Kiedy rozwija się wtórna niedoczynność tarczycy?

Question

Accepted Answer

Wtórna niedoczynność tarczycy rozwija się, gdy przysadka mózgowa, odpowiedzialna za produkcję hormonu stymulującego tarczycę (TSH), nie funkcjonuje prawidłowo. W efekcie tarczyca nie otrzymuje wystarczającego bodźca do produkcji hormonów FT3 i FT4, co prowadzi do zaburzeń metabolicznych. Problem nie leży więc bezpośrednio w samym gruczole tarczycy, ale w nieprawidłowym sterowaniu jego pracą przez układ hormonalny.

Przyczyną tego rodzaju niedoczynności mogą być guzy przysadki, zarówno łagodne, jak i złośliwe, które zaburzają jej funkcjonowanie. Do innych czynników ryzyka należą urazy czaszki, które uszkadzają strukturę przysadki oraz stany zapalne wywołane infekcjami lub chorobami autoimmunologicznymi. Niekiedy wtórna niedoczynność rozwija się jako powikłanie po operacjach neurochirurgicznych lub radioterapii w obrębie mózgu.

Objawy wtórnej niedoczynności są podobne do tych występujących przy pierwotnej niedoczynności tarczycy – należą do nich zmęczenie, przyrost masy ciała, wrażliwość na zimno, suchość skóry oraz problemy z koncentracją. Charakterystyczną różnicą może być jednak brak powiększenia tarczycy (wole), co często występuje przy pierwotnych zaburzeniach.

Diagnostyka wtórnej niedoczynności tarczycy wymaga oceny poziomów zarówno TSH, jak i hormonów FT3 oraz FT4. Niskie wartości wszystkich tych parametrów mogą sugerować problem z przysadką. Wykonuje się także rezonans magnetyczny przysadki w celu wykluczenia obecności guzów lub innych zmian strukturalnych.

Leczenie wtórnej postaci niedoczynności polega na terapii hormonalnej, zwykle w postaci lewotyroksyny. W przypadkach guzów lub innych nieprawidłowości w przysadce konieczne może być leczenie chirurgiczne lub radioterapia.

Inne pytania