Najważniejsze informacje:

• Łuszczyca kropelkowa to odmiana łuszczycy, w której zmiany zapalne pojawiają się podczas lub po przebyciu infekcji, zwykle dotyczących górnych dróg oddechowych. 
• Objawem choroby są drobne, swędzące czerwone wykwity skórne, które mogą nasilać się w okresach zwiększonego stresu lub obniżonej odporności organizmu. 
• Leczenie łuszczycy kropelkowej opiera się na stosowaniu leków miejscowych, takich jak emolienty, a w cięższych przypadkach terapii ogólnoustrojowej, np. leków cytostatycznych. 
• Choroba może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od indywidualnej reakcji na leczenie.

Łuszczyca kropelkowata to jedna z odmian łuszczycy, choroby autoimmunologicznej, która charakteryzuje się występowaniem zmian skórnych w postaci niewielkich, czerwonych plamek pokrytych srebrzystymi łuskami. Choć łuszczyca nie jest zakaźna, może znacząco obniżać jakość życia pacjentów z powodu uciążliwych objawów. W tym artykule przybliżymy wygląd zmian skórnych przy łuszczycy kropelkowej i metody leczenia choroby.

Łuszczyca kropelkowa (kropelkowata) – jedna z odmian łuszczycy

Łuszczyca kropelkowa (lub kropelkowata), nazywana jest również łuszczycą drobnogrudkową lub łuszczycą grudkową. To schorzenie skóry, które objawia się powstawaniem licznych, małych wykwitów o średnicy kilku milimetrów. 

Łuszczyca to choroba mająca podłoże autoimmunologiczne – organizm traktuje własne tkanki jako obce. Skutkiem tego mogą być zmiany łuszczycowe na skórze lub objawy łuszczycowego zapalenia stawów. 

Zmiany skórne przy łuszczycy kropelkowej pojawiają się nagle, w trakcie lub po przebytych zakażeniach bakteryjnych (2-3 tygodnie po), takich jak paciorkowcowe zapalenie gardła lub migdałków podniebiennych. Najczęściej są one manifestacją łuszczycy zwykłej.

Choroba może mieć przebieg łagodny, umiarkowany i silny, w zależności od stopnia zajęcia powierzchni skóry. Ten typ łuszczycy dotyka głównie dzieci i młodzież (8-12 lat), będąc jedną z częściej diagnozowanych form tej choroby wśród młodszych pacjentów.

Przyczyny łuszczycy kropelkowej – infekcje paciorkowcowe i inne czynniki

Dokładna etiologia łuszczycy nie jest w pełni poznana. Wiadomo, że łuszczyca kropelkowata jest wynikiem reakcji immunologicznej, związanej z wcześniejszym zakażeniem, a ważną rolę w rozwoju choroby odgrywają uwarunkowania genetyczne.

Głównym czynnikiem wyzwalającym zmiany skórne są infekcje paciorkowcowe górnych dróg oddechowych, które mogą przyczynić się do uaktywnienia choroby. Okołoporodowe zakażenia paciorkowcami również mogą być odpowiedzialne za wystąpienie łuszczycy kropelkowej. 

Oprócz tego łuszczycę kropelkową wywoływać mogą być też: wirus brodawczaka ludzkiego (HPV), grzyby z rodzaju Malassezia i Candida, wirus ospy wietrznej i retrowirusy.

Innymi potencjalnymi przyczynami łuszczycy kropelkowej są: stosowanie niektórych leków (np. niesteroidowych leków przeciwzapalnych, beta-blokerów przez osoby z nadciśnieniem i węglanu litu w środkach przeciwdepresyjnych), przewlekły stres, niewyleczona próchnica i nieodpowiednia higiena skóry. Uważa się również, że niewłaściwa dieta (bogata w tłuszcze zwierzęce i cukry proste) może mieć udział w procesie rozwoju tej postaci choroby. 

Warto podkreślić, że łuszczyca kropelkowa nie jest zaraźliwa. Jest to choroba autoimmunologiczna, co oznacza, że organizm sam atakuje swoje komórki. W przeciwieństwie do chorób zakaźnych, nie można jej przenieść na inne osoby (przez kontakt fizyczny i powietrze). Łuszczyca kropelkowata nie jest zaraźliwa.

Choć łuszczyca kropelkowa nie jest zakaźna, wymaga odpowiedniego leczenia, aby złagodzić objawy i zapobiec nawrotom. Odpowiednia terapia, prowadzona pod kontrolą dermatologa, może pomóc w kontrolowaniu choroby.

Objawy łuszczycy kropelkowej – wykwity skórne

Łuszczyca kropelkowa objawia się nagłym pojawieniem się licznych, małych, kroplowatych wykwitów skórnych o owalnym kształcie – najczęściej na tułowiu, ramionach, łokciach, nogach i owłosionej skórze głowy. Nie obserwuje się typowych dla innych odmian choroby zmian na dłoniach, stopach i paznokciach.

Jak wygląda łuszczyca kropelkowa? Zmiany przy łuszczycy kropelkowatej mają zwykle wielkość kilku milimetrów (maksymalnie do 1-2 centymetrów). Często przybierają czerwonawy lub różowawy kolor, mogą być swędzące, a ich liczba może gwałtownie wzrastać w krótkim czasie. W przebiegu łuszczycy kropelkowej obserwowane jest też zaczerwienienie skóry.

Zwykle pierwsze objawy pojawiają się po przebytej infekcji gardła. Wraz z rozwojem choroby dochodzi do powiększenia się łuszczycowych zmian skórnych i ich przekształcenia w blaszki łuszczycowe – srebrzyste łuski. Drapanie sprawia, że skóra staje się błyszcząca (tzw. objaw świecy stearynowej).

Dotykanie i drażnienie zmian skórnych może skutkować pękaniem, a nawet krwawieniem naskórka, a także rozprzestrzenianiem się grudek na inne partie ciała. 

Chorobie towarzyszyć mogą dodatkowe objawy, takie jak podwyższona temperatura ciała, dreszcze i ogólnie złe samopoczucie.

Łuszczyca kropelkowa u dzieci

Łuszczyca kropelkowa u dzieci to najczęściej występująca forma tej choroby w wieku dziecięcym. U młodszych pacjentów schorzenie przebiega łagodniej w porównaniu do dorosłych. Wykwity skórne są delikatniejsze, cieńsze i bardziej miękkie. Nie są też obficie pokryte łuską. Łuszczyca może obejmować praktycznie całe ciało dziecka. Choroba częściej występuje u dziewczynek niż u chłopców. 

Skóra dzieci lepiej reaguje na miejscowe preparaty, takie jak emolienty (maść salicylowa, solankowa lub mocznikowa), glikosteroidy czy cygnolina. Leczenie zawsze jest dostosowane indywidualnie do każdego dziecka, biorąc pod uwagę jego wiek, ewentualne choroby współistniejące oraz konieczność zminimalizowania skutków ubocznych.

Oprócz terapii miejscowej, u dzieci często stosuje się fototerapię jako element wspomagający leczenie ogólne. Promieniowanie UVB działa na komórki skóry, hamując ich nadmierne rozmnażanie i redukując stany zapalne. Naświetlanie UV jest szczególnie zalecane u dzieci z łagodną lub umiarkowaną postacią łuszczycy, przy czym najczęściej stosuje się je u pacjentów, którzy ukończyli co najmniej 7 lat.

Leczenie łuszczycy kropelkowej – miejscowe i ogólne

Leczenie łuszczycy kropelkowatej stanowi poważne wyzwanie dla dermatologów, zarówno w przypadku dorosłych, jak i dzieci. W większości przypadków choroba ustępuje samoistnie bez leczenia, po kilku tygodniach lub miesiącach.

Leczenie może obejmować:

• leczenie miejscowe – stosowanie preparatów bezpośrednio na skórę, 
• leczenie ogólne (systemowe) – łączące preparaty stosowane miejscowo z terapiami wewnętrznymi.

W przypadku leczenia miejscowego łuszczycy kropelkowatej najczęściej stosuje się emolienty, glikosteroidy, cygnolinę, dziegcie oraz pochodne witaminy D. Preparaty te mają na celu zahamowanie nadmiernej proliferacji naskórka oraz działanie przeciwzapalne.

Leczenie systemowe stosowane jest głównie u pacjentów z ciężką postacią choroby (przy silnym natężeniu zmian skórnych). W takich przypadkach pacjentom przepisuje się leki cytostatyczne, takie jak metotreksat, antybiotyki, retinoidy lub cyklosporynę A, które mają na celu zahamowanie rozwoju choroby na poziomie ogólnoustrojowym.

W trudniejszych przypadkach, gdy zmiany są bardziej rozległe, można stosować fototerapię (np. naświetlanie UVB). Innym sposobem łagodzenia zmian łuszczycowych jest balneoterapia, zwłaszcza kąpiele w wodach siarczkowo-siarkowodorowych, które pomagają zmiękczać skórę i łagodzić objawy łuszczycy grudkowej. 

Czas trwania łuszczycy kropelkowatej

Czas trwania łuszczycy kropelkowej jest zróżnicowany i zależy od wielu czynników, takich jak wiek pacjenta, ogólny stan zdrowia i stopień nasilenia choroby. U niektórych pacjentów choroba może ustąpić samoistnie po kilku tygodniach.

U innych osób zmiany mogą utrzymywać się przez kilka miesięcy lub nawet lat. Łuszczyca kropelkowa może przechodzić w inne formy łuszczycy, np. w łuszczycę plackowatą, która może mieć bardziej przewlekły charakter. Najważniejsze są wczesne rozpoczęcie leczenia i ścisła współpraca z dermatologiem. 

Łuszczyca kropelkowa zazwyczaj przebiega w sposób łagodny lub umiarkowany. Charakteryzuje się jednak nawrotami, w których występują fazy zaostrzeń i remisji. Dlatego mimo skutecznego zaleczenia zmian skórnych, pacjent może w przyszłości ponownie zmagać się z objawami choroby.

Dieta przy łuszczycy kropelkowatej

Odrębne zagadnienie stanowi dieta przy łuszczycy kropelkowatej. Zalecane są sposoby żywienia, które pozwalają na zmniejszenie stanu zapalnego skóry, a tym samym redukcję objawów choroby i wydłużenie okresów remisji. Wśród rekomendowanych są dieta śródziemnomorska, bezglutenowa, ketogeniczna i wegetariańska.

Oprócz odpowiednio zbilansowanej diety, pacjenci z łuszczycą kropelkowatą powinni zadbać o uzupełnienie niedoborów witamin, zwłaszcza witaminy D. Suplement ten wspiera regenerację naskórka, co przyczynia się do wydłużenia okresów remisji choroby.

Suplementacja witamin A, E i K również odgrywa istotną rolę w terapii łuszczycy. Wspomagają one regenerację skóry, modulują układ odpornościowy i pomagają w łagodzeniu stanów zapalnych, które są kluczowymi elementami tej choroby.

FAQ

Najczęstsze pytania dotyczące łuszczycy kropelkowej.