Przedwczesny wytrysk – leczenie

Najważniejsze informacje: 

• Przedwczesny wytrysk (ang. PE – premature ejaculation) jest jedną z najczęstszych dysfunkcji seksualnych u mężczyzn. Polega na występowaniu zbyt szybkiego wytrysku po minimalnej stymulacji seksualnej.
• Leczenie zbyt wczesnego wytrysku uzależnione jest od czynnika wywołującego dysfunkcję seksualną. Na podstawie przeprowadzonego wywiadu, lekarz zaleca odpowiednie metody opóźnienia wytrysku.  
• Skuteczne w przypadku przedwczesnej ejakulacji o podłożu psychogennym są leki antydepresyjne. Stosować można również leki na zaburzenia erekcji oraz miejscowe preparaty w formie maści, kremu lub aerozolu. Niekiedy zalecana jest psychoterapia indywidualna lub terapia par.
• Głównym celem leczenia przedwczesnego wytrysku jest osiągnięcie zadowolenia ze współżycia przez pacjenta oraz jego partnera seksualnego. Zbyt szybka ejakulacja może prowadzić m.in. do obniżenia libido i zaburzeń wzwodu. 

Kiedy stwierdza się zbyt szybki wytrysk? Jak wygląda diagnoza tego zaburzenia u lekarza? Jak leczyć przedwczesny wytrysk? Obserwując u siebie objawy za szybkiej ejakulacji, warto skonsultować się z lekarzem w celu rozpoznania problemu, określenia jego przyczyn oraz dopasowania odpowiednich działań na wydłużenie stosunku. W artykule poniżej omawiamy szczegóły dotyczące leczenia przedwczesnego wytrysku. 

Przedwczesny wytrysk – kiedy jest diagnozowany?

Przedwczesny wytrysk to zaburzenie diagnozowane w sytuacji, kiedy mężczyzna nie ma możliwości opóźnienia wytrysku i następuje on w sposób niekontrolowany. W efekcie do osiągnięcia orgazmu i związanej z nim ejakulacji dochodzi przy minimalnej stymulacji – jeszcze przed zbliżeniem lub tuż po rozpoczęciu stosunku seksualnego. Konsekwencją przedwczesnego wytrysku jest stres i lęk przed zbliżeniem. Zbyt szybka ejakulacja uniemożliwia też pełne zaspokojenie seksualne partnera. 

U kogo występuje przedwczesny wytrysk?

Przedwczesny wytrysk jest dolegliwością, która może pojawić się u mężczyzn bez względu na wiek – zarówno u młodych, jak i u starszych. Przyjmuje się jednak, że najczęściej zbyt wczesna ejakulacja pojawia się u panów w przedziale wiekowym od 18 do 35 lat. Może być ona związana z lękiem, brakiem doświadczenia bądź też długą przerwą we współżyciu. Również niektóre choroby somatyczne, takie jak cukrzyca czy zaburzenia hormonalne, mogą przyczynić się do wystąpienia przedwczesnego wytrysku. 

Przedwczesny wytrysk – do jakiego lekarza się udać?

Mężczyźni borykający się z problemem przedwczesnego wytrysku, mogą skierować się po pomoc do urologa. Specjalista w dziedzinie zdrowia mężczyzn może przeprowadzić pełne badanie fizyczne oraz zlecić niezbędne badania laboratoryjne, które wykluczą choroby somatyczne. Niekiedy w trakcie wizyty wypisywane jest skierowanie do innego specjalisty, na przykład endokrynologa lub neurologa. Jeśli problem ma podłoże emocjonalne, lekarz może zalecić wizytę u psychologa lub seksuologa.

Na czym polega diagnoza przedwczesnego wytrysku?

Diagnoza przedwczesnego wytrysku stanowi wyzwanie, ponieważ wielu mężczyzn mierzących się z zaburzeniem wstydzi się o nim otwarcie opowiadać. 

Przy diagnozie przedwczesnego wytrysku wykorzystywany jest wskaźnik IELT (tzw. wewnątrzpochwowy czas opóźnienia ejakulacji). To czas liczony od penetracji do wytrysku spermy, który u zdrowych mężczyzn wynosi ok. 5,4 minuty. Wyróżnić następujące postacie przedwczesnego wytrysku: łagodną (IELT 30-60 s), umiarkowaną (IELT 15-30 s) oraz ciężką (IELT wynosi mniej niż 15 s).

Jak leczyć przedwczesny wytrysk?

Przedwczesny wytrysk, negatywnie wpływający na jakość życia seksualnego mężczyzny, jak i partnera, może być niwelowany za pomocą rozmaitych metod. Ich wdrożenie przynosi w większości przypadków bardzo dobre efekty. 

Leczenie farmakologiczne przy przedwczesnym wytrysku

Leczenie przedwczesnego wytrysku opierać się może na stosowaniu odpowiednio dobranych leków. Najczęściej przepisywanymi środkami są antydepresanty – inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny oraz leki na zaburzenia erekcji – inhibitory fosfodiesterasy typu 5. Przedwczesny wytrysk skutecznie pozwalają opóźnić również dostępne bez recepty maści, kremy i aerozole miejscowo znieczulające z lidokainą i prylokainą. Aplikowane są one na żołędzi penisa na około 15 minut przed stosunkiem. 

Psychoterapia na zaburzenia wytrysku 

U mężczyzn z przedwczesnym wytryskiem zastosowanie znajduje psychoterapia, ukierunkowana na poznanie emocjonalnych przyczyn zaburzenia. Jest ona polecana zwłaszcza panom, u których źródłem problemu są czynniki psychogenne, takie jak depresja, nerwica lękowa czy traumatyczne doświadczenia seksualne z przeszłości. Terapia może pomóc w rozwiązaniu problemu poprzez lepsze zrozumienie funkcjonowania seksualności oraz zwiększenie pewności siebie i umiejętności radzenia sobie ze stresem. Pożądane efekty przynosi terapia par, która jest zalecana przy zaburzeniach relacji partnerskich, mogących być przyczyną (a jednocześnie skutkiem) przedwczesnego wytrysku.

Zabieg chirurgiczny na przedwczesny wytrysk

W przypadku, kiedy stosowanie leków nie przynosi oczekiwanych efektów, pacjentowi zalecony może zostać zabieg chirurgiczny. Selektywna mikrochirurgiczna denerwacja prącia polega na przecięciu lub wycięciu części gałęzi unerwiających żołądź prącia. Pozwala ona na zmniejszenie ilości bodźców czuciowych, dzięki czemu prowadzi do opóźnienia momentu wystąpienia wytrysku w trakcie stosunku.

Przyczyny zbyt szybkiej ejakulacji mogą być inne u każdego pacjenta, dlatego też lekarz ustala je w trakcie wywiadu, dopasowując na jego podstawie odpowiedni sposób leczenia.

Czy da się wyleczyć zbyt wczesny wytrysk?

To, czy da się wyleczyć przedwczesny wytrysk, w dużej mierze zależy od przyczyny problemu. Skuteczność leczenia wymaga postawienia trafnej diagnozy i wdrożenia odpowiedniego leczenia na zbyt szybką ejakulację. W większości przypadków, stosując opisane wcześniej metody, można opóźnić moment wytrysku, a tym samym zwiększyć satysfakcję ze zbliżeń. U niektórych pacjentów, zwłaszcza z pierwotnym wytryskiem przedwczesnym, problem może utrzymywać się całe życie.

Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest wykluczenie innych schorzeń, które mogą powodować przedwczesny wytrysk (np. nadczynność tarczycy lub zapalenie gruczołu krokowego). W tym przypadku konieczne będzie ich wyleczenie w pierwszej kolejności. 

Zbyt wczesny wytrysk – ćwiczenia i zmiana nawyków

U mężczyzn z problemem przedwczesnego wytrysku można, oprócz farmakoterapii i psychoterapii, także wdrożyć techniki opóźniające ejakulację. 

Dobre efekty przynosi zwłaszcza tzw. metoda start-stop, dzięki której można nauczyć się kontroli nad wytryskiem. Polega ona na przerywaniu stymulacji (ruchów frykcyjnych) tuż przed ejakulacją. Skuteczna jest również technika uciskowa, czyli masowanie żołędzi prącia w chwili pojawienia się uczucia zbliżającej ejakulacji. Wraz z jego ustąpieniem można powrócić do stymulacji. Efekty przynieść może też masturbacja przed stosunkiem, po której to penis staje się mniej wrażliwy na bodźce, co pozwala wydłużyć czas potrzebny do wytrysku. Ostatnią z metod poleca się zwłaszcza młodym mężczyznom z przedwczesną ejakulacją. Zalecane jest oprócz tego stosowanie technik oddechowych, pozwalających na lepsze kontrolowanie ejakulacji. Pomagają one w zmniejszeniu poziomu pobudzenia seksualnego, aby opóźnić moment wytrysku. 

Bardzo ważnym elementem zarówno zapobiegania przedwczesnemu wytryskowi, jak również jego leczenia, kiedy wystąpi, jest zmiana stylu życia. Przed zbyt szybką ejakulacją chronią: unikanie stresu, stosowanie zbilansowanej diety, regularna aktywność fizyczna oraz ograniczenie spożycia używek. 

Dlaczego warto leczyć przedwczesny wytrysk?

Przedwczesny wytrysk to dysfunkcja seksualna, którą warto i można skutecznie leczyć. Dolegliwość stanowi poważny problem dla mężczyzny i może być źródłem trudności emocjonalnych i problemów w związku. Do skutków zbyt szybkiej ejakulacji należą stres i lęk przed kolejnymi zbliżeniami, który potęgowany jest niemożnością osiągnięcia satysfakcji seksualnej przez partnera, który czuje się odrzucony. Konsekwencją dysfunkcji są również brak satysfakcji ze współżycia, a często również jego unikanie, obniżona samoocena, a nawet depresja oraz niskie libido i wtórne zaburzenia wzwodu. Problemu nie należy bagatelizować również dlatego, że zaburzenie może być symptomem chorób współistniejących.