Czy do życia z depresją można się przyzwyczaić? To możliwe?

Depresja jest jedną z najpoważniejszych i najpowszechniej występujących chorób cywilizacyjnych. Choć przestaje być tematem tabu, to wiele chorych nie sięga po specjalistyczną pomoc przez długie miesiące, a niekiedy nawet lata. Czy do depresji można się przyzwyczaić? Dlaczego warto rozpocząć jej leczenie? Jak poprawić komfort życia z depresją?

Życie z depresją – chorobą obniżającą jego jakość

Na całym świecie na depresję choruje 350 milionów ludzi, a w samej Polsce około 1,5 miliona. Warto jednak podkreślić, że są to jedynie szacunkowe dane – olbrzymia część osób cierpiących na depresję nigdy nie zgłasza się do lekarza w celu uzyskania diagnozy i rozpoczęcia leczenia.

Zdaniem specjalistów, odsetek chorych, którzy żyją z nieleczoną depresją, może wynosić nawet 70%. Depresja znacząco obniża jakość ich życia, utrudnia funkcjonowanie społeczne i zawodowe oraz zwiększa ryzyko zachorowania na inne choroby. 

Przyzwyczajenie do życia z depresją – z czego wynika?

Depresja to choroba wyjątkowo podstępna. Niekiedy jej objawy, takie jak obniżenie nastroju, uczucie napięcia czy zmęczenie i brak motywacji są na tyle łagodne, że przez długi czas pozostaje nierozpoznana i nieleczona. 

Poza tym, wiele osób, obserwując u siebie objawy mogące świadczyć o depresji, liczy na ich ustąpienie – uznając swój problem za chwilowy, wywołany bieżącymi wydarzeniami w życiu. Tym sposobem dochodzi do trwania w chorobie i do stopniowego przyzwyczajania się do jej obecności. Do czasu, kiedy choroba w znacznym stopniu nie utrudnia codziennego funkcjonowania, chorzy nie decydują się na wizytę u lekarza.

Aktywnej walce z depresją nie sprzyjają też objawy choroby. Uczucie przygnębienia, brak energii życiowej, ciągły pesymizm, osłabiona koncentracja i negatywny obraz siebie silnie zniechęcają do podjęcia działań, które mogłyby przynieść znaczną poprawę.

W odróżnieniu od ciężkiej depresji, osoby cierpiące na jej umiarkowaną postać, są w stanie wywiązywać się ze swoich zawodowych i rodzinnych zobowiązań. To sprawia, że rzadziej decydują się na leczenie – w efekcie choroba trwa latami, stopniowo obniżając jakość życia chorego.

Wiele osób trwa w depresji z powodu wstydu. Mimo wzrastającej świadomości choroby, wciąż bywa ona lekceważona i utożsamiana z lenistwem. 

Depresja – dlaczego warto zacząć jej leczenie?

Wielu chorych uczy się funkcjonować z depresją mimo trapiących dolegliwości. Tymczasem depresja jest poważną chorobą, a nieleczona – chorobą śmiertelną.

Pojedynczy epizod depresji cechuje wyraźne obniżenie nastroju nieprzerwanie przez minimum 2 tygodnie. Objawy nieleczonej depresji są natomiast rozciągnięte w czasie.

Nieleczona depresja, do której chory jest przyzwyczajony, może prowadzić do:

• powtarzających się epizodów depresyjnych o nasilonych objawach,
• rozwoju innych chorób i zaburzeń psychicznych,
• zmian osobowościowych – w tym do pogłębiania się rysów hipochondrycznych, histerycznych czy anankastycznych,
• chorób serca, nadciśnienia, cukrzycy, nadwagi, bulimii lub anoreksji,
• pogłębiającej się alienacji społecznej,
• utrzymujących się bólów głowy, brzucha i klatki piersiowej,
• prób samobójczych.

Nieleczona depresja może trwać nawet całe życie. Chory na tyle przyzwyczaja się do ciągle obniżonego nastroju, poczucia lęku i pesymistycznego spojrzenia na świat, że wydają mu się być one naturalnym elementem jego osobowości.

Leczenie depresji – jak podnieść jakość życia?

Znając mechanizmy zaburzenia nastroju, można depresję oswoić, przestać się jej bać, a dzięki temu – świadomie rozpocząć jej leczenie.

Zamiast przyzwyczajać się do choroby, warto i można z nią walczyć – i to skutecznie.

Leczenie depresji to długotrwały proces, w którym stosuje się farmakoterapię – chory przyjmuje przepisane mu przez lekarza leki przeciwdepresyjne. Bardzo dobre efekty przynosi połączenie farmakoterapii i psychoterapii. W trakcie terapii psychologicznej pacjent pracuje nad znalezieniem przyczyn zaburzeń i zmianą schematów myślowych.