U kogo najczęściej diagnozuje się depresję?

Depresja jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych. Choroba ta dotyka każdego bez względu na płeć, wykształcenie czy wiek. Coraz większa ilość stawianych diagnoz depresji także u dzieci jest niepokojąca. To poważne schorzenie może być trudne w leczeniu, więc nie należy bagatelizować pierwszych objawów. Jak wygląda diagnoza depresji? Do kogo trzeba się udać po pomoc? 

Kto jest narażony na depresję?

Warto mieć na uwadze fakt, iż kobiety są bardziej narażone na rozwój depresji. Dla porównania odsetek chorych w tym przypadku wynosi 6,4%, a u mężczyzn jedynie 4%. Pełnoobjawowa postać tej choroby dotyka także kilku procent dzieci. Ponadto ryzyko depresji jest zwiększone u: 

• mieszkańców miast (wraz ze wzrostem stopnia urbanizacji zwiększa się liczba osób, których ten problem dotyczy),
• osób w wieku 50-59 lat (aż 5,9% badanych zgłasza symptomy tego schorzenia), 
• osób w wieku 60-69 lat (6,6%), 
• seniorów między 70. a 79. rokiem życia,
• wdowców i wdów (13,5%),
• osób rozwiedzionych lub żyjących w separacji (9,2%),
• osób z najniższym, podstawowym wykształceniem.

Diagnoza depresji u dzieci

Depresję rozpoznaje się u 2% dzieci, zarówno u dziewczynek, jak i u chłopców. Natomiast diagnoza depresji młodzieńczej stawiana jest aż u 20% nastolatków. Dokonuje tego lekarz psychiatra, który również wdraża prawidłowe leczenie i przepisuje odpowiednie leki antydepresyjne. Choroba ta może objawiać się np.: 

• smutkiem, przygnębieniem, płaczliwością (w odróżnieniu od dorosłych u dzieci i młodzieży niezwykle często dominuje drażliwość, wpadanie w złość, rozpacz),
• wrogim nastawieniem wobec otoczenia (zachowywaniem się w sposób zniechęcający do nawiązania przyjaźni i kontaktu),
• apatią,
• zobojętnieniem, utratą zdolności do przeżywania radości,
• poczuciem znudzenia, zniechęcenia,
• zaprzestaniem oraz ograniczeniem aktywności, takich jak zabawa z rówieśnikami,
• niechęcią do porannego wstawania, chodzenia do szkoły, a nawet opuszczania swojego pokoju,
• zaniedbywaniem higieny osobistej, nauki i obowiązków,
• nadmierną reakcją na wszelkie uwagi oraz krytykę.

W leczeniu depresji u dzieci stosuje się m.in. Seronil.

Jak zdiagnozować depresję?

Jeśli dochodzi do podejrzenia wystąpienia depresji, należy udać się do specjalisty po pomoc. Kto diagnozuje depresję? Schorzenie rozpoznaje lekarz psychiatra po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu z pacjentem. W tym celu można skorzystać również z teleporady bez konieczności wychodzenia z domu. Podczas rozmowy poruszone zostają kwestie dotyczące: 

• sytuacji życiowej chorego (rodzinnej oraz zawodowej), 
• długości trwania,  a także stopnia nasilenia symptomów, 
• innych dolegliwości zdrowotnych, które mają wpływ na zwiększenie ryzyka rozwoju zaburzenia psychicznego. 

To, ile trwa diagnoza depresji, zależy przede wszystkim od współpracy pacjenta z lekarzem. Psychiatra ocenia stan chorego również po sposobie wypowiadania, mowie ciała i tonie głosu. Po przeprowadzonym wywiadzie specjalista stwierdza bądź nie chorobę u pacjenta. W przypadku pozytywnej diagnozy decyduje on o sposobie leczenia. Najczęściej stosuje się farmakoterapię w połączeniu z psychoterapią. Oczywiście, jeżeli chory nie jest w stanie normalnie funkcjonować, np. chodzić do pracy, to lekarz wypisuje zwolnienie lekarskie.