Problem łysienia wbrew pozorom nie dotyczy jedynie mężczyzn. Dotyka także kobiet, a nawet dzieci. Jednakże to właśnie panowie są grupą najbardziej narażoną na łysienie, szczególnie typu androgenowego – stanowi ono nawet 95% wszystkich przypadków. Czy łysieniu można zapobiec?

Łysienie u mężczyzn

Co trzeci mężczyzna powyżej 25. roku życia ma pierwsze problemy z wypadającymi włosami. Niezmiernie istotnym jest, aby udać się do lekarza od razu po zauważeniu pierwszych oznak problemu. Wcześnie zdiagnozowane łysienie udaje się spowolnić lub całkowicie zatrzymać. W wielu przypadkach przy pomocy odpowiednio dobranego leczenia można przywrócić wzrost włosów, nawet w tych już przerzedzonych rejonach głowy. Czasami wystarczy odpowiednia suplementacja lub zmiana trybu życia, niekiedy konieczna jest większa ingerencja lekarza.

Łysienie androgenowe 

Najczęściej występującym rodzajem łysienia u mężczyzn jest łysienie androgenowe. Jego przyczyna nie jest dokładnie poznana, choć decydującą rolę odgrywają tu predyspozycje genetyczne. Kolejnym niezmiernie ważnym czynnikiem wyzwalającym ten proces jest obecność aktywnej formy testosteronu DHT. Mieszki włosowe są bardzo wrażliwe na jego nadmiar, w konsekwencji czego zanikają, a włosy zaczynają wypadać. Włosy na potylicy nie mają receptorów reagujących na DHT, dlatego jest to jedyne miejsce, na którym pozostają. Łysienie androgenowe ma dość specyficzny przebieg, stąd jest łatwe do sklasyfikowania. Minusem jest to, że nie da się go całkowicie wyleczyć. Można jednak znacząco zahamować wypadanie włosów i pobudzić ich odrastanie. 

Stopień łysienia androgenowego u mężczyzn określany jest wg 7-stopniowej skali Hamiltona-Norwooda, która przedstawia się następująco:

• stopień 1 – naturalna linia włosów, bez pogłębionych zakoli,
• stopień 2 – łagodne cofnięcie przedniej linii włosów, delikatne zakola, 
• stopień 3 – pogłębianie zakoli, dalsze cofanie przedniej linii włosów, 
• stopień 4 – wyraźnie cofnięta linia włosów, przerzedzenie w części ciemieniowej, pas oddzielający przód od wierzchołka,
• stopień 5 – obszary wypadania włosów są większe niż w przypadku etapu czwartego,
• stopień 6 – obszary łysienia łączą się w jeden, zwiększa się ich powierzchnia,
• stopień 7 – włosy są obecne jedynie na części potylicznej.

Łysienie telogenowe

Łysienie telogenowe pojawia się wówczas, gdy w fazę spoczynku przechodzi duża część włosów znajdujących się na głowie. Nie ma to żadnego związku z zanikiem mieszków włosowych. W przeciwieństwie do innych typów łysienia nie następuje tu całkowita utrata włosów – ich ubytek jest jednak znaczny i staje się zauważalny. Pocieszające jest to, że w miejsce wypadających włosów pojawiają się nowe.  W tym miejscu warto wspomnieć, że dochodzi do nadmiernego wypadania włosów nie tylko na głowie, ale także pozostałych częściach ciała. Jako najczęściej występujące przyczyny tego stanu określa się czynniki związane z chorobą, nieodpowiednią dietą, oddziaływaniem stresu, a nawet źle dobraną pielęgnacją. Najważniejszą kwestią będzie tu zmiana trybu życia oraz nawyków.

Czynniki mające wpływ na rozwój łysienia telogenowego:

• niewłaściwie zbilansowana dieta bogata w tłuszcze trans, a uboga w witaminy i mikroelementy,
• palenie papierosów,
• spożywanie dużej ilości alkoholu,
• chroniczny stres,
• niewłaściwa pielęgnacja,
• choroby skóry głowy,
• choroby ogólnoustrojowe.

Łysienie plackowate

Łysienie plackowate daje dosyć charakterystyczne objawy. W wyniku stanu zapalnego włosy wypadają z danego obszaru skóry głowy. Za główną przyczynę łysienia plackowatego i wywołanego stanu zapalnego uważa się czynniki autoimmunologiczne. Z czasem na skórze głowy pojawia się więcej ognisk bez włosów. U mężczyzn plamy bez włosów mogą pojawić się także w okolicach brody. Zdarza się, że tego typu łysienie przebiega także z innymi objawami klinicznymi w postaci swędzenia czy zaczerwienienia skóry głowy. Leczenie wymaga systematyczności i dużej cierpliwości. Kluczowym aspektem jest jak najszybsza diagnoza i niezwłoczne podjęcie leczenia.