Chlamydioza (chlamydia) – leczenie

Najważniejsze informacje:

• Podstawą leczenia zakażeń Chlamydią trachomatis jest odpowiednia antybiotykoterapia. Na zapalenie cewki moczowej i szyjki macicy stosuje się azytromycynę lub doksycyklinę, będące lekami dostępnymi wyłącznie na receptę. 
• Konsultacja u wenerologa zalecana jest w przypadku wystąpienia niepokojących objawów układu moczowo-płciowego lub kontaktu z osobą zakażoną. 
• Chlamydioza jest chorobą łatwo wyleczalną, jednak nieleczona prowadzi do ciężkich powikłań. W skrajnych przypadkach może powodować niepłodność u kobiet i mężczyzn.
• Po zakończonym leczeniu warto powtórzyć badanie na chlamydię, ponieważ infekcja bakteryjna ma tendencję do nawrotów, a jej przechorowanie nie zapewnia odporności na ponowne wystąpienie. 

Osoby z podejrzeniem chlamydiozy (wywołanej przez bakterię Chlamydia trachomatis) powinny skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza jeśli doświadczają takich objawów, jak ropno-śluzowe upławy, świąd okolic intymnych, krwawienia międzymiesiączkowe i ból w podbrzuszu u kobiet oraz ropno-śluzowa wydzielina z cewki moczowej, częste i bolesne oddawanie moczu oraz obrzęk moszny u mężczyzn. Dolegliwości ze strony układu moczowo-płciowego (zapalenie cewki moczowej i szyjki macicy) wymagają zastosowania antybiotyku. Jak leczyć chlamydiozę? Jak długo trwa antybiotykoterapia na Chlamydię trachomatis? Czy chlamydia jest wyleczalna i jakie mogą być powikłania nieleczonego zakażenia chlamydią? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziesz poniżej.

Zakażenie chlamydią – do jakiego lekarza z objawami chlamydiozy?

Chlamydiozy jest to grupa chorób zakaźnych wywołanych przez bakterie z rzędu chlamydiales. Chlamydia trachomatis, będąca najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem chlamydii, powoduje powszechną infekcję przenoszoną drogą płciową u osób aktywnych seksualnie, która może prowadzić do poważnych powikłań, jeśli nie zostanie wyleczona.

Inne rodzaje chlamydii to Chlamydia pneumoniae (wywołuje zapalenia górnych i dolnych dróg oddechowych) oraz Chlamydia psitacci (wywołuje odzwierzęcą chorobę – ornitozę).

Dlatego kluczowe jest szybkie rozpoznanie i właściwe zwalczanie choroby, która wywołuje zapalenia układu moczowo-płciowego i wtrętowe zapalenie spojówek u dorosłych (i zapalenie spojówek u noworodków).

Chlamydioza, która jest przenoszona drogą płciową, to choroba wymagająca leczenia pod kontrolą specjalisty. Niepokojące objawy w pierwszej kolejności można skonsultować z lekarzem rodzinnym. Po wykonaniu testu potwierdzającego obecność bakterii należy skierować się do wenerologa lub lekarza chorób zakaźnych.

Ze względu na różne postacie zakażenia, obejmujące np. zapalenie płuc czy zapalenie stawów, leczenie może przebiegać z włączeniem innego specjalisty np. pulmonologa lub reumatologa. 

Wskazania do leczenia chlamydiozy – potwierdzenie zakażenia i kontakt z zakażonym

Leczenie chlamydiozy (Chlamydia trachomatis) zalecane jest zarówno osobom z charakterystycznymi objawami zakażenia bakteryjnego, jak i bezobjawowym nosicielom bakterii Chlamydia trachomatis. Wskazaniami do podjęcia leczenia chlamydiozy są potwierdzenie obecności bakterii (za pomocą testów) oraz kontakt z osobą zakażoną. Na wizytę powinny zdecydować się osoby potencjalnie zdrowe, u partnera których stwierdzono chlamydiozę.

Konieczność podjęcia terapii mimo braku symptomów spowodowana jest tym, że niewyleczona infekcja może prowadzić do potencjalnie groźnych powikłań – w skrajnych przypadkach niepłodności u kobiet i mężczyzn. 

Leczeniu poddać powinny się również kobiety w ciąży z potwierdzonym zakażeniem, zwłaszcza przed porodem.

Rozpoznanie chlamydiozy. Diagnostyka zakażenia bakteryjnego

Objawy zakażenia chlamydią różnią się między płciami. U mężczyzn w przypadku zakażenia chlamydia trachomatis rozwija się zapalenie cewki moczowej, z kolei u kobiet dochodzi również do zapalenia szyjki macicy.

W razie zaobserwowania u siebie objawów chlamydiozy, należy umówić się na konsultację lekarską w celu przeprowadzenia pełnej diagnostyki (badanie podmiotowe i przedmiotowe). 

Badanie ginekologiczne pozwala na ocenę cewki moczowej i szyjki macicy. Diagnoza chlamydiozy (chlamydia trachomatis) wymaga przeprowadzenia testów laboratoryjnych, które mogą obejmować badanie wymazów z narządów płciowych lub testy moczu. U kobiet pobierany jest wymaz z kanału szyjki macicy, u mężczyzn wymaz z cewki moczowej. Uzyskany materiał poddaje się badaniu mikroskopowemu.

Ważne jest, aby wykonać badanie nawet w przypadku braku objawów (w ramach profilaktyki lub po kontakcie z osobą zakażoną). Wynika to z faktu, że chlamydioza często przebiega bezobjawowo, a nierozpoznana i nieleczona infekcja może prowadzić do poważnych konsekwencji.

W razie podejrzenia zapalenia płuc wywołanego przez chlamydię należy wykonać RTG klatki piersiowej.

Leczenie chlamydiozy. Co zabija Chlamydię trachomatis?

Leczenie chlamydiozy polega przede wszystkim na stosowaniu antybiotyków, które są skuteczne w zwalczaniu bakterii Chlamydia trachomatis. Najczęściej wykorzystywanymi lekami są azytromycyna i doksycyklina. Azytromycyna działa poprzez hamowanie syntezy białka w komórkach bakteryjnych, co prowadzi do zahamowania ich wzrostu i rozprzestrzeniania się. Podobnie doksycyklina – blokując działanie rybosomów bakteryjnych uniemożliwia im produkcję niezbędnych białek, co powoduje zahamowanie namnażania się bakterii chlamydia trachomatis, która wywołuje zapalenie cewki moczowej i kanału szyjki macicy.

W przypadku chlamydiowego zapalenia spojówek – zarówno u osób dorosłych, jak i u noworodków – stosuje się miejscowo antybiotyki: tetracyklinę lub erytromycynę, hamujące syntezę białek bakteryjnych. 

Schemat leczenia (dawkowanie i czas antybiotykoterapii) są dostosowywane indywidualnie przez lekarza, zależnie od wieku pacjenta i ewentualnych powikłań zakażenia Chlamydią trachomatis. 

Jak długo trwa leczenie chlamydii (chlamydiozy)?

Leczenie zakażenia chlamydią i wywołanej nią chlamydiozy, jednej z powszechnych chorób przenoszonych drogą płciową, trwa zazwyczaj od 7 do 14 dni. Antybiotyki na chlamydiowe zapalenie spojówek przyjmowane są zwykle przez przez okres 2-3 tygodni. 

Ważne jest przy tym przestrzeganie zaleceń lekarza i realizacja całego cyklu leczenia (polegającego na przyjmowaniu antybiotyku), nawet jeśli objawy chlamydiozy ustąpią wcześniej. 

W trakcie antybiotykoterapii należy powstrzymać się od współżycia, aż do momentu całkowitego wyleczenia, ponieważ osoba będąca nosicielem może zarażać inne osoby. 

Jeśli leczenie zakażenia bakteryjnego bakterią Chlamydia trachomatis nie przynosi dobrych efektów lub infekcja cewki moczowej lub kanału szyjki macicy powraca, należy zmienić podawany antybiotyk na inny.

Leczenie Chlamydii trachomatis u kobiet w ciąży

Chlamydioza, przenoszona drogą płciową, w ciąży stanowi zagrożenie dla kobiety i dziecka. Na bardzo wczesnym etapie ciąży chlamydioza może doprowadzić do zahamowania wzrostu płodu, a nawet do poronienia. 

