Łuszczyca wysiękowa – objawy, przyczyny, leczenie

Najważniejsze informacje:

• Łuszczyca wysiękowa jest przewlekłą chorobą zapalną skóry o podłożu autoimmunologicznym, której objawy obserwowane są zazwyczaj w okolicy pachwin, pępka, pach, przestrzeni między pośladkami i w pobliżu narządów płciowych.
• Zmiany skórne typowe dla łuszczycy wysiękowej przypominają ogniska rumieniowe, które mają tendencję do pękania (wysięku) i swędzenia.
• Na rozwój łuszczycy wysiękowej duży wpływ mają czynniki genetyczne, infekcje bakteryjne lub wirusowe skóry, urazy mechaniczne, stres i błędy dietetyczne.
• W leczeniu łuszczycy wysiękowej stosuje się dwie metody: leczenie miejscowe oraz leczenie farmakologiczne ogólne.

Łuszczyca wysiękowa, niekiedy określana również jako łuszczyca odwrócona, jest najrzadziej występującą odmianą tego schorzenia. Schorzenie to ma specyficzny przebieg i objawy. Zmiany skórne lokalizują się głównie w fałdach skórnych i mają postać czerwonobrunatnych wykwitów pokrytych łuską. Łuszczyca wysiękowa jest bardzo uciążliwą chorobą, która w większości przypadków jest bardzo trudna do wyleczenia. Sprawdź, jak leczyć łuszczycę wysiękową i jak ją zdiagnozować.

Przyczyny łuszczycy wysiękowej

Łuszczyca wysiękowa to jedna z odmian łuszczycy pospolitej, która rozwija się w wyniku zaburzonego procesu regeneracji naskórka. Jej mechanizm powstawania jest ściśle związany z czynnikami genetycznymi i środowiskowymi, takimi jak stres, palenie papierosów, przyjmowanie niektórych leków (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki przeciwdepresyjne, antybiotyki i beta-blokery) oraz infekcje wirusowe i bakteryjne. Na rozwój łuszczycy wysiękowej wpływ ma także niski poziom wapnia we krwi, zaburzenia psychiczne oraz próchnica zębów. Choroba ta ma tendencję do nawrotów, zwłaszcza w okresie wiosennym i jesiennym.

Łuszczyca wysiękowa – objawy

W przeciwieństwie do tradycyjnej postaci łuszczycy zmiany skórne typowe dla łuszczycy wysiękowej przypominają typowy rumień. Zmiany te mają tendencję do występowania w fałdach skórnych, takich jak pachy, pachwiny czy okolice pod piersiami. W tych miejscach skóra jest szczególnie podatna na tarcie i wilgoć, co sprzyja powstawaniu wykwitów. Wskutek uszkodzenia skóry dochodzi również do wysięku (stąd nazwa choroby), który prowadzi do pękania zmian skórnych. Oprócz tego obszar pokryty zmianami łuszczycowymi może być tkliwy, swędzący i podatny na podrażnienia.

Uciążliwa lokalizacja zmian skórnych sprawia, że w przebiegu łuszczycy wysiękowej często powstają podrażnienia i zakażenia bakteryjne.

Jak rozpoznać łuszczycę wysiękową?

Rozpoznanie łuszczycy wysiękowej polega na badaniu przeprowadzonym przez dermatologa. Lekarz ocenia zmiany skórne, które zwykle występują w fałdach ciała, takich jak pachy, pachwiny, okolice pod piersiami czy pośladki. Charakterystyczne dla tej odmiany są wilgotne, czerwone obszary z możliwym wysiękiem surowiczym, bez typowej dla łuszczycy łuskowatości. W niektórych przypadkach lekarz może zlecić biopsję skóry, aby wykluczyć inne choroby skórne o podobnych objawach, takie jak grzybice, choroby bakteryjne, atopowe zapalenie skóry czy objawy łuszczycowego zapalenia stawów.

Leczenie łuszczycy wysiękowej

Dobór metody leczenia łuszczycy wysiękowej zależy od stopnia zaawansowania choroby. Najczęściej stosuje się dwie opcje: leczenie miejscowe oraz leczenie systemowe (ogólne). 

W leczeniu miejscowym łuszczycy wysiękowej zaleca się stosowanie sterydów o niskiej mocy, aby uniknąć działań niepożądanych. Leczenie miejscowe może obejmować także leki zawierające analogi witaminy D, takie jak kalcypotriol czy takalcytol, które mogą przynieść znaczącą poprawę. Inną opcją są preparaty z pimekrolimusem lub takrolimusem. W przypadku współwystępowania innych chorób skóry może okazać się konieczne użycie leków o działaniu przeciwbakteryjnym lub przeciwgrzybiczym.

W przypadku łuszczycy wysiękowej nie zaleca się stosowania preparatów z retinoidami z powodu wysokiego ryzyka podrażnienia skóry. 

Kluczowym elementem w walce z łuszczycą wysiękową jest również odpowiednia pielęgnacja codzienna. Osoby cierpiące na tę formę choroby powinny zachować szczególną dbałość o higienę, unikać kontaktu skóry z potem, a po kąpieli delikatnie osuszać skórę, aby nie doprowadzić do dodatkowych podrażnień. Zaleca się regularne nawilżanie i natłuszczanie skóry, co pomaga chronić naskórek przed podrażnieniami. Ważne jest także unikanie noszenia ciasnych ubrań i innych czynników, które mogą wywołać objawy choroby.

Jeżeli leczenie miejscowe nie przynosi zadowalających rezultatów, lekarz może zasugerować leczenie ogólne. Może ono obejmować takie leki jak: metotreksat, cyklosporyna, leki biologiczne lub fototerapia, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.

FAQ

Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące łuszczycy wysiękowej.