Duloksetyna

Duloksetyna jest lekiem przeciwdepresyjnym. Należy do grupy preparatów określanych jako inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (tzw. SNRI). Duloksetyna wiąże się z białkami odpowiadającymi za transport serotoniny i noradrenaliny. W związku z tym powoduje wzrost ich poziomu podczas leczenia. 

Duloksetyna wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwdepresyjne, przeciwlękowe.

Leki, których substancją czynną preparatu jest duloksetyna, są stosowane w leczeniu depresji, zaburzeń lękowych i bólu w neuropatii cukrzycowej. Ból ten opisywany jest zwykle jako palący, przeszywający, porównywany do porażenia prądem. Niekiedy w określonej części ciała może wystąpić utrata czucia lub pojawić się uczucie ciepła, nacisku, chłodu, które po dotknięciu może powodować silny ból. Duloksetyna normalizuje próg bólowy u osób z neuropatią cukrzycową i działa przeciwdepresyjnie i przeciwlękowo.

Lek stosuje się u osób dorosłych. Nie zaleca się przyjmowania duloksetyny u pacjentów poniżej 18. roku życia.

Pierwsze efekty po zastosowaniu duloksetyny w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych widoczne są po ok. 2-4 tygodniach od momentu rozpoczęcia kuracji.

U pacjentów z bólem neuropatii cukrzycowej widoczna poprawa jest po kilku tygodniach stosowania leku. Jeśli nie widać efektów po upływie 2 miesięcy należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Leki przeciwdepresyjne z duloksetyną po podaniu doustnym dobrze się wchłaniają. Wystepują w postaci kapsułek i tabletek dojelitowych. Stosowanie duloksetyny powinno być zgodne z zaleceniami lekarza prowadzącego. Czas trwania leczenia i dawkowanie produktów leczniczych zależy od indywidualnych cech pacjenta.

Leczenie depresji i bólu w neuropatii cukrzycowej:

Zalecana dawka leku wynosi 60 mg przyjmowana raz na dobę.

Leczenie zaburzeń lękowych uogólnionych:

Dawka początkowa leku to 30 mg raz na dobę. Z czasem dawka zwiększana jest do 60 mg raz na dobę. Maksymalnie może zostać zwiększona do 120 mg raz na dobę.

Nie należy stosować duloksetyny, jeśli:

• pacjent jest na nią uczulony,
• u pacjenta zaobserwowano ostre uszkodzenie wątroby,
• u pacjenta występuje ciężka choroba nerek,
• pacjent w ciągu ostatnich 2 tygodni przyjmował lek będący inhibitorem monoaminooksydazy (IMAO),
• pacjent przyjmuje leki w leczeniu depresji (np. fluwoksaminę),
• pacjent przyjmuje leki w leczeniu niektórych zakażeń (np. cyprofloksacyna lub enoksacyna),
• pacjent przyjmuje inne leki zawierające duloksetynę.

Szczególną ostrożność podczas przyjmowania leku należy zachować:

• jeśli pacjent przyjmuje inne leki przeciwdepresyjne,
• jeśli pacjent stosuje ziele dziurawca zwyczajnego,
• jeśli pacjent ma chorobę nerek,
• jeśli występują napady padaczkowe,
• u pacjentów z napadami manii,
• jeśli występuje choroba afektywna dwubiegunowa,
• jeśli zaobserwowano zaburzenia widzenia, w tym choroby oczu (np. jaskra, podwyższone ciśnienie w oku),
• jeśli występują zaburzenia krzepnięcia krwi,
• u pacjentów przyjmujących leki moczopędne (zwłaszcza w podeszłym wieku),
• u pacjentów przyjmujących inne leki mogące powodować zaburzenia wątroby,
• jeśli pacjent stosuje inne leki mające w składzie duloksetynę,
• w momencie pojawienia się uczucia niepokoju,
• jeśli wystąpiły objawy zaburzeń czynności seksualnych,
• jeśli są myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójcze.

Jednoczesne przyjmowanie leku z różnymi produktami leczniczymi może powodować interakcje między nimi, co wpływa na bezpieczeństwo i skuteczność ich stosowania. Dlatego przed zastosowaniem leku z duloksetyną należy poinformować lekarza o wszystkich obecnie i ostatnio przyjmowanych produktach leczniczych, nawet tych bez recepty.

Szczególnie ważne jest, aby pacjent skonsultował się ze specjalistą w przypadku jednoczesnego stosowania:

• innych leków zawierających duloksetynę,
• leków przeciwdepresyjnych (np. inhibitory monoaminooksydazy IMAO),
• leków powodujących senność (np. benzodiazepiny, silne leki przeciwbólowe, leki przeciwpsychotyczne, fenobarbital i leki przeciwhistaminowe),
• leków zwiększających stężenie serotoniny (np. tryptany, tryptofan, paroksetyna i fluoksetyna),
• leków przeciwzakrzepowych,
• leków przeciwpłytkowych,
• cyprofloksacyna i fluwoksamina (mogą zwiększać stężenie duloksetyny).

Leki z duloksetyną mogą powodować skutki uboczne, należy jednak pamiętać, że nie u każdego pacjenta one wystepują.

Bardzo częste działania niepożądane duloksetyny (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób) to:

• senność,
• ból głowy,
• nudności,
• suchość w jamie ustnej.

Częste działania niepożądane (mogą pojawić się nie więcej niż u 1 na 10 pacjentów) to:

• zmniejszone łaknienie,
• zaburzenia snu,
• zmniejszenie popędu seksualnego,
• uczucie lęku,
• zawroty głowy,
• uczucie drętwienia, mrowienia skóry,
• zaburzenia widzenia,
• szumy w uszach,
• kołatanie serca,
• większe ciśnienie tętnicze krwi,
• zaburzenia układu pokarmowego,
• nadmierne pocenie się,
• ból mięśni,
• częste oddawanie moczu,
• utrudnione oddawanie moczu,
• problemy z erekcją,
• zmęczenie,
• zmniejszenie masy ciała.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 osób) to:

• zapalenie krtani,
• zapalenie gardła,
• myśli samobójcze,
• trudności z zasypianiem,
• zgrzytanie zębami,
• uczucie niepokoju,
• rozszerzenie źrenic, zaburzenia wzroku,
• zawroty głowy spowodowane zaburzeniami błędnika,
• szybkie bicie serca,
• omdlenia,
• wymioty z krwią, czarny, smolisty kał,
• zapalenie żołądka i jelit,
• zapalenie wątroby,
• nocne pocenie się,
• pokrzywka,
• trudności w oddawaniu moczu,
• niewłaściwe krwawienie z pochwy,
• zaburzenia miesiączkowania,
• ból w klatce piersiowej,
• uczucie zimna,
• zwiększenie masy ciała,
• skurcze mięśni,
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,
• zwiększenie stężenia potasu we krwi,
• zwiększenie aktywności kinazy fosfokreatynowej,
• zwiększenie stężenia glukozy czy cholesterolu we krwi.

Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące duloksetyny.