Najważniejsze informacje:
Niedoczynność tarczycy wywiera negatywny wpływ na metabolizm. Może stać się przyczyną nadwagi, a nawet otyłości. Co zrobić, aby schudnąć przy niedoczynności tarczycy? Jaką dietę prowadzić? Jaką formę aktywność wybrać? Odpowiadamy.
Niewyrównana, czyli nieleczona niedoczynność tarczycy potrafi w znacznym stopniu wpłynąć na masę ciała. Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów niedoczynności jest nadmierne przybieranie na wadze. Chudnięcie również może mieć związek z zaburzeniami funkcjonowania gruczołu tarczowego. Spadek wagi najczęściej obserwuje się przy nadczynności tarczycy.
Leki na niedoczynność tarczycy, czyli lewotyroksyna i liotyronina sodowa, jeśli są właściwie przyjmowane, nie powinny przyczyniać się do problemów z wagą. W początkowym stadium leczenia choroby tarczycy może natomiast dojść do odwrócenia objawów, np. chudnięcia (zamiast tycia) przy niedoczynności lub tycia (zamiast chudnięcia) przy nadczynności. Jest to przeważnie skutek przyjmowania zbyt dużej dawki leków. Tabletki hormonalne pozwalają ustabilizować masę ciała dopiero po ustaleniu prawidłowego dawkowania, a do tego dochodzi się najczęściej metodą prób i błędów.
O dawce hormonów przyjmowanych przez pacjenta – i ewentualnych zmianach dawkowania – zawsze powinien decydować lekarz, do którego należy zgłosić się niezwłocznie po wystąpieniu niepokojących objawów, takich jak przyspieszenie wzrostu masy ciała.
Przyjmujesz lewotyroksynę i potrzebujesz recepty na nowe opakowanie leku (np. na Letrox 75)? Skorzystaj z serwisu Receptomat.pl, by uzyskać ją od ręki – bez rejestracji i oczekiwania w kolejce do specjalisty.
Zarówno tycie, jak i puchnięcie całego ciała w przebiegu niedoczynności tarczycy wiąże się ze zmianami ogólnoustrojowymi, które wynikają z zaburzeń produkcji hormonów biorących udział w procesach metabolicznych. Przyrost wagi jest efektem spowolnienia metabolizmu. Metabolizm przy niedoczynności tarczycy zwalnia nawet o 30–40%, co skutkuje odkładaniem tkanki tłuszczowej, zaburzeniami trawienia i wypróżniania, spadkiem odporności organizmu. Gdy zwalnia metabolizm, dochodzi również do pogorszenia samopoczucia (chory odczuwa permanentne zmęczenie, osłabienie, senność). Złemu samopoczuciu towarzyszą często niechęć do aktywności ruchowej i długotrwały spadek formy fizycznej.
Niedoczynność tarczycy powoduje także zmiany w strukturze tkanki podskórnej, te z kolei sprzyjają powstawaniu obrzęków. W warstwie podskórnej odkładają się substancje hydrofilowe (mukopolisacharydy), które łatwo łączą się z wodą. Gdy ją wchłaniają, na ciele powstaje obrzęk. Opuchlizna najczęściej występuje w obszarze twarzy (na powiekach, wargach). Tendencja do tworzenia się obrzęków przy niedoczynności tarczycy jest też związana z osłabieniem czynności nerek na skutek spadku stężenia hormonów tarczycowych. Obniżenie poziomu filtracji kłębuszkowej skutkuje gromadzeniem się płynu w tkance łącznej. Zatrzymanie wody w organizmie prowadzi bezpośrednio do wzrostu masy ciała.
Należy pamiętać, że niedoczynność tarczycy zazwyczaj nie jest jedyną przyczyną tycia – przybieranie na wadze to efekt różnych czynników, wynikających zarówno ze stanu zdrowia, jak i ze stylu życia, np. niezdrowej diety i nieregularnych posiłków.
Schudnięcie przy niedoczynności tarczycy jest możliwe, choć na pewno trudniejsze niż w przypadku braku zaburzeń hormonalnych. Odchudzanie należy zacząć od stabilizacji poziomu hormonów. Kluczem do tego jest właściwe dobrane leczenie farmakologiczne. Równocześnie można rozpocząć wdrażanie w diecie stopniowych, ale konsekwentnych zmian, które pozwolą usprawnić metabolizm. Najważniejsze z nich to:
Aby schudnąć przy niedoczynności tarczycy, nie należy zapominać również o odpowiedniej dawce ruchu. Na skutek hipotyreozy wydolność fizyczna może ulec obniżeniu, ale utrzymanie aktywności jest ważne w kontekście zachowania zdrowia ogólnego. Oprócz tego, że pomaga wyszczuplić sylwetkę, poprawia też parametry metaboliczne (stężenie glukozy i cholesterolu w surowicy krwi).
Nie bez znaczenia jest rodzaj treningu, a także jego intensywność oraz częstotliwość. Osoby z niedoczynnością tarczycy powinny unikać nadmiernego wysiłku (w postaci np. ćwiczeń siłowych czy intensywnych treningów biegowych), który przyczynia się do spadku poziomu hormonów tarczycy i może doprowadzić do nadmiernego przyspieszenia akcji serca. Bezpieczniejsze są sporty wymagające umiarkowanie intensywnej aktywności, jak np. ćwiczenia aerobowe (tlenowe) czy wzmacniające (jogging, szybki marsz, pływanie, jazda na rowerze, aerobik, joga).
Niezależnie od rodzaju sportu należy obserwować, jaka jest reakcja organizmu na wysiłek (czy nie nasilają się obrzęki). Ilość ruchu można zwiększać stopniowo, zaczynając od zaplanowanej aktywności 2–3 razy w tygodniu. Odpowiednią formę treningu warto wybrać we współpracy z trenerem personalnym.