Receptomat | e-Konsultacja z Receptą Online

Depresja lękowa – objawy i przyczyny. Jak wygląda leczenie i jak można pomóc?

Depresja lękowa – objawy fizyczne i somatyczne. Jak wygląda leczenie i jak pomóc?

Najważniejsze informacje:

  • Depresję lękową połączoną z nerwicą określa się mianem zaburzeń depresyjno-lękowych.
  • W przypadku silnej depresji lękowej objawy mogą przybierać postać zarówno fizyczną, jak i somatyczną
  • W leczeniu depresji lękowej zastosowanie mają różne grupy preparatów, np. leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe i przeciwpsychotyczne.
  • Pomoc osobie z depresją lękową polega na okazywaniu troski, gotowości do rozmowy oraz towarzyszeniu w trudnych momentach.

Depresja lękowa sprawia, że człowiek jest w ciągłym poczuciu zagrożenia. Wiąże się z uczuciem skrajnego niepokoju, a jednocześnie z nerwowym pobudzeniem. Jak żyć z depresją lękową? Jak ją rozpoznać i leczyć? Zbieramy najważniejsze informacje na temat tego zaburzenia.

Depresja lękowa – objawy i metody leczenia


Spis treści

Co to depresja lękowa? Depresja lękowa a nerwica lękowa

Depresją lękowa, zwana też depresją agitowaną bądź neurotyczną, jest rodzajem zaburzenia afektywnego, które charakteryzuje się przeżywaniem stanów lękowych znajdujących odzwierciedlenie nie tylko w sferze psychicznej, ale również somatycznej i behawioralnej. Tego typu depresję trudno jest oddzielić od zaburzeń lękowych uogólnionych (nerwicy lękowej), zwłaszcza że nierzadko zdarza się ich współwystępowanie. Depresja i nerwica są ze sobą ściśle powiązane  na tyle, że istnieją wątpliwości, czy można je rozpatrywać jako dwie niezależne jednostki chorobowe. Dlatego też w nazewnictwie medycznym funkcjonuje szersze określenie, obejmujące obydwa problemy – mówi się o zaburzeniach depresyjno-lękowych.

Skąd się bierze depresja lękowa? Przyczyny

Depresja lękowa może mieć bardzo złożone przyczyny, ale jej podłożem są zasadniczo dwa rodzaje czynników: biologiczne i psychologiczne. Jeśli chodzi o czynniki biologiczne, znaczenie mają szczególnie zaburzenia w neuroprzekaźnictwie oraz genetyka (skłonność do depresji jest dziedziczna). Do czynników biologicznych zaliczają się m.in. traumatyczne przeżycia (również ze wczesnego dzieciństwa) i wysoki poziom obciążenia stresem. 

Występowanie stanów depresyjno-lękowych zdarza się często u osób chorujących przewlekle, np. na zespół jelita drażliwego czy łuszczycę, lub dotkniętych niepełnosprawnością. Permanentne obniżenie nastroju pogłębia się wraz z postępującymi objawami choroby. Poza tym zaburzeniami depresyjno-lękowymi zagrożone są osoby uzależnione od alkoholu. Czasem to alkohol staje się ucieczką od lęku  wówczas uzależnienie jest wtórne wobec depresji lękowej. W grupie szczególnego ryzyka są także osoby w podeszłym wieku oraz kobiety w okresie okołoporodowym. 

Depresja lękowa  objawy fizyczne

Depresja lękowa daje szereg objawów fizycznych, a przeważa wśród nich lęk (przewlekły lub napadowy) pojawiający się bez uchwytnej przyczyny bądź w sytuacjach, które wcześniej go nie wyzwalały. Dochodzi również do wzmożenia uczucia niepokoju, zwiększenia napięcia emocjonalnego oraz zaburzeń snu i koncentracji. Zamiast uczucia wszechogarniającego smutku i obniżenia aktywności – jak w klasycznej odmianie depresji – ujawnia się nadmierne pobudzenie ruchowe. Poza tym do objawów należą obniżenie poczucia własnej wartości oraz roztaczanie negatywnej wizji rzeczywistości. Depresja lękowa jest obciążona dużym ryzykiem wystąpienia myśli i prób samobójczych. 

Depresja lękowa  objawy somatyczne

Oprócz objawów fizycznych zaburzenia depresyjno-lękowe mogą wywołać dolegliwości somatyczne, takie jak: kołatania serca, uderzenia gorąca, pocenie się, zaczerwienienie twarzy, uczucie braku tchu, suchość w ustach, duszności, przewlekłe bóle (w szczególności głowy i brzucha), drżenie rąk, roztrzęsienie, rozwolnienie, nudności i wymioty. 

Depresją lękowa – jak z nią walczyć?

Nie ma preparatów farmakologicznych o działaniu wprost ukierunkowanym na leczenie zaburzeń depresyjno-lękowych. Zastosowanie w łagodzeniu objawów depresji lękowej znajdują najczęściej:

  • leki przeciwdepresyjne, np. z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (amitryptylina, doksepina, dezipramina, imipramina, nortryptylina, klomipramina) i inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny – SSRI (escitalopram, citalopram, fluwoksamina, fluoksetyna, sertralina, paroksetyna); w tej grupie znajdują się m.in. Amitriptylinum VPEscitalopram ActavisMozarinAsentra,
  • leki przeciwlękowe, np. benzodiazepiny,
  • leki przeciwpsychotyczne, np. fenotiazyny,
  • leki uspokajająco-nasenne, np. mianseryna, trazodon – wyłącznie pomocniczo, ze względu na silny potencjał uzależniający. 

Żaden z tych środków leczniczych nie działa przyczynowo (nie ma wpływu na strukturę osobowości). Skuteczność kliniczna wymienionych preparatów wynika m.in. z tego, że:

  • modyfikują reakcje emocjonalne,
  • mają tłumiący wpływ na ośrodkowy układ nerwowy i osłabiają bodźce lękorodne.

Zmagasz się z depresją lękową? Wypełnij formularz medyczny w serwisie Receptomat.pl, by skontaktować się z lekarzem i otrzymać e-receptę, która pozwoli na kontynuację rozpoczętego leczenia.

Farmakoterapia, będąca metodą krótkoterminową, najlepsze efekty daje w połączeniu z psychoterapią indywidualną, np. w nurcie psychodynamicznym lub poznawczo-behawioralnym, zwłaszcza jeśli terapia prowadzona jest długoterminowo. Podejście poznawczo-behawioralne opiera się na pracy nad własnym sposobem postrzegania i interpretowania zachowań oraz zdarzeń. Bazuje na przekonaniu, że nieadekwatny ogląd rzeczywistości przyczynia się do wzrostu niepokoju, napięcia, lęku i innych negatywnych emocji. Psychoterapia psychodynamiczna polega na stopniowym odkrywaniu tego, co nieuświadomione, czyli pragnień i popędów, które leżą u źródła problemów ze sobą. Wymaga głębokiego wniknięcia w świat przeżyć wewnętrznych i skupienia na ich dynamice.

Depresja lękowa  ile trwa leczenie?

Czas trwania leczenia psychiatrycznego to kwestia indywidualna. Przyjmuje się jednak, że pierwszy epizod depresyjny powinien być leczony co najmniej przez pół roku, kolejne zaś przez 2 lata. W przypadku depresji nawracającej leczenie zajmuje więcej niż 2 lata, a czasami trwa już do końca życia pacjenta.

Czy depresja lękowa jest uleczalna?

Każdą depresję, również lękową, można wyleczyć, choć wychodzenie z choroby jest procesem długotrwałym. Należy jednak pamiętać, że nie nastąpi to bez podjęcia odpowiednich kroków terapeutycznych. Konieczna jest wizyta u specjalisty, który opracuje właściwą ścieżkę leczenia. 

Jak pomóc osobie z depresją lękową?

Najważniejszym krokiem, jaki trzeba wykonać, by pomóc osobie z depresją lękową, jest przekonanie jej do rozpoczęcia leczenia – bez nacisków, szantażu ani krytykowania. 

Warto również zwrócić uwagę na sposób komunikacji. Rozmowa z osobą w depresji nie będzie wspierająca, jeśli problem z emocjami zostanie zbagatelizowany (nigdy nie wolno sugerować, że druga osoba przesadza”, a inni są w gorszej sytuacji). Należy też powstrzymać się od rozweselania na siłę i zmuszania do jakichkolwiek aktywności (ale można zaproponować wspólne spędzanie czasu, np. na spacerach). 

Niezwykle istotne jest uważne wysłuchanie i powstrzymanie się od ocen, które mogą być raniące. Ważną rolę odgrywają również serdeczne gesty i niewymuszone miłe słowa, np. podkreślające, jak wiele znaczy dla nas rozmówca. 

Receptomat

Podobne wpisy o depresji: