Receptomat » Portal zdrowia » Depresja » Sprawdź, jak bliscy mogą pomóc osobie zmagającej się z depresją. Wskazówki

Sprawdź, jak bliscy mogą pomóc osobie zmagającej się z depresją. Wskazówki

Sprawdź, jak bliscy mogą pomóc osobie zmagającej się z depresją. Wskazówki

Depresja jest podstępną i groźną chorobą, na którą cierpi coraz większa liczba osób. Bagatelizowanie problemu oraz niepodjęcie leczenia tego schorzenia może skutkować nawet śmiercią. Należy więc bacznie obserwować zachowanie bliskich i osób ze swojego otoczenia. Chory nie zawsze skieruje się z prośbą o pomoc. Depresja niszczy chęć do życia oraz ogranicza kontakty międzyludzkie. Wsparcie innych osób jest zatem kluczową kwestią. Jak można pomóc osobie z depresją? 

Osoba z depresją — zachowanie

Depresja objawia się m.in.: 

  • długotrwałym zmęczeniem,
  • brakiem chęci do życia, funkcjonowania w społeczeństwie, rozwijania pasji i hobby, wykonywania codziennych obowiązków,
  • zaburzeniami łaknienia, czyli zupełnym brakiem apetytu lub wręcz przeciwnie nadmiernym spożywaniem jedzenia,
  • bezsennością, problemami z zasypianiem, zbyt późnym kładzeniem się spać, a także trudnościami ze wstawaniem z łóżka,
  • brakiem odczuwania przyjemności,
  • ograniczeniem kontaktu międzyludzkich,
  • w skrajnych przypadkach myślami samobójczymi,
  • przygnębieniem i trudnościami w zauważaniu rzeczy pozytywnych, 
  • brakiem wiary w siebie,
  • problemami z pamięcią i koncentracją.

Depresja — jak pomóc bliskiemu? 

Istotną kwestią w pomocy osobie chorej na depresję jest przede wszystkim rozmowa z bliskimi. Warto okazać zainteresowanie oraz wsparcie, dzięki czemu pacjent nie czuje się osamotniony. Przede wszystkim należy zachęcić chorego do podjęcia leczenia, a także zaproponować mu swoje towarzystwo podczas terapii. Można także pomóc poprzez znalezienie odpowiedniego specjalisty, do którego pacjent powinien pójść na konsultację. Należy pamiętać, iż już sama obecność drugiej osoby sprawia, że cierpiący na depresję czuje, że może na kogoś liczyć. 

Przejdź e-konsultację i zapytaj o e-receptę na Twoje leki

Rozpocznij e-konsultację po Receptę Online

Oczywiście trzeba pamiętać o wdrożeniu właściwego leczenia. W tym celu warto sięgnąć po pomoc specjalisty, który zapisuje leki antydepresyjne i zaleca odpowiednią psychoterapię. 

Depresja poporodowa — pomoc

U młodych matek często dochodzi do rozwoju depresji poporodowej. Leczenie tej choroby warto uzupełnić poprzez:

  • stosowanie zdrowych nawyków żywieniowych, czyli np. unikanie sporej ilości cukrów prostych, a dostarczanie produktów bogatych w tryptofan,
  • dbanie o adekwatną ilość snu,
  • wykonywanie ćwiczeń aerobowych,
  • uczenie się, czytanie książek,
  • rozwijanie umiejętności, 
  • praktykowanie uważności.

Należy pamiętać, że spełnienie nawet dwóch wybranych z listy rekomendacji może być trudne dla młodej mamy. Kobieta, która jest obciążona wahaniami nastroju, a także opieką nad niemowlęciem staje się podatna na stany depresyjne. Warto więc wyciągnąć pomocną dłoń do osoby w takiej sytuacji i postarać się pomóc w wypełnieniu niektórych zaleceń. 

Jak pomóc dziecku z depresją?

Dzieci również stanowią grupę narażoną na wystąpienie depresji, a gdy do tego dochodzi, warto zapewnić im wsparcie. Otoczenie troskliwą opieką dziecka pozwala mu szybciej wrócić do zdrowia. Ogromną rolę odgrywają w tym przypadku rodzice. Przede wszystkim powinni wesprzeć je nie tylko psychicznie, ale również zadbać o konsultację u odpowiedniego lekarza, który wdroży stosowne leczenie. Warto pamiętać, że dzieci często przeżywają wiele problemów, które dla dorosłych mogą wydawać się błahostkami. Dlatego należy zawsze wysłuchać tego, co mają do powiedzenia, aby mogły wiedzieć, że mają od kogoś wsparcie.  

FAQ

Jak rozpoznać, że bliska osoba może mieć depresję?

Rozpoznać depresję u bliskiej osoby można po długotrwałych zmianach w nastroju i zachowaniu, które wykraczają poza zwykłe wahania nastroju. 

Do charakterystycznych objawów należą: stałe przygnębienie, brak energii, utrata zainteresowania wcześniej lubianymi aktywnościami, zmiany w apetycie i masie ciała, problemy ze snem (bezsenność lub nadmierna senność), poczucie bezwartościowości lub winy oraz wycofanie społeczne. 

Osoba może także unikać kontaktów z rodziną i przyjaciółmi, mieć trudności w podejmowaniu decyzji lub wykazywać ogólne zniechęcenie do życia codziennego. 

Ważne jest, aby te objawy utrzymywały się przez kilka tygodni lub dłużej, ponieważ krótkotrwałe złe samopoczucie nie oznacza depresji. W razie podejrzeń warto zachęcić bliską osobę do rozmowy i konsultacji ze specjalistą.

Jak odróżnić zwykłe przygnębienie od zaburzeń depresyjnych?

Zwykłe przygnębienie jest zazwyczaj przejściowe, związane z konkretnymi sytuacjami, takimi jak stres, rozczarowanie czy strata, i ustępuje samoistnie w krótkim czasie. Natomiast zaburzenia depresyjne cechuje długotrwałe, utrzymujące się obniżenie nastroju, które znacząco zakłóca codzienne funkcjonowanie. 

Typowe objawy depresji to anhedonia (utrata zdolności do odczuwania przyjemności), przewlekłe zmęczenie, zaburzenia snu (bezsenność lub nadmierna senność), zmiany apetytu i masy ciała, poczucie bezwartościowości, trudności w koncentracji oraz wycofanie społeczne. 

Objawy te utrzymują się zwykle przynajmniej dwa tygodnie, a ich nasilenie wymaga profesjonalnej diagnozy i wsparcia specjalisty – psychologa lub psychiatry.

Jak rozpocząć rozmowę z osobą chorą na depresję, aby jej nie zranić?

Rozmowę z osobą chorą na depresję najlepiej rozpocząć od wyrażenia troski i zainteresowania jej samopoczuciem, np.: „Zauważyłem, że ostatnio wyglądasz przygnębiony/przygnębiona. Chciałem zapytać, jak się czujesz?”. 

Warto stosować komunikaty „ja”, odnoszące się do własnych obserwacji i uczuć, zamiast oceniać zachowanie lub stan osoby. Należy słuchać uważnie, dając bliskiemu przestrzeń do wypowiedzi w swoim tempie, i unikać przerywania lub bagatelizowania uczuć. 

Ważne jest także zapewnienie o obecności i wsparciu, podkreślenie, że osoba nie jest sama i może liczyć na pomoc. Rozmowa powinna być spokojna, empatyczna i bez presji na natychmiastowe rozwiązanie problemów.

Jak wspierać bliskiego bez oceniania i krytyki?

Okazuj akceptację i empatię, pokazując, że rozumiesz trudności, z jakimi się zmaga. 

Słuchaj uważnie, nie przerywaj i nie sugeruj natychmiastowych rozwiązań – czasami sama możliwość wypowiedzenia uczuć jest pomocna. 

Możesz potwierdzać emocje słowami, np.: „Rozumiem, że czujesz się przygnębiony/a i to jest w porządku”, co pokazuje, że akceptujesz stan emocjonalny bliskiego. 

Ważna jest również obecność, cierpliwość i konsekwentne wsparcie, nawet jeśli osoba nie chce od razu rozmawiać czy podejmować działań. 

Unikaj komentarzy krytycznych i ocen, skupiając się na zrozumieniu i bezpieczeństwie emocjonalnym.

Jak pomóc młodej mamie z depresją poporodową?

Pomoc młodej mamie z depresją poporodową wymaga wrażliwości i praktycznego wsparcia. Możesz odciążyć ją w codziennych obowiązkach domowych i przy opiece nad dzieckiem, dając czas na odpoczynek, sen i zadbanie o siebie. 

Warto zachęcać do kontaktu z innymi matkami, udziału w grupach wsparcia czy warsztatach dla rodziców, co pomaga poczuć się mniej osamotnioną. 

Ważne jest również motywowanie do konsultacji z lekarzem lub specjalistą zdrowia psychicznego, który może wdrożyć odpowiednie leczenie. 

Cierpliwość, obecność i nieoceniające wsparcie emocjonalne są kluczowe, a każda forma praktycznej pomocy – np. przygotowanie posiłku, spacer z dzieckiem czy wysłuchanie – ma realny wpływ na poprawę samopoczucia młodej mamy.

Jakich słów i zachowań unikać w kontakcie z osobą chorą na depresję?

W kontakcie z osobą chorą na depresję unikaj słów i zachowań, które bagatelizują lub krytykują jej stan. Nie mów: „Weź się w garść”, „To tylko chwilowe” czy „Musisz myśleć pozytywnie”, ponieważ mogą sprawiać wrażenie, że cierpienie jest lekceważone. Nie oceniaj ani nie krytykuj braku energii, apatii czy wycofania społecznego. 

Zamiast tego koncentruj się na empatii, akceptacji i obecności, okazując wsparcie i zrozumienie. 

Ważne jest, by nie naciskać na natychmiastowe rozwiązania problemów, nie przerywać i pozwolić osobie na wyrażenie uczuć we własnym tempie, pokazując, że może na ciebie liczyć bez poczucia winy.