Łysienie – kiedy zastosować lek zamiast suplementu?

Powodem przerzedzania się włosów mogą być uwarunkowania genetyczne, przebyta choroba, reakcja na zastosowane leki, a także zaburzenia hormonalne. W wielu przypadkach jest to jednak wynik stresu, złej diety bądź nieprawidłowej pielęgnacji. Wyeliminowanie szkodliwych czynników zewnętrznych jest kluczowe. Często jednak organizm potrzebuje dodatkowego wsparcia farmakologicznego.

Kiedy suplementacja wystarczy?

Podczas leczenia łysienia w pierwszej kolejności warto sięgnąć po preparaty regenerujące włosy oraz przyspieszające ich wzrost. Rynek farmaceutyczny oferuje szeroką gamę suplementów diety, ale także leków dostępnych bez recepty.  Zawierają przede wszystkim witaminy z grupy B, witaminę A, E, cynk, selen, krzem, wyciągi z ziół oraz innych roślin wspomagających wzrost włosów. Bardzo dużo mówi się o biotynie – jest ona potrzebna przede wszystkim do syntezy białek, tłuszczów i węglowodanów. Jeżeli za nadmierne wypadanie włosów faktycznie odpowiadają niedobory witamin lub mikroelementów, właściwa suplementacja skutecznie rozwiązuje problem.  

Co zrobić, jeśli suplementy to za mało?

Gdy suplementacja nie daje pożądanych rezultatów, a włosy intensywnie wypadają, warto rozważyć leczenie farmakologiczne.

Jakie leczenie stosować przy poszczególnych rodzajach łysienia?

Każda z przypadłości wymaga innej diagnozy i odpowiednio dostosowanego sposobu leczenia farmakologicznego.

Łysienie androgenowe typu męskiego

Ten rodzaj łysienia pojawia się głównie u mężczyzn. Spowodowany jest genetyką lub wahaniami hormonów, w wyniku których dochodzi do osłabienia mieszków włosowych.

Leczenie polega na użyciu preparatów miejscowo lub doustnie. Miejscowo w postaci wcierek stosuje się roztwór minoksydylu. Doustnie przyjmować można finasteryd, który blokuje działanie DHT (pochodnej testosteronu). Należy pamiętać, że jest to kuracja stała. Nie da się bowiem wyeliminować czynnika genetycznego.

Łysienie androgenowe typu żeńskiego

Łysienie androgenowe zdecydowanie rzadziej dotyka kobiet. Jednak w okresie menopauzalnym obserwuje się większą utratę włosówu pań. Spowodowane jest to zmniejszonym stężeniem estrogenów w organizmie. W leczeniu wykorzystywane są preparaty estrogenowe, a także roztwory z minoksydylu. 

Łysienie plackowate

Ten rodzaj łysienia związany jest z pojawieniem się ognisk zapalnych – przejściowych lub trwałych. Nie do końca poznano genezę łysienia plackowatego, ale łączy się je z chorobami autoimmunologicznymi. Białe krwinki atakują komórki mieszków włosowych, w wyniku czego stają się one mniejsze i spowalniają produkcję włosów. W przypadku pojedynczych ognisk stosuje się leczenie miejscowe kortykosteroidami – w postaci roztworów i emulsji. Gdy dochodzi do zaostrzenia choroby, można przyjmować leki doustnie.

Łysienie bliznowaciejące

W przypadku łysienia bliznowaciejącego uszkodzeniu ulegają mieszki włosowe.  Zostają zastąpione przez tkankę łączną włóknistą i w związku z tym dochodzi do zniszczenia ich struktury. Ten rodzaj łysienia może współistnieć z innymi chorobami, takimi jak liszaj czy toczeń rumieniowaty. Leczenie oparte jest na miejscowym podaniu kortykosteroidów.