Straciłeś radość z życia, cierpisz na ciągły brak energii, masz problemy z koncentracją, a przy tym dokucza Ci bezsenność? Czy odczuwany smutek i uczucie zmęczenia mijają, czy trwają tygodniami? Poznaj różnice między depresją a obniżonym nastrojem. Sprawdź, jak rozpoznać depresję i dowiedz się, kiedy zwrócić się po pomoc do specjalisty.
Depresja a przygnębienie
Przygnębienie
Pomiędzy depresją a przygnębieniem istnieje cienka granica, jednak należy pamiętać, że nie każde przygnębienie (nawet utrzymujące się dłuższy czas) jest depresją. Obniżony nastrój to stan psychiczny człowieka wynikający z niemożności poradzenia sobie z czymś lub powstały na skutek stresujących zdarzeń. Najczęściej pojawia się w wyniku śmierci bliskiej osoby, utraty pracy, rozpadu związku, wypadku, odejścia na emeryturę, choroby. Pojawiające się wówczas emocje, nazywane też stanami depresyjnymi, w większości przypadków nie mają jednak nic wspólnego z patologią choroby. Objawy przygnębienia są pojedyncze, a czas ich trwania krótki. Co ważne, osoba przeżywająca obniżenie nastroju jest w stanie wskazać przyczynę swojego smutku, a sama odczuwana emocja nie odnosi się do wszystkich sfer życia. Osoba w stanie chandry zachowuje pełne krytyczne myślenie i jest w stanie samodzielnie znaleźć zajęcia odwracające uwagę od przygnębienia. Obniżony nastrój nie powoduje ponadto objawów fizycznych.
Depresja
Depresja natomiast jest zespołem objawów psychotycznych i fizycznych o charakterze przewlekłym i stale powracającym. Chory przez kilka tygodni odczuwa całkowitą rezygnację, brak sił fizycznych, by po tym czasie ponownie poczuć przypływ energii i chęci do działania. Silne wahania nastroju całkowicie zaburzają cykl okołodobowy. Są przyczyną zaburzeń jedzenia, poważnych trudności z koncentracją i logicznym myśleniem. U chorych diagnozowana jest anhedonia, czyli całkowite zobojętnienie do wszystkiego, co dawało mu radość. Pacjent nie jest w stanie wskazać przyczyny smutku, nie potrafi znaleźć sposobu na poprawę nastroju i nie zachowuje krytycznego myślenia. Dodatkowo pojawia się spowolnienie fizyczne oraz napady lękowe. Bagatelizowanie objawów skutkuje myślami samobójczymi. Depresja powoduje również szereg dolegliwości fizycznych.
Leczenie depresji
Diagnostyka depresji polega na ocenie czasu trwania i intensywności epizodu depresyjnego. Wynik jest podstawą leczenia. Najczęściej przybiera ono formę psychoterapii. Choremu przepisywane są również leki antydepresyjne. Środki farmakologiczne są dobierane indywidualnie do potrzeb pacjenta. Niektóre stany depresji wymagają umieszczenia chorego w szpitalu i pozostawienia pod obserwacją psychiatry.
Leczenie obniżonego nastroju
Obniżony nastrój często wynika ze stylu życia: braku aktywności fizycznej, braku hobby, przebywania w toksycznym środowisku i narażania się na stałą, bezpodstawną krytykę. Chandra często towarzyszy ludziom samotnym. Przygnębienie może powstać również na skutek niepowodzeń w pracy lub braku satysfakcji z wykonywanych zadań. Negatywne emocje są naturalną i zdrową reakcją organizmu na smutne i trudne sytuacje. Ich doświadczanie, przeżywanie i umiejętność nazywania świadczą o dojrzałości emocjonalnej, więc nie muszą być poddawane leczeniu. Odczucie smutku i przygnębienia najczęściej ustępuje samoistnie lub w wyniku wprowadzenia zmian w trybie życia.
Jeśli jednak poczucie przygnębienia nie wynika z konkretnych przyczyn, wpływa na pogorszenie codziennego funkcjonowania, a ponadto trwa przez wiele tygodni czy nawet miesięcy, może wskazywać na depresję. Obniżenie nastroju może być również konsekwencją zaburzeń hormonalnych i chorób tarczycy. Ilość przeróżnych czynników wpływa na trudność postawienia trafnej diagnozy, co tym bardziej wskazuje na konieczność zasięgnięcia opinii specjalisty.