Chlamydia trachomatis u kobiet w ciąży może przybrać zarówno formę bezobjawową, jak i ciężką, w której pacjentka będzie wymagać hospitalizacji. Opieką kobiety w ciąży z potwierdzoną chlamydiozą zajmuje się lekarz ginekolog i wenerolog. U kobiet w ciąży zarażonych chlamydią wdraża się antybiotykoterapię za pomocą azytromycyny i erytromycyny (antybiotyki makrolidowe) lub amoksycyliny (antybiotyk beta-laktamowy).

Każda kobieta będąca w ciąży powinna poddać się badaniu w kierunku wykrycia chlamydii. Pierwsze testy należy wykonać na najwcześniejszym etapie ciąży. Powtórzenie badań jest zalecane w 3 trymestrze ciąży. 

Po miesiącu od zakończenia leczenia należy powtórzyć testy. Jeśli obecność bakterii u kobiety w ciąży została stwierdzona zbyt późno i niemożliwe jest podjęcie leczenia antybiotykiem, wówczas od momentu urodzenia noworodek pozostaje pod ścisłą obserwacją specjalisty i wymaga hospitalizacji. 

Leczenie dzieci zakażonych chlamydią trachomatis

Istnieje możliwość zakażenia Chlamydią trachomatis noworodka, do czego najczęściej dochodzi podczas akcji porodowej. Pierwsze objawy przeniesienia infekcji od zakażonej matki pojawiają się już kilkanaście godzin później. Jednak u niektórych dzieci aktywność bakterii może ujawnić się dopiero po wielu miesiącach. 

Niepokój rodziców powinny wzbudzić następujące, wymagające leczenia przyczynowego objawy chlamydiozy u dzieci:

• przekrwienie lub obrzęk spojówek, 
• gęsta wydzielina wodnista lub ropna z nosa, 
• ostry kaszel napadowy, 
• charakterystyczne rzężenie podczas kaszlu, 
• bezdech.

Umiejscawiający się w płucach patogen powoduje atypowe zapalenie płuc, które w początkowym stadium może być mylone z wirusowym zapaleniem. Dlatego kluczowa jest wieloetapowa diagnostyka, również w kierunku chlamydii. 

Dzieci zakażone bakterią poddawane są terapii antybiotykiem o działaniu bakteriobójczym. Wystąpienie pierwszych, niepokojących objawów należy zgłosić do lekarza rodzinnego. W zależności od stopnia rozwoju zakażenia i powikłań, dziecko powinno pozostawać pod kontrolą specjalisty chorób zakaźnych lub pulmonologa. 

Czy chlamydię da się wyleczyć?

Wyleczenie zakażenia chlamydią (i wywołanego nią zapalenia cewki moczowej lub kanału szyjki macicy) jest możliwe, zwłaszcza gdy infekcja jest zdiagnozowana i leczona we właściwy sposób. Leczenie polega głównie na stosowaniu antybiotyków, które są skuteczne w zwalczaniu bakterii chlamydia. 

Aby zapewnić skuteczność leczenia chlamydiozy, ważne jest przestrzeganie wskazówek lekarza dotyczących dawkowania i czasu trwania terapii. Zaleca się kontrolę po zakończeniu leczenia, aby potwierdzić skuteczność terapii. Niestety, przebycie chlamydiozy nie daje odporności na zachorowanie w przyszłości.

Nieleczona chlamydia. Powikłania chlamydiozy

Nieleczona chlamydioza, częsta z chorób przenoszonych drogą płciową, może przyczyniać się do poważnych powikłań zdrowotnych zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. U kobiet istnieje ryzyko zapalenia jajników i jajowodów oraz infekcji macicy, co z kolei może prowadzić do niepłodności oraz zwiększać ryzyko wystąpienia ciąży pozamacicznej. Możliwe jest też zapalenie narządów miednicy mniejszej.

U mężczyzn nieleczona chlamydioza może wywołać zapalenie najądrza, jąder oraz zatok nasiennych, co również może skutkować obniżeniem płodności. 

U obu płci niewyleczona infekcja może prowadzić do przewlekłych bólów miednicy. Możliwe jest też wystąpienie chlamydiowego zapalenia spojówek oraz Zespołu Reitera, będący reaktywnym zapaleniem stawów. Brak leczenia oznacza również zwiększone ryzyko zakażenia HIV. 

Szybkie rozpoznanie i leczenie zakażenia, które wywołuje chlamydia trachomatis, pozwala uniknąć tych potencjalnie poważnych konsekwencji zdrowotnych.