Najważniejsze informacje:
Wenlafaksyna to substancja czynna należąca do leków przeciwdepresyjnych o nowej strukturze, tzw. mieszaniny racemicznej (połączenia pary cząsteczek chemicznych o jednakowych właściwościach fizycznych i chemicznych, stanowiących swoje lustrzane odbicie) wenlafaksyny i jej aktywnego metabolitu (O-demetylowenlafaksyny). Oba związki stanowią silne inhibitory zwrotne wychwytu serotoniny i noradrenaliny, a w dużych dawkach lekko hamują (inhibitor) również wychwyt zwrotny dopaminy.
Wenlafaksyna wykazuje działanie przeciwdepresyjne, a dodatkowo również wpływa na zmniejszenie reaktywności beta-adrenergicznej (związanej z oddziaływaniem adrenaliny i noradrenaliny).
Wenlafaksyna dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego (w ok. 92%), ale ze względu na podleganie efektowi „pierwszego przejścia” (wątroba eliminuje część substancji przed jej przedostaniem się do krążenia ogólnego) dostępność biologiczna wenlafaksyny nie przekracza 45%. Najwyższe stężenie substancji osiąga się w ciągu 2,5 godziny po zastosowaniu postaci leku o natychmiastowym uwalnianiu oraz 6 godzin w przypadku postaci leku o przedłużonym uwalnianiu. Biologiczny okres półtrwania (czas zmniejszenia stężenia do połowy maksymalnej wartości) wynosi odpowiednio 5 i 15 godzin.
Wenlafaksyna jest substancją wykorzystywaną do leczenia:
Preparaty zawierające wenlafaksynę wydawane są wyłącznie z przepisu lekarza. Należy ściśle przestrzegać zaleceń specjalisty dotyczących przyjmowania leku.
Dawkowanie i czas leczenia zależy od konkretnej przypadłości pacjenta i stopnia nasilenia objawów.
Wenlafaksyna przeznaczona jest dostosowania wyłącznie u dorosłych pacjentów.
Substancja występuje w lekach w postaci: kapsułek, kapsułek o przedłużonym uwalnianiu i tabletek.
Preparat należy połknąć w całości, popijając niewielką ilością wody. Zaleca się przyjmowanie leku w czasie posiłku.
Wenlafaksyna — dawkowanie:
Bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania wenlafaksyny jest uczulenie lub nadwrażliwość na działanie substancji.
Nie należy stosować wenlafaksyny u pacjentów:
Zalecane jest zachowanie szczególnej ostrożności u pacjentów:
Stosowanie wenlafaksyny w ciąży dopuszczalne jest tylko w przypadku, gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają zagrożenie dla płodu.
Badania wykazały, że noworodki, których matki przyjmowały inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny są narażone na wystąpienie objawów odstawiennych, drgawek, zaburzeń oddechowych, hipoglikemii, niedociśnienia i przedłużający się płacz.
Równoczesne przyjmowanie wenlafaksyny z innymi preparatami leczniczymi może doprowadzić do wystąpienia interakcji. Dlatego należy poinformować lekarza o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub w ostatnim czasie, również tych dostępnych bez recepty.
Nie zaleca się przyjmowania wenlafaksyny z:
Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym przyjmowaniu wenlafaksyny z:
Jak wszystkie substancje lecznicze wenlafaksyna może powodować działania niepożądane. Na większe ryzyko narażeni są pacjenci przyjmujący duże dawki leków, szczególnie wymagający długiego leczenia.
Działania niepożądane związane z przyjmowaniem wenlafaksyny, występujące:
Odpowiedzi na pytania pacjentów dotyczące wenlafaksyny.
Nie. Wszystkie leki zawierające wenlafaksynę dostępne są wyłącznie na receptę.
Wenlafaksyna jest lekiem stosowanym przy leczeniu określonych rodzajów nerwic. Jest jedną z substancji pierwszego wyboru przy leczeniu zaburzeń lękowych z lękiem uogólnionym oraz pourazowych zaburzeń stresowych. Nieco słabiej sprawdza się w leczeniu fobii społecznej i napadów paniki. Dlatego przy występowaniu tych zaburzeń traktowana jest jako lek drugiego wyboru.
Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Obie substancje należą do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i wykorzystywane są w leczeniu depresji. Wenlafaksyna znacznie silniej od sertraliny oddziałuje również na wychwyt zwrotny noradrenaliny.
Doborem właściwego preparatu i odpowiedniego dawkowania zajmuje się specjalista.
Na ocenę pacjentów wpływa skuteczność działania leku, szybkość działania i czas utrzymywania się efektu terapeutycznego oraz odczuwane skutki uboczne, co w dużym stopniu zależy od indywidualnej reakcji organizmu.
Na rynku dostępnych jest kilka preparatów leczniczych zawierających wenlafaksynę. Zdecydowaną większość stanowią leki refundowane (30%), dostępne bezpłatnie dla seniorów. Ceny leków bez refundacji zależą od wielkości opakowania i mieszczą się w przedziale od 5 do 44 złotych.
Wenlafaksyna, jak większość leków z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny, zaczyna działać po około 2-4 tygodniach.
Na polskim rynku jest kilka leków zawierających wenlafaksynę, dlatego zwykle nie ma problemu ze znalezieniem zamiennika.
Z informacji od producentów leków zawierających wenlafaksynę (ulotka) wynika, że nie należy spożywać alkoholu w trakcie stosowania tej substancji. Chociaż połączenie wenlafaksyny i alkoholu nie łączy się z określonym ryzykiem wystąpienia interakcji, ze względu na wpływ substancji na układ nerwowy i mózg, zalecane jest powstrzymanie się od picia w czasie jej przyjmowania.
Wśród najczęstszych objawów odstawiennych po wenlafaksynie (zwykle związanych z gwałtownym przerwaniem leczenia) wyróżnia się: bóle i zawroty głowy, zaburzenia czucia i/lub widzenia, zaburzenia snu, parestezje, drżenie, niepokój, niestabilność emocjonalną, drażliwość, pobudzenie, mdłości, wymioty, biegunkę, splątanie, kołatanie serca.
Nie należy samodzielnie podejmować decyzji o odstawianiu leków zawierających wenlafaksynę. Po konsultacji z lekarzem zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawki, co pozwoli zmniejszyć ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych. Zwykle czas „schodzenia z dawki” związany jest z długością leczenia i nie powinien trwać krócej niż 1-2 tygodnie.
Wenlafaksyna może wpływać na funkcje i potrzeby seksualne u obu płci. Wśród możliwych skutków ubocznych związanych z przyjmowaniem substancji wymienia się: osłabienie libido, problemy z erekcją i osiąganiem orgazmu.
Przyjmowanie wenlafaksyny nie ma bezpośredniego związku z masą ciała i nie może być stosowana, jako lek odchudzający. Substancja może wpływać na obniżenie apetytu, dlatego zdarza się, że osoby przyjmujące lek, zaczynają chudnąć. Zdarza się również, że pacjenci zauważają przeciwny efekt stosowania wenlafaksyny — tycie.