Asentra

Asentra

Najważniejsze informacje:

• Asentra to lek na depresję, który jest zaliczany do grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (tzw. SSRI). Ich działanie powoduje zwiększenie poziomu serotoniny w organizmie. To neuroprzekaźnik, który przyczynia się do poprawy nastroju.
• Lek przeznaczony jest dla osób dorosłych do leczenia epizodów depresji, lęku społecznego, zespołu stresu pourazowego lub lęku napadowego. W określonych przypadkach może być także stosowany u dzieci i młodzieży od 6. roku życia.
• Lek wydawany jest wyłącznie na receptę, dostępny w dwóch dawkach: 50 mg i 100 mg.

Asentra jest lekiem na depresję i stany lękowe u dorosłych, może być stosowany także u dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat w przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Dowiedz się więcej o preparacie z opisu poniżej i z ulotki producenta. W razie pytań umów się na telekonsultację do lekarza na Receptomat.pl, tam też zamówisz e-receptę na lek Asentra. 

Informacje o leku - do pobrania:

• Asentra  - ulotka (pdf) dla pacjenta - pobierz

• Asentra - ChPL (Charakterystyka Produktu Leczniczego) - pobierz

Lek Asentra objęty jest refundacją i występuje pod postacią tabletek powlekanych w dawce 50 mg i 100 mg i w opakowaniach po 28 sztuk.

• Asentra 50 mg - cena za opakowanie 28 sztuk tabletek waha się od ok. 5,21 - 13,72 zł.
• Asentra 100 mg - cena za opakowanie 28 sztuk tabletek wynosi ok. 9,11 - 26,13 zł.

Ceny mogą różnić się w zależności od apteki i mogą ulec zmianie w przyszłości.

Substancją czynną leku jest sertralina. Należy do grupy leków stosowanych w leczeniu psychiatrycznym w przypadku depresji, lęków i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych określanych jako selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (tzw. SSRI – ang. Selective Serotonin Reuptake Inhibitor).

Sprawdź opinie pacjentów o Asentra.

Serotonina jest jednym z neuroprzekaźników, czyli substancji pozwalającej na przekazywanie informacji pomiędzy komórkami nerwowymi. Hamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny w synapsach usprawnia komunikację pomiędzy neuronami, co sprawia, że impulsy przesyłane są częściej. Działanie kliniczne sertraliny usprawnia przewodnictwo nerwowe.

Wskazania do stosowania leku Asentra to leczenie zaburzeń depresyjnych i (lub) zaburzeń lękowych.

U dorosłych osób lek Asentra można stosować w:

• leczeniu depresji i zapobieganiu nawrotów epizodów depresji
• terapii zespołu lęku społecznego (fobii społecznej)
• leczeniu zespołu stresu pourazowego (tzw. PTSD)
• terapii lęku napadowego.

U dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat oraz u osób dorosłych lek Asentra może być stosowany także w celu leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (tzw. ZO-K). Terapia taka może być prowadzona na wyraźne polecenie lekarza.

Smutek, brak radości z życia, trudności ze snem, rezygnacja – coraz więcej osób na podstawie tych objawów diagnozuje depresję kliniczną. To trudna choroba, której leczenie jest skomplikowane i długotrwałe. Pacjenci i ich bliscy często zastanawiają się, jak radzić sobie z depresją. Należy tu działać wielokierunkowo, zmieniając sposób życia, uczęszczając na psychoterapię oraz (jeśli lekarz uzna to za odpowiednie dla konkretnego pacjenta) stosując leki na depresję.

Zespół lęku pourazowego to stan, który może pojawić się po tym, kiedy pacjent doświadczy bardzo traumatycznego przeżycia. PTSD ma objawy podobne do depresji i zaburzeń lękowych, dlatego zazwyczaj stosuje się podobne leki. Asentra jest preparatem, który włącza się do leczenia stresu pourazowego u dorosłych osób.

Lek przeznaczony jest dla osób dorosłych i dzieci od 6. roku życia.

Lek jest przeznaczony przede wszystkim do stosowania w wymienionych wskazaniach u osób dorosłych, jednak w uzasadnionych przypadkach specjalista może zdecydować o włączeniu go do terapii dla młodszych pacjentów.

Lek Asentra może być stosowany w przypadku leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat. To zaburzenia związane z lękiem, ze stale towarzyszącym niepokojem z powodu obsesji (uporczywych wyobrażeń), które wpływają na codzienne funkcjonowanie pacjenta. Objawiają się one przede wszystkim wykonywaniem kompulsyjnych powtarzalnych rytuałów, które wydają się dla pacjenta przymusem.

Nie należy podawać leku z sertraliną dzieciom do 18. roku życia z innych wskazań. U pacjentów pediatrycznych Asentra może powodować nasilenie działań niepożądanych, przede wszystkim takich jak: myśli samobójcze, próby samookaleczenia czy próby odebrania sobie życia. Może także nasilać się wrogość, zachowania buntownicze, złość i agresja.

Inne leki stosowane w leczeniu depresji to m.in. Seronil, Pramolan.

Lek zawiera substancję czynną - sertralinę. Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg lub 100 mg substancji czynnej.

Pozostałe składniki leku to: wapnia wodorofosforan dwuwodny, celuloza mikrokrystaliczna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), hydroksypropyloceluloza, talk, magnezu stearynian, hypromeloza, tytanu dwutlenek E171, talk, glikol propylenowy

Zazwyczaj lekarz dobiera dawki i schemat leczenia dopasowane indywidualnie do stanu pacjenta.

• Depresji i zaburzeia obsesyjno-kompulsyjne. Zazwyczaj dobowa dawka wynosi 50 mg, może być jednak stopniowo zwiększana na wyraźne polecenie lekarza o 50 mg w odstępach tygodniowych przez okres kilku kolejnych tygodni. Maksymalna dobowa dawka wynosi 200 mg.
• Lęk napadowy, zespół lęku społecznego i zespół stresu pourazowego. Terapię w tych wskazaniach rozpoczyna się zwykle od 25 mg leku na dobę, a po upływie tygodnia zwiększa się ją do 50 mg/dobę. W ciągu kilku tygodni można zwiększać dawkę o 50 mg, do maksymalnie 200 mg/dobę. 

W przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych zalecane dawkowanie u dzieci to:

• dzieci w wieku 6-12 lat – początkowa dawka wynosi 25 mg/dobę, po upływie tygodnia lekarz może ją zwiększyć do 50 mg/dobę, maksymalna dobowa dawka to 200 mg,
• młodzież w wieku 13-17 lat – początkowa zalecana dawka to zwykle 50 mg, którą w uzasadnionych przypadkach można zwiększyć do maksymalnej wartości 200 mg na dobę. 

Leczenie depresji jest procesem długotrwałym. Pierwsze zauważalne efekty leczenia Asentra są widoczne zazwyczaj po kilku tygodniach regularnego stosowania leku. Okres terapii zależy w dużej mierze od rodzaju choroby i od reakcji konkretnego pacjenta na leczenie. Leki antydepresyjne stosuje się długotrwale, w przypadku złagodzenia objawów – zazwyczaj jeszcze przez 6 miesięcy od momentu poprawy.

Nie należy przyjmować leku, jeśli:

• pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu,
• pacjent stosuje lub stosował inhibitory monoaminooksydazy lub leki podobne do inhibitorów MAO,
• pacjent stosuje leki przy zaburzeniach psychicznych (np. pimozyd).

Szczególną ostrożność podczas stosowania leku należy zachować, jeśli:

• występuje padaczka lub napady drgawkowe,
• występuje choroba maniakalno-depresyjna (zaburzenia afektywne dwubiegunowe),
• występują lub występowały myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa,
• pacjent ma zespół serotoninowy,
• u pacjenta występuje obniżenie stężenie sodu we krwi,
• pacjent jest w podeszłym wieku,
• u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby,
• pacjent choruje na cukrzycę,
• u pacjenta pojawiają się zaburzenia krwotoczne (stosowanie leków rozrzedzających krew),
• pacjentem jest dziecko lub młodzież poniżej 18. roku życia,
• u pacjenta stosowana jest terapia elektrowstrząsowa,
• pacjent wykazuje problemy i zaburzenia widzenia (np. jaskra, zwiększone ciśnienie w oku),
• u pacjenta występuje choroba serca.

Przed zastosowaniem leku należy poinformować lekarza prowadzącego o wszystkich dotąd przyjmowanych preparatach, również tych bez recepty.

Szczególnie ważne jest, aby pacjent skonsultował się ze specjalistą jeśli przyjmuje któryś z poniższych leków:

• w leczeniu depresji (np. moklobemid),
• w leczeniu choroby Parkinsona (np. selegilina),
• w leczeniu dużego stężenia methemoglobiny we krwi (błękit metylenowy),
• w leczeniu zaburzeń psychicznych (np. pimozyd),
• przy zespole nadpobudliwości (np. pochodne amfetaminy powodujące zmniejszenie masy ciała),
• leki ziołowe,
• leki zawierające aminokwas - tryptofan,
• leki stosowane w leczeniu silnego bólu (np. tramadol),
• w leczeniu bólu lub uzależnienia od opioidów (np. buprenorfina),
• podczas znieczulenia (np. fentanyl),
• w leczeniu migreny (np. sumatryptan),
• rozrzedzające krew (np. warfaryna),
• w leczeniu bólu i zapalenia stawów (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne NLPZ - ibuprofen, aspiryna),
• leki uspokajające (np. diazepam),
• leki moczopędne (np. diuretyki),
• leki przeciwcukrzycowe (np. tolbutamid),
• leki przeciwpadaczkowe (np. fenytoina),
• w leczeniu nadmiernego wydzielania kwasu solnego w żołądku, choroby wrzodowej i zgagi (np. cymetydyna, omeprazol),
• w leczeniu manii i depresji (np. lit),
• w leczeniu schizofrenii (np. perfenazyna, olanzapina),
• w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, bólu w klatce piersiowej, do regulacji i częstości rytmu serca (np. werapamil, diltiazem, flekainid),
• w leczeniu zakażeń bakteryjnych (np. ryfampicyna, erytromycyna),
• w leczeniu zakażeń grzybiczych (np. ketokonazol, flukonazol),
• w leczeniu HIV lub AIDS i zapalenia wątroby typu C (inhibitory proteazy, np. rytonawir),
• wstrzymujące nudności i wymioty po zabiegu chirurgicznym lub chemioterapii (np. aprepiant),
• w leczeniu bólu i gorączki (np. metamizol).

Producent leku Asentra wyraźnie zaznacza, że kobiety planujące zajście w ciążę, w okresie ciąży i karmienia piersią nie powinny stosować tego preparatu. Może on wpływać na bezpieczeństwo ciąży i prawidłowy rozwój płodu. Stosowanie tego leku w ciąży, szczególnie w trzecim trymestrze, może zwiększać pojawienie się u noworodka ciężkich powikłań, takich jak zespół przetrwałego nadciśnienia płucnego, objawiający się m.in. sinicą i przyspieszonym oddechem.

Wiadomo także, że sertralina przenika do mleka kobiecego, dlatego nie należy zażywać leku antydepresyjnego Asentra podczas karmienia piersią.

Asentra, tak jak każdy inny lek może powodować działania niepożądane, ale nie u każdego pacjenta występują. Objawy niepożądane są zazwyczaj łagodne i mogą ustąpić po dłuższym stosowaniu leku.

Do bardzo częstych działań niepożądanych Asentra (mogą wystąpić u więcej niż u 1 na 10 pacjentów) zalicza się:

• zaburzenia snu,
• zawroty głowy,
• senność,
• bóle głowy,
• biegunka,
• nudności,
• suchość w jamie ustnej,
• zaburzenia czynności seksualnych,
• zmęczenie.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż u 1 na 10 pacjentów) to:

• zapalenie oskrzeli, ból gardła, katar,
• zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia,
• lęk, depresja,
• zwiększona aktywność ruchowa,
• zgrzytanie zębami,
• koszmary senne,
• mniejsze zainteresowanie seksem,
• zaburzenia ruchów mięśniowych,
• zaburzenia widzenia,
• dzwonienie w uszach,
• kołatanie serca,
• uderzenia gorąca,
• zaburzenia oddychania,
• ziewanie,
• zaburzenia układu pokarmowego,
• zwiększona potliwość,
• bóle mięśniowe,
• zaburzenia cyklu miesiączkowego,
• złe samopoczucie,
• zwiększenie masy ciała,
• urazy.

Nie zaleca się samodzielnego odstawienia leku. W celu zminimalizowania ryzyka objawów odstawienia, dawka leku powinna być stopniowo zmniejszana przez co najmniej jeden do dwóch tygodni przed całkowitym przerwaniem przyjmowania leku. Najczęściej pojawiają się:

• zawroty głowy,
• zaburzenia czucia,
• zaburzenia snu,
• pobudzenie lub niepokój,
• mdłości,
• wymioty,
• drżenie,
• ból głowy.

Objawy zazwyczaj występują przez kilka pierwszych dni od momentu przerwania przyjmowania produktu i ustępują po ok. 2 tygodniach. Choć u niektórych mogą utrzymywać się przez 2-3 miesiące i dłużej.

O rzadziej występujących działaniach niepożądanych można przeczytać w ulotce.

Lek powinien być przechowywany w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. 

Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące leku Asentra.