Łuszczyca krostkowa – przyczyny, objawy, leczenie

Najważniejsze informacje

• Łuszczyca krostkowa to rzadka choroba dermatologiczna o podłożu autoimmunologicznym – stanowi ciężką odmianą łuszczycy zwyczajnej. 
• Głównym objawem łuszczycy krostkowej są wykwity skórne wypełnione treścią ropną, m.in. leukocytami (białymi krwinkami), które stanowią część reakcji zapalnej wywołanej przez nieprawidłową aktywację układu odpornościowego. 
• Zmiany skórne typowe dla łuszczycy krostkowej mogą rozwinąć się w różnych miejscach na ciele w zależności od jej rodzaju. Najczęściej jednak można obserwować je na rękach, stopach i podeszwach stóp. 
• Leczenie łuszczycy krostkowej obejmuje stosowanie preparatów ogólnych i miejscowych (np. cyklosporyna, metotreksat), a także fotochemioterapię, czyli naświetlania lampami PUVA. 

Łuszczyca krostkowa to rzadka choroba zapalna skóry, która stanowi ciężką odmianę łuszczycy zwyczajnej (inaczej plackowatej). Do rozwoju wspomnianej dermatozy przyczyniają się czynniki genetyczne, autoimmunologiczne i środowiskowe. Istnieją różne odmiany łuszczycy krostkowej – uogólniona, ograniczona oraz krostkowa dłoni i podeszwy stóp. Charakterystyczne objawy choroby to zmiany skórne pod postacią małych pęcherzyków wypełnionych sterylną treścią ropną, które mogą wywoływać silny świąd, pieczenie, a niekiedy nawet ból. Celem terapii łuszczycy krostkowej, gdzie wykorzystuje się leczenie ogólne, miejscowe, skojarzone, biologiczne czy terapię światłem, jest kontrolowanie objawów, zmniejszenie stanu zapalnego oraz zapobieganie nawrotom.

Łuszczyca krostkowa – rzadka choroba skóry

Łuszczyca krostkowa (łac. psoriasis pustulosa), czasem określana jako krostkowica, to rzadka choroba skóry o podłożu autoimmunologicznym, która stanowi ciężki wariant łuszczycy zwyczajnej (plackowatej). 

Łuszczyca krostkowa charakteryzuje się przewlekłym stanem zapalnym i może przebiegać z okresami zaostrzeń oraz remisji – szczególnie w postaci rozsianej, gdzie towarzyszą jej również objawy ogólnoustrojowe, np. gorączka, dreszcze i złe samopoczucie. 

Jakie są przyczyny łuszczycy krostkowej i czy jest zaraźliwa?

Mechanizm odpowiedzialny za zmiany skórne w łuszczycy krostkowej prowadzi do nadmiernego rogowacenia naskórka i zaburzenia jego regeneracji. Dokładna przyczyna choroby nie jest jednak znana. Do jej rozwoju mogą przyczyniać się z kolei czynniki opisane poniżej. 

• Predyspozycje genetyczne – łuszczyca dziedziczy się w sposób wielogenowy, dlatego występowanie choroby u jednego z rodziców znacząco zwiększa ryzyko jej rozwoju u dziecka.
• Czynniki immunologiczne – układ odpornościowy atakuje zdrowe komórki skóry, co prowadzi do stanu zapalnego i niekontrolowanej proliferacji keratynocytów – komórek naskórka.
• Czynniki środowiskowe – przyjmowanie niektórych leków (niesteroidowe leki przeciwzapalne, beta-blokery, cymetydyna), nagłe odstawienie farmaceutyków (zwłaszcza kortykosteroidów), stres, palenie tytoniu, spożywanie alkoholu, zmiany hormonalne związane z ciążą, porodem oraz menopauzą, infekcje (bakteryjne i wirusowe).

Łuszczycą krostkową nie można się zarazić poprzez używanie tych samych przedmiotów, dotyk czy kontakt ze zmianami skórnymi, ponieważ pęcherzyki zawierają sterylną treść ropną, tzn. nie są wynikiem infekcji bakteryjnej, wirusowej ani grzybiczej. 

Objawy łuszczycy krostkowej

Łuszczyca krostkowa wymaga leczenia dermatologicznego, ponieważ zmiany skórne mogą powodować znaczny dyskomfort i dolegliwości bólowe.

Jakie są pierwsze objawy i czy łuszczycy krostkowej towarzyszy ból oraz swędzenie?

Wśród pierwszych objawów łuszczycy krostkowej należy wymienić m.in. bolesne zmiany zapalne na skórze – zazwyczaj pojawiają się nagle, zajmując w szybkim tempie miejsca szczególnie narażone na tarcie i urazy (dłonie, stopy, fałdy skórne). 

W obrębie wspomnianych wyżej zmian występują drobne krosty wypełnione ropą (wolną od patogenów), które z czasem mogą zlewać się i zajmować większe powierzchnie ciała. 

Niektórzy pacjenci zgłaszają intensywne swędzenie, pieczenie, uczucie dyskomfortu, a nawet ból w miejscu przyszłych wykwitów. Wymienione objawy nasilają się w miarę rozwoju choroby. 

Jak wyglądają zmiany na skórze przy łuszczycy krostkowej?

Jak rozpoznać zmiany skórne związane z łuszczycą krostkową?

• Łuszczyca krostkowa charakteryzuje się występowaniem małych pęcherzyków o średnicy 2–3 mm, wypełnionych sterylną treścią ropną, zawierającą głównie białe krwinki. Zmiany te mogą tworzyć skupiska, które łączą się w większe ogniska o średnicy kilku centymetrów.
• Skóra wokół zmian jest zazwyczaj silnie zaczerwieniona, obrzęknięta i wykazuje cechy stanu zapalnego (ucieplenie skóry oraz dolegliwości bólowe). Na powierzchni krostek często występuje szara łuska, która powstaje w wyniku obumierania naskórka.

Objawy ogólne w łuszczycy krostkowej 

Łuszczycy krostkowej mogą towarzyszyć objawy ogólne, takie jak:

• gorączka;
• osłabienie;
• bóle stawów;
• utrata apetytu i utrzymujące się pogorszenie samopoczucia (w cięższych przypadkach).

U niektórych pacjentów wyniki badań laboratoryjnych mogą wskazywać również na zwiększoną liczbę białych krwinek we krwi (leukocytoza), co jest wynikiem odpowiedzi organizmu na stan zapalny.

Łuszczyca krostkowa – rodzaje

Wyróżnia się trzy podstawowe postacie łuszczycy krostkowej: uogólnioną, ograniczoną oraz obejmującą dłonie i stopy. Każda z nich może współwystępować z łuszczycą zwykłą lub jako odrębna jednostka chorobowa. Szczególną odmianą jest łuszczyca krostkowa ciężarnych, gdzie szybka diagnoza oraz leczenie są kluczowe dla bezpieczeństwa matki i dziecka. 

Łuszczyca krostkowa uogólniona (rozsiana, obrączkowata)

Łuszczyca krostkowa uogólniona typu von Zumbush (ICD-10: L40.1), inaczej określana jako łuszczyca rozsiana lub obrączkowata, zaliczana jest do najcięższych postaci choroby i dotyka głównie dorosłych. 

Charakterystyczny objaw stanowią skupiska krost w kształcie obrączek. Najczęściej pojawiają się one w miejscach, gdzie skóra tworzy fałdy. W niektórych przypadkach choroba może objąć większą powierzchnię skóry.

Liczne krostki pojawiają się nagle, a zmianom na skórze towarzyszy często wzrost temperatury. Łuszczyca rozsiana może nawracać i zajmować nowe obszary ciała. 

Opisywana postać choroby charakteryzuje się cyklicznością – okresami nagłego nasilenia objawów, po których następuje faza remisji. Należy pamiętać, że stres, infekcje czy nagłe zaprzestanie stosowania sterydów przyczyniają się do zaostrzenia przebiegu łuszczycy obrączkowatej. 

W przypadku zaawansowanej postaci choroby zmiany zajmują całą powierzchnię skóry, co może prowadzić do poważnych komplikacji. Ponadto wśród objawów wymienia się m.in.: bardzo wysoką temperaturę ciała, dreszcze, ból stawów i głowy, problemy kardiologiczne, a także intensywny świąd. Dodatkowo wyniki badań laboratoryjnych mogą wskazywać na zwiększoną liczbę leukocytów lub nieprawidłowe stężenie elektrolitów.

Łuszczyca krostkowa ograniczona 

Łuszczyca krostkowa ograniczona (łac. acrodermatitis continua hallopeau, ICD-10: L40.2) charakteryzuje się występowaniem krostek, które obejmują głównie łożysko paznokci palców rąk i stóp. Skóra wokół zmian jest zaogniona. Nierzadko dochodzi do złuszczania się czy zgrubienia naskórka. Płytka paznokciowa łatwo ulega uszkodzeniem, staje się zgrubiała i nieregularna. Jeśli zmiany są nasilone, oddzielanie się płytki od łożyska może prowadzić nawet do utraty paznokcia.

Kolejny objaw łuszczycy ograniczonej to uporczywy świąd – w efekcie dochodzi do rozwoju wtórnych zakażeń spowodowanych drapaniem skóry. 

Co więcej, bolesne zmiany utrudniające codzienne czynności – pisanie, podnoszenie przedmiotów czy chodzenie – mogą rozwinąć się również pod płytką paznokciową, a także na wewnętrznej stronie dłoni i na podeszwach stóp. 

Łuszczyca krostkowa dłoni i stóp

Łuszczyca krostkowa dłoni i stóp (łac. pustulosis palmoplantaris, ICD-10: L40.3) to jedna z najczęstszych postaci łuszczycy związana z rozwojem ropnych krost na skórze. Zmiany te mogą początkowo występować pojedynczo, z upływem czasu jednak łączą się, tworząc większe obszary objęte stanem zapalnym. Proces ten prowadzi do uszkodzenia warstwy naskórka i odsłonięcia głębszych warstw skóry, co może powodować dolegliwości bólowe i utrudniać wykonywanie codziennych czynności, w tym chodzenie.

Oprócz objawów skórnych typowych dla łuszczycy krostkowej u chorych mogą pojawić się także zmiany charakterystyczne dla łuszczycy zwyczajnej – nadmierne łuszczenie się skóry lub rumień. Do czynników wyzwalających nasilenie objawów należą m.in. stres oraz infekcje.

Łuszczyca krostkowa dłoni i stóp charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem. Co więcej, nie wykazuje wyraźnych okresów zaostrzeń czy remisji, a także bywa oporna na standardowe metody leczenia, co wymaga zastosowania bardziej zaawansowanych terapii, takich jak leki immunosupresyjne lub terapie biologiczne.

Choroba rozwija się m.in. u kobiet w okresie menopauzy. W grupie ryzyka znajdują się również osoby z nadwagą lub otyłością, a także palące tytoń oraz pacjenci z innymi schorzeniami autoimmunologicznymi (choroba Hashimoto czy reumatoidalne zapalenie stawów). Istotnym czynnikiem ryzyka jest również przewlekły stres, który może zaostrzać objawy łuszczycy.

Łuszczyca krostkowa w ciąży

Łuszczyca krostkowa ciężarnych (łac. impetigo herpetiformis) jest rzadką i ciężką postacią łuszczycy, która rozwija się najczęściej w trzecim trymestrze ciąży. 

Na zaczerwienionej, suchej i łuszczącej się skórze powstają liczne drobne krosty wywołujące ból oraz świąd. Zmiany zapalne występują najczęściej w pachwinach oraz pod pachami i piersiami, jednak z czasem mogą obejmować także inne obszary ciała.

Łuszczyca krostkowa ciężarnych ustępuje zwykle po porodzie, kiedy poziom hormonów zaczyna wracać do normy, jednak warto zaznaczyć, że jej objawy mogą nawracać w kolejnych ciążach.

W niektórych przypadkach – jeśli przebieg choroby jest ciężki i wiąże się z objawami ogólnymi (np. gorączka, osłabienie) – występuje ryzyko przedwczesnego porodu. Trzeba podkreślić, że łuszczyca krostkowa u kobiet w ciąży bywa związana również z zaburzeniami metabolizmu wapnia stanowiącymi potencjalne zagrożenie dla prawidłowego rozwoju płodu. 

Łuszczyca krostkowa u dzieci – jak przebiega?

W większości przypadków łuszczyca krostkowa rozwija się u dzieci między 7. a 10. rokiem życia. Pierwszym objawem są zwykle zmiany skórne (niekiedy bolesne) skupione w jednym miejscu, które z czasem mogą zajmować inne partie ciała. W wyniku drapania dochodzi też do podrażnienia skóry. 

Objawy łuszczycy krostkowej u dzieci są różne w zależności od rodzaju choroby. W postaci ograniczonej zmiany mają charakter ropnych krost zlokalizowanych na zdrowej skórze – głównie na dłoniach i stopach. Postać uogólniona związana jest natomiast z nagłą zmianą w wyglądzie skóry, która staje się czerwona i sucha. Stopniowo dochodzi także do rozwoju drobnych krostek na ciele. Ponadto chorobie mogą towarzyszyć objawy ogólnoustrojowe: gorączka, dreszcze, ból głowy, osłabienie.

Co ważne, zmiany skórne u dzieci są zwykle mniej nasilone niż u osób dorosłych. W przypadku najmłodszych obserwuje się też większą tendencję do samoistnej remisji choroby. Należy jednak pamiętać, że nieleczona łuszczyca krostkowa może zwiększać ryzyko rozwoju powikłań, w tym infekcji skórnych.

Rozpoznanie i diagnozowanie łuszczycy krostkowej

Diagnozowanie łuszczycy krostkowej opiera się przede wszystkim na badaniu klinicznym przeprowadzonym przez dermatologa – lekarz ocenia wygląd wykwitów na skórze, ich lokalizację oraz nasilenie. Specjalista może wykorzystać również badanie dermatoskopowe, które umożliwia bardzo dokładne przyjrzenie się zmianom skórnym.

Kolejna ważna kwestia to zebranie szczegółowego wywiadu dotyczącego objawów, historii chorób skóry w rodzinie oraz możliwych czynników zaostrzających przebieg choroby (stres, leki czy infekcje).

W przypadku wątpliwym klinicznie dermatolog zleci badanie histopatologiczne, czyli pobranie wycinka skóry zmienionej chorobowo (biopsję), który następnie zostaje poddany ocenie pod mikroskopem. 

W diagnozowaniu łuszczycy krostkowej korzysta się ponadto z badań laboratoryjnych, np. morfologii krwi, a także testów w kierunku infekcji, które mogą być czynnikiem wyzwalającym chorobę. 

Leczenie łuszczycy krostkowej 

Leczenie łuszczycy krostkowej wymaga indywidualnego podejścia do każdego pacjenta m.in. ze względu na różnorodność czynników wyzwalających chorobę (np. infekcje, stres, leki). Co więcej, zróżnicowany przebieg dermatozy i nasilenie objawów wymagają dostosowania metod leczenia do konkretnego przypadku. Dodatkowo stan ogólny pacjenta, w tym choroby współistniejące czy reakcje na leki, wpływają na wybór konkretnej terapii. 

Leczenie ogólne łuszczycy krostkowej 

Celem leczenia ogólnego łuszczycy krostkowej jest:

• złagodzenie objawów, w tym zmniejszenie stanu zapalnego,
• poprawa jakości życia pacjenta, 
• redukcja czynników wyzwalających chorobę i zapobieganie jej nawrotom,
• zminimalizowanie ryzyka rozwoju powikłań. 

Jakie leki na łuszczycę krostkową są stosowane w leczeniu ogólnym?

• Retinoidy (pochodne witaminy A) – ograniczają namnażanie komórek skóry oraz redukują zmiany skórne. Działają również przeciwzapalnie. Ze względu na ryzyko teratogenne, czyli potencjalne uszkodzenie płodu, kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować antykoncepcję w trakcie terapii i przez 2 lata po jej zakończeniu. Najczęstsze skutki uboczne leczenia retinoidami to suchość błon śluzowych oraz nadmierne wypadanie włosów. 
• Metotreksat – lek o działaniu cytostatycznym oraz immunosupresyjnym. Hamuje proliferację komórek naskórka, co pomaga zredukować nadmierne rogowacenie i tworzenie się charakterystycznych łusek. Ponadto zmniejsza stan zapalny, a także poprawia kondycję skóry.
• Cyklosporyna – immunosupresant, który hamuje aktywność limfocytów T, które odgrywają kluczową rolę w patogenezie łuszczycy. Redukuje stan zapalny, a także zmiany na skórze. W trakcie stosowania cyklosporyny należy regularnie monitorować funkcje nerek (poziom kreatyniny, GFR), funkcje wątroby (enzymy wątrobowe, bilirubina), ciśnienie oraz morfologię krwi (leukocyty, płytki krwi). Istotne jest także sprawdzanie poziomu cyklosporyny w surowicy, co pomoże w doborze odpowiedniej dawki leku i zapobiegnie rozwojowi działań niepożądanych. 

Leczenie miejscowe łuszczycy krostkowej 

Leczenie miejscowe łuszczycy krostkowej obejmuje stosowanie preparatów, które redukują stan zapalny, hamują nadmierną proliferację komórek naskórka oraz łagodzą objawy choroby. 

• Maści i kremy z kortykosteroidami – posiadają silne działanie przeciwzapalne i immunosupresyjne. Pomagają w redukcji stanu zapalnego, łagodzą świąd oraz zmniejszają zaczerwienienie skóry.
• Inhibitory kalcyneuryny (pimekrolimus i takrolimus) w postaci maści lub kremu – leki o działaniu przeciwzapalnym i immunosupresyjnym, które pomagają kontrolować objawy choroby. Nie zawierają sterydów, dlatego mogą być stosowane w leczeniu długoterminowym. 
• Analogi witaminy D (kalcypotriol i kalcytriol) – wykazują działanie antyproliferacyjne, przeciwzapalne i immunomodulujące. Stosowane głównie w leczeniu łuszczycy plackowatej oraz krostkowej. Regulują proces rogowacenia, zmniejszając nadmierną proliferację komórek naskórka. Dostępne w postaci kremów, maści, żelów oraz roztworów. 
• Dziegcie w formie maści lub szamponu – wykazują działanie przeciwzapalne, złuszczające oraz zmniejszające świąd skóry. Przykładem jest tu dziegieć węglowy, który ogranicza patologiczne namnażanie się i różnicowanie komórek naskórka.
• Preparaty keratolityczne – ich działanie polega na rozpuszczaniu i usuwaniu martwych komórek naskórka, co pomaga w redukcji łuszczenia się skóry. Preparaty o działaniu keratolitycznym to: kwas salicylowy oraz glikolowy, mocznik oraz tiazol.

Leczenie skojarzone

Leczenie skojarzone polega na jednoczesnym stosowaniu różnych metod terapeutycznych. Celem takiego działania jest uzyskanie lepszych rezultatów i skuteczniejsze kontrolowanie objawów choroby. 

• Połączenie leczenia miejscowego (kortykosteroidy, inhibitory kalcyneuryny czy analogi witaminy D) i ogólnego (metotreksat, cyklosporyna, retinoidy).
• Terapia skojarzona z lekami biologicznymi stosowana jest zwłaszcza w przypadkach opornych na tradycyjne leczenie. Leki biologiczne (infliksymab, ustekinumab) łączy się z lekami ogólnoustrojowymi (metotreksat, cyklosporyna). Przykładem jest leczenie skojarzone z wykorzystaniem ustekinumabu i cyklosporyny A, które doprowadziło do niemal całkowitego ustąpienia zmian skórnych u pacjenta z uogólnioną łuszczycą krostkową.

Leczenie biologiczne w łuszczycy krostkowej

Właściwości leków biologicznych są wykorzystywane w terapii ciężkich postaci łuszczycy, w tym łuszczycy krostkowej, w momencie kiedy inne metody – leczenie ogólne czy miejscowe – nie przynoszą oczekiwanych efektów. 

Stosowanie leków biologicznych (adalimumab, ustekinumab, sekukinumab, iksekizumab), które modulują odpowiedź immunologiczną organizmu, pozwala na kontrolowanie objawów choroby oraz redukcję stanów zapalnych, a także wpływa na poprawę kondycji skóry. 

Leczenie łuszczycy krostkowej światłem

Fototerapia może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z innymi metodami leczenia. Jest odpowiednia dla pacjentów, którzy nie tolerują terapii farmakologicznej lub nie mogą przyjmować leków ogólnoustrojowych. Właściwości fototerapii wykorzystuje się także w przypadku zmian skórnych opornych na inne formy leczenia. 

• Fototerapia – polega na naświetlaniu skóry promieniowaniem UVB o długości fali 311 nm, które skutecznie dociera do naskórka, spowalniając nadmierną proliferację keratynocytów charakterystyczną dla łuszczycy. Zabiegi są przeprowadzane pod nadzorem wykwalifikowanego personelu, co zapewnia bezpieczeństwo oraz optymalizację terapii. Naświetlania trwają kilka minut i są bezbolesne. Zabiegi odbywają się 2–4 razy w tygodniu. 
• Fotochemioterapia PUVA – polega na łączeniu naświetlania promieniami UVA z przyjmowaniem psoralenu, czyli substancji zwiększającej wrażliwość skóry na światło, co zwiększa skuteczność terapii. Należy jednak pamiętać, że leczenie z wykorzystaniem fotochemioterapii PUVA wiąże się z ryzykiem działań niepożądanych – podrażnieniami skóry czy zwiększonym ryzykiem rozwoju nowotworów skóry – dlatego musi pozostać pod ścisłą kontrolą specjalisty. 

Znaczenie diety w leczeniu łuszczycy krostkowej 

Objawy łuszczycy krostkowej można łagodzić, stosując dietę przeciwzapalną, która uwzględnia:

• tłuste ryby (np. łosoś, śledź);
• zdrowe tłuszcze, w tym oliwę z oliwek i olej lniany;
• orzechy włoskie;
• świeże warzywa;
• owoce jagodowe (borówki, jagody, maliny) znane ze swoich właściwości przeciwzapalnych.

Przy łuszczycy krostkowej warto unikać produktów, które mogą nasilać stan zapalny, wywoływać reakcje immunologiczne lub wpływać negatywnie na kondycję skóry, tu m.in. – żywność wysoko przetworzona (słodycze, chipsy) oraz cukry proste (napoje gazowane, soki). Prozapalnie działają również produkty bogate w tłuszcze (trans i nasycone), tj.: smażone potrawy, masło, margaryny. 

Trzeba także podkreślić, że alkohol może zaostrzać objawy łuszczycy, a dodatkowo osłabiać działanie leków. 

Odpowiednia pielęgnacja skóry – uzupełnienie leczenia łuszczycy krostkowej

U pacjentów z łuszczycą krostkową istotną rolę odgrywa pielęgnacja skóry, w tym m.in. stosowanie emolientów, które tworzą na powierzchni skóry ochronny film zapobiegający utracie wody i chroniący przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych. Warto wybierać preparaty zawierające substancje, takie jak: mocznik, ceramidy, kwas hialuronowy czy kwas salicylowy, które wspomagają nawilżenie i regenerację skóry. 

Należy unikać stosowania tradycyjnych mydeł oraz kosmetyków zawierających alkohol, sztuczne aromaty oraz barwniki, ponieważ mogą dodatkowo podrażniać i wysuszać skórę lub nasilać objawy łuszczycy. Do pielęgnacji należy włączyć kosmetyki przeznaczone dla skóry suchej, atopowej i łuszczycowej (delikatne żele i kremy do mycia). Ponadto warto zwrócić uwagę na optymalną temperaturę wody podczas kąpieli (36–37°C).

Skóra w przebiegu łuszczycy jest bardziej narażona na działanie promieniowania UV, dlatego zaleca się stosowanie kosmetyków ochronnych z filtrem UV, które zabezpieczą ją przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych.

Do pielęgnacji, która uzupełnia leczenie łuszczycy krostkowej, można włączyć również preparaty zawierające: kwas salicylowy (ułatwia usuwanie martwego naskórka), oleje roślinne (np. olej konopny; wykazują działanie przeciwzapalne i wspomagają regenerację skóry), a także kremy i maści z analogami witaminy D (skuteczne w łagodzeniu objawów łuszczycy). Ważna jest także całoroczna suplementacja witaminy D₃ oraz przyjmowanie cynku w tabletkach. 

Stosowanie odpowiednich kosmetyków do pielęgnacji skóry dotkniętej łuszczycą krostkową może wspomagać leczenie zlecone przez lekarza, ale go nie zastępuje. Współpraca z dermatologiem jest kluczowa – pozwala na dobranie produktów dostosowanych do kondycji skóry, rodzaju zmian, a także rodzaju włączonej terapii.

FAQ

Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące łuszczycy krostkowej.