Dexaven

Co to jest Dexaven? Informacje o leku

• dawka: Dexaven 4 mg/ml, Dexaven 8 mg/2 ml
• postać: roztwór do wstrzykiwań
• substancja czynna: fosforan deksametazonu (Dexamethasoni phosphas)
• kategorie: Alergia, Choroba zwyrodnieniowa stawów, Ból kręgosłupa, Nudności i wymioty

Dexaven – ulotka dołączona do opakowania

• pobierz dla Dexaven 4 mg/ml

Ile kosztuje lek Dexaven? Cena, refundacja

Roztwór do wstrzykiwań Dexaven można kupić tylko na receptę. Nie jest on objęty refundacją – należy do leków pełnopłatnych. Jego cena różni się w zależności od dawki leku w jednej ampułce.

• Dexaven 4 mg – cena za 10 ampułek: od 53,99 zł,
• Dexaven 8 mg – cena za 10 ampułek: od 63 zł. 

Wytwórcą leku Dexaven jest Przedsiębiorstwo Farmaceutyczne Jelfa S.A., natomiast podmiotem odpowiedzialnym posiadającym pozwolenie na dopuszczenie do obrotu – Bausch Health Ireland Limited.

Dexaven – działanie i właściwości

Dexaven swoje właściwości farmakologiczne zawdzięcza fosforanowi deksametazonu, który należy do grupy glikokortykosteroidów. Jest to substancja o długotrwałym, a także bardzo silnym działaniu przeciwzapalnym, immunosupresyjnym i przeciwalergicznym. Fosforan deksametazonu występuje nie tylko w leku Dexaven. 

Deksametazon z zastrzyków Dexaven przenika przez błonę komórkową i wiąże się z receptorami, tworząc kompleks, który dociera do jądra komórkowego, łączy się z DNA, a następnie:

• pobudza ekspresję swoistych genów,
• bierze udział w syntezie białek i enzymów regulujących przebieg procesów metabolicznych,
• zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych i obrzęk,
• zwiększa stężenie glukozy we krwi,
• hamuje syntezę leukotrienów, prostaglandyn oraz niektórych cytokin,
• zmniejsza liczbę limfocytów, monocytów i granulocytów kwasochłonnych, 
• blokuje wydzielanie histaminy zależne od IgE.

Jednocześnie jednak:

• blokuje wydzielanie ACTH przez przysadkę mózgową (przyczynia się do niewydolności kory nadnerczy),
• nasila uwalnianie wapnia z kości, zwiększa wydalanie tego pierwiastka wraz z moczem i zmniejsza wchłanianie jonów wapniowych z przewodu pokarmowego (powoduje postępowanie osteoporozy i zahamowanie wzrostu u dzieci),
• osłabia czynności układu odpornościowego (zwiększa podatność na infekcje i ryzyko ich nasilonego przebiegu, a także maskuje niektóre objawy zakażeń).

Dexaven – zamienniki

Zamienniki zawierające tę samą substancję czynną to Demezon, Dexamethasone Krka i Dexamethasone Phosphate SF.

Dexaven – skład leku

Dexaven (zastrzyki) oprócz substancji czynnej (fosforanu deksametazonu) zawiera: chlorek benzalkoniowy, edetynian disodu, siarczyn sodu, dwunastowodny fosforan disodu, dwuwodny diwodorofosforan sodu, wodę do wstrzykiwań i azot. Ma postać bezbarwnego lub jasnożółtego roztworu. Dexaven w tabletkach nie jest dostępny.

Inne leki to m.in. Clatra, Nimesil.

Dexaven – na co i dla kogo? Stosowanie

Głównymi wskazaniami do przyjmowania Dexavenu są:

• stany ostre zagrażające życiu, takie jak silne odczyny alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk mózgu, krtani, strun głosowych, stan astmatyczny, dychawica oskrzelowa, 
• łagodzenie objawów chorób (np. dermatologicznych i reumatycznych), w leczeniu których skuteczne są glikokortykosteroidy,
• leczenie choroby COVID-19 u pacjentów wymagających tlenoterapii (o masie ciała powyżej 40 kg),
• profilaktyka nudności i wymiotów oraz innych działań niepożądanych radio- i chemioterapii,
• profilaktyka i leczenie powikłań po zabiegach chirurgicznych. 

Dexaven – jak stosować?

Dawkowanie leku Dexaven jest ustalane przez odpowiedniego specjalistę indywidualnie