Choć świadomość depresji wzrasta z każdym rokiem, wciąż na jej temat pokutuje wiele nieprawdziwych stereotypów, które pogłębiają stygmatyzację choroby. Niektóre z nich są niezwykle szkodliwe dla chorych, którzy nie są prawidłowo diagnozowani i nie podejmują skutecznego leczenia zaburzeń nastroju. Obalamy najpopularniejsze mity o depresji!
1. Depresja to nie choroba – MIT
Depresja bywa błędnie utożsamiana z przemijającym smutkiem, wywołanym konkretnym wydarzeniem. Spadek nastroju, który jest podstawowym objawem depresji, nie jest natomiast związany z żadną sytuacją i może trwać bardzo długo.
Na kliniczny obraz depresji składają się również inne symptomy, takie jak:
- utrata zainteresowań,
- zmniejszenie energii,
- osłabienie koncentracji,
- niska samoocena,
- poczucie winy,
- pesymistyczne widzenie swojej przyszłości,
- myśli i zamiary samobójcze.
PRAWDA – depresja to poważna choroba, której objawów nie powinniśmy lekceważyć. Nieleczona może stanowić zagrożenie dla zdrowia, a w przypadku myśli samobójczych – również życia chorego.
2. Depresja dotyczy wyłącznie psychiki, nie ciała – MIT
Chorym na zaburzenia afektywne często towarzyszą również uporczywe dolegliwości somatyczne, takie jak:
- bóle żołądkowo-jelitowe,
- bóle i zawroty głowy,
- bóle mięśni,
- bóle w klatce piersiowej,
- poczucie ciągłego zmęczenia,
- zaburzenia seksualne,
- problemy ze snem.
PRAWDA – depresja to choroba mózgu, która mimo obiegowych opinii, dotyka nie tylko psychiki, ale również ciała. U wielu osób zmagających się z depresją często to właśnie objawy fizyczne wysuwają się na pierwszy plan – mamy wtedy do czynienia z tzw. depresją maskowaną.
3. Aby pokonać depresję, wystarczy wziąć się w garść – MIT
Jednym z błędnych przekonany o depresji jest to, że wynika ona z lenistwa. Mówiąc choremu „weź się w garść”, „nie histeryzuj” czy „będzie dobrze” jedynie pogarszamy sytuację, prowadząc do nasilenia objawów i dalszej alienacji chorego. Osoby, które nie doświadczyły depresji, powinny zrozumieć, że jest to choroba niezależna od woli chorego, wymagająca fachowej pomocy psychiatry i/lub psychoterapeuty.
PRAWDA – leczenie depresji to długi proces, często koniecznością jest farmakoterapia i psychoterapia, które w połączeniu przynoszą najlepsze efekty.
4. Leki przeciwdepresyjne uzależniają – MIT
Kolejny mit dotyczący depresji to ten związany z przyjmowanymi w jej leczeniu antydepresantami. Dostępne dziś leki przeciwdepresyjne nie powodują uzależnienia i nie zmieniają osobowości. Nagłe odstawienie leku, bez konsultacji z lekarzem, może jednak powodować tzw. zespół odstawienia, któremu towarzyszą nudności, biegunki, zawroty głowy, drżenie kończyn czy nadwrażliwość na światło.
PRAWDA – antydepresanty nie wywierają trwałego wpływu na pracę ośrodkowego układu nerwowego. Oddziałują jedynie na neuroprzekaźniki, których aktywność jest zaburzona w okresie depresji. Są tak opracowane, aby zmieniać substancje chemiczne odpowiedzialne za objawy depresji. Dzięki lekom chorzy czują ulgę od takich objawów, jak smutek, niepokój czy rozdrażnienie.
5. Na depresję chorują tylko dorośli – MIT
Coraz częściej jej objawy mogą przypominać te występujące w innych chorobach okresu dojrzewania – zgodnie z szacunkami, na depresję choruje ok. 20% nastolatków, 2% dzieci w wieku 6-12 lat i 1% dzieci w wieku przedszkolnym. Diagnozowanie depresji u dzieci bywa wyzwaniem z uwagi na to, że jej objawy mogą przypominać te występujące w innych chorobach okresu dojrzewania, na przykład w ADHD. Depresja u dzieci często prowadzi do nasilenia zachowań agresywnych i autodestrukcyjnych, które nie mieszczą się w ramach klasyfikacji depresji.
PRAWDA – depresja jest chorobą niezwykle demokratyczną – może dotknąć każdego, niezależnie od płci, wykształcenia, statusu materialnego czy wieku. Mimo trudnego rozpoznania, depresja u dzieci nie powinna być bagatelizowana, ponieważ może mieć ogromny wpływ na dalsze życie młodej osoby.
Wypełnij formularz medyczny, aby
rozpocząć e-konsultację lekarską
bez wychodzenia z domu.
