Prefaxine

Prefaxine

Najważniejsze informacje:

• Prefaxine to lek z wenlafaksyną, który stosowany jest w leczeniu zaburzeń depresyjnych u dorosłych osób oraz różnego rodzaju zaburzeń lękowych, w tym fobii społecznej, napadów paniki i lęku uogólnionego.
• Substancją czynną leku jest wenlafaksyna. Substancja ta należy do grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (tzw. SNRI) w mózgu, co pozwala przywrócić równowagę chemiczną w układzie nerwowym.
• Lek dostępny jest w trzech dawkach: 37,5 mg, 75 mg i 150 mg. Preparat Prefaxine jest wydawany wyłącznie na receptę.

Szukasz skutecznego leku na depresję i stany lękowe u dorosłych? Dowiedz się więcej o Prefaxine z opisu poniżej i z ulotki producenta. Jeśli masz pytania, na teleporadę do specjalisty zapiszesz się na Receptomat.pl, tam też zamówisz e-receptę na Prefaxine.

Informacje o leku - do pobrania:

• Prefaxine- ulotka (pdf) dla pacjenta - pobierz

• Prefaxine - ChPL (Charakterystyka Produktu Leczniczego) - pobierz

Lek obecnie podlega refundacji. Występuje pod postacią kapsułek o przedłużonym uwalnianiu twardych, w opakowaniu po 28 sztuk i w dawce 37,5 mg, 75 mg i 150 mg.

• Prefaxine 37,5 mg - cena za 28 kapsułek waha się od ok. 5,43 - 13,19 zł.
• Prefaxine 75 mg - koszt za 28 kapsułek wynosi ok. 9,75 - 25,26 zł.
• Prefaxine 150 mg - cena za 28 kapsułek to ok. 17,38 - 48,40 zł.

Ceny mogą różnić się w zależności od apteki i mogą ulec zmianie w przyszłości.

Prefaxine to lek o działaniu przeciwdepresyjnym i przeciwlękowym.

Sprawdź opinie pacjentów o Prefaxine.

Mechanizm rozwoju zaburzeń depresyjnych nie jest do końca poznany, jednak uważa się, że u podłoża tych chorób leży spadek stężenia neuroprzekaźników w układzie nerwowym oraz zaburzenie równowagi chemicznej w neuronach.

Tabletki Prefaxine zawierają wenlafaksynę. To substancja czynna, która wpływa na poziom neuroprzekaźników (serotoniny i noradrenaliny) w mózgu. Hamuje zwrotny wychwyt tych cząsteczek w neuronach, co zwiększa ich stężenie i stymuluje przesyłanie impulsów. Regularnie i długofalowo stosowany lek stopniowo przywraca równowagę chemiczną w komórkach nerwowych. Uwidacznia się to jako stopniowe łagodzenie objawów depresji i/lub zaburzeń lękowych, aż do ich całkowitego ustąpienia. Farmakoterapię z użyciem tabletek Prefaxine stosuje się zazwyczaj równolegle z psychoterapią.

Lek stosuje się na zaburzenia w układzie nerwowym, które związane są z obniżonym poziomem niektórych neuroprzekaźników w mózgu (serotoniny i noradrenaliny), w tym w:

• leczeniu depresji u osób dorosłych lub zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji,
• terapii zaburzeń lękowych u dorosłych osób, w tym w szczególności:
  • lęku napadowego (napadów paniki)
  • zaburzeń lękowych o charakterze uogólnionym
  • fobii społecznej (lęku społecznego objawiającego się m.in. unikaniem sytuacji społecznych).

Długofalowe stosowanie tego leku antydepresyjnego jest zazwyczaj połączone z prowadzoną psychoterapią. To lekarz specjalista decyduje, jak powinno wyglądać leczenie, zarówno w zakresie pracy z psychiatrą, jak i w przypadku farmakoterapii.

Nie, w ulotce Prefaxine producent jednoznacznie nie zaleca stosowania tego leku u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia. Wiąże się to z faktem, że młodzi pacjenci z depresją są narażeni na większe ryzyko występowania działań niepożądanych, w tym:

• myśli i prób samobójczych,
• wzmożonej agresji
• zachowań buntowniczych
• przejawów gniewu i wrogości.

Warto także wiedzieć, że jak dotąd nie ma informacji na temat bezpieczeństwa stosowania wenlafaksyny i długofalowych skutków związanych z wpływem leku na prawidłowy rozwój fizyczny i poznawczy pacjentów pediatrycznych, ich dojrzewanie i rozwój funkcji behawioralnych.

Do zamienników leku dostępnych na receptę należą m.in.: Alventa, Efectin ER, Efevelon SR, Lafactin, Oriven, Venlectine.

Lek zawiera substancję czynną - wenlafaksynę. Każda kapsułka o przedłużonym uwalnianiu, twarda zawiera 37,5 mg, 75 mg lub 150 mg wenlafaksyny.

Pozostałe składniki leku to:

• zawartość kapsułki: hypromeloza, amoniowego metakrylanu kopolimer (typ B), sodu laurylosiarczan, magnezu stearynian.
• skład otoczki: kopolimer metakrylanu butylu zasadowy 12,5%.
• skład kapsułki żelatynowej: żelatyna, tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek czerwony (tylko w dawce 75 mg), erytrozyna, indygotyna I (tylko w dawce 150 mg).
• tusz: szelak, żelaza tlenek czarny (E172), glikol propylenowy (E1520).

W przypadku leków przeciwdepresyjnych i przeciwlękowych kluczowe jest dobranie odpowiednich preparatów do stanu i potrzeb pacjenta. Lekarz indywidualnie dla każdego chorego dobiera leki, zaleca dawkowanie, schemat leczenia i długość trwania terapii. Należy regularnie dokonywać oceny leczenia i przede wszystkim trzymać się zaleceń lekarza.

Nie ma konieczności modyfikowania dawki wenlafaksyny tylko ze względu na wiek pacjenta. Jednakże u pacjentów cierpiących na inne choroby i schorzenia może być konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania, np. jeśli pacjent boryka się z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i wątroby.

W zależności od wskazania i reakcji pacjenta na zażywany lek, różne są zalecane dobowe dawki leku w różnych etapach leczenia. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę leku.

W większości przypadków dawka zalecana wynosi 75 mg na dobę. Następnie lekarz obserwuje pacjenta i sprawdza jego reakcję na zażywane leki. Jeśli będzie to uzasadnione, dawka leku Prefaxine może być stopniowo zwiększona aż do maksymalnego poziomu 375 mg na dobę. Jeśli początkowa dawka leku nie przynosi efektów, należy rozważyć zwiększenie dawki. Dawkowanie należy zwiększać stopniowo, w odstępach około 2 tygodniowych.

W tym przypadku zazwyczaj zalecana początkowa dawka wynosi 75 mg na dobę, którą w zależności od potrzeb można zwiększać aż do maksymalnego poziomu 225 mg na dobę.

Pacjent powinien wyznaczyć sobie stałą porę zażywania tabletek. Warto przyjmować lek Prefaxine codziennie o tej samej porze, nie ma znaczenia, czy to pora poranna czy wieczorna. Kapsułki należy przyjmować podczas posiłku z pokarmem, popijając wodą. Kapsułki należy połykać w całości, nie otwierać, nie gryźć, nie żuć ani nie rozpuszczać.

Lek jest przeznaczony do długofalowego stosowania, przynajmniej przez okres 6 miesięcy. W porozumieniu z lekarzem należy obserwować efekty leczenia Prefaxine i wspólnie podejmować decyzję o zmianie dawki, przedłużeniu lub zakończeniu leczenia. Dawkę należy zwiększać stopniowo.

Nawet w przypadku znacznej poprawy samopoczucia, pacjent nie powinien samodzielnie przerywać leczenia Prefaxine ani znacznie zmniejszać samodzielnie codziennych dawek. Może to skutkować pojawieniem się wielu nieprzyjemnych objawów, w tym m.in.: zawrotów i bólów głowy, uczucia zmęczenia, wrażenia pustki w głowie, bezsenności, suchości w ustach, koszmarów sennych, utraty apetytu, nudności, biegunki, nerwowości i pobudzenia.

Wychodzenie z terapii i stosowania leku należy zawsze przeprowadzać w porozumieniu z lekarzem, który podpowie, jak stopniowo zmniejszać dawki przed całkowitym zaprzestaniem stosowania leku. To pozwoli uniknąć ryzyka wystąpienia reakcji odstawiennych. Proces ten zazwyczaj trwa kilka tygodni.

Nie należy stosować leku, jeśli pacjent:

• ma uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek składnik leku,
• przyjmuje obecnie lub przyjmował w ciągu ostatnich 2 tygodni jakikolwiek lek z grupy nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO) stosowanych w leczeniu depresji lub choroby Parkinsona.

Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli pacjent:

• cierpi na choroby oczu (np. jaskrę),
• ma lub miał w przeszłości wysokie ciśnienie tętnicze krwi,
• przeszedł choroby serca, w tym zaburzenia rytmu serca,
• ma padaczkę lub drgawki,
• boryka się z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby,
• miał zmniejszone stężenie sodu we krwi,
• ma skłonność do powstawania siniaków,
• ma wysokie stężenie cholesterolu,
• cierpi na manię lub zaburzenia dwubiegunowe,
• wykazuje zachowania agresywne.

Przed zastosowaniem leku należy poinformować lekarza prowadzącego o wszystkich dotąd przyjmowanych preparatach, również tych bez recepty, gdyż mogą np. zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. Szczególnie ważne jest, aby pacjent skonsultował się ze specjalistą jeśli przyjmuje któryś z poniższych leków stosowanych w leczeniu:

• depresji,
• choroby Parkinsona,
• migrenowych bólach głowy,
• zakażeń (np. antybiotyk linezolid),
• nadwagi (np. sybutramina),
• silnego bólu (np. tramadol, fentanyl, tapentadol, petydynę lub pentazocynę),
• kaszlu (np. dekstrometorfan),
• uzależnienia od leków opioidowych lub silnego bólu (np. metadon),
• wysokiego stężenia methemoglobiny we krwi (np. leki zawierające błękit metylenowy),
• łagodnej depresji (np. ziele dziurawca zwyczajnego),
• bezsenności i depresji (np. tryptofan),
• choroby z objawami takimi jak słyszenie, widzenie i odczuwanie rzeczy, które nie istnieją, urojenia, nienaturalna podejrzliwość, niejasne rozumowanie, zamknięcie w sobie (np. leki przeciwpsychotyczne),
• zaburzeń serca (np. chinidyna, amiodaron, sotalol lub dofetylid),
• alergii (np. leki przeciwhistaminowe),
• nadciśnienia i chorób serca (np. metoprolol, szczególną ostrożność należy zachować w przypadku jednoczesnego stosowania wenlafaksyny i metoprololu, gdyż dochodzi do zwiększenia stężenia metoprololu we krwi)
• doustne środki antykoncepcyjne.

Nie zaleca się stosowania wenlafaksyny w ciąży. Jeśli pacjentka jednak przyjmuje lek w ciąży powinna mieć na uwadze, że u dziecka może wystąpić nieprawidłowe pobieranie pokarmu oraz trudności w oddychaniu.

Lek przenika do mleka matki, dlatego nie zaleca się stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Tak jak każdy inny lek, także ten może powodować działania niepożądane. Warto jednak wiedzieć, że nie u każdego pacjenta wystąpią.

Bardzo częste działania niepożądane Prefaxine (mogą wystąpić więcej niż u 1 na 10 pacjentów) to:

• ból głowy, zawroty głowy,
• nudności,
• suchość w ustach (stan ten może zwiększać ryzyko wystąpienia próchnicy),
• nadmierne pocenie się.

Do częstych działań niepożądanych (mogą wystąpić u 1 do 10 na 100 pacjentów) zalicza się:

• zmniejszenie łaknienia,
• dezorientacja,
• senność,
• zaburzenia widzenia,
• dzwonienie w uszach,
• kołatanie serca,
• zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi,
• ziewanie,
• zaburzenia układu pokarmowego,
• zwiększona częstość oddawania moczu,
• nieregularne miesiączkowanie,
• osłabienie i zmęczenie,
• zaburzenia erekcji,
• zaburzenia orgazmu,
• zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 1000 pacjentów) to:

• omamy,
• uczucie niepokoju,
• przyspieszona czynność serca,
• skrócenie oddechu,
• wymiotowanie krwią,
• ogólny obrzęk skóry, zwłaszcza twarzy,
• zatrzymanie masy ciała,
• zmniejszenie masy ciała,
• zwiększenie masy ciała.

O innych, rzadziej występujących działaniach niepożądanych można przeczytać w ulotce.

Lek powinien być przechowywany w temperaturze poniżej 30°C. Produkt należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. 

Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące leku Prefaxine.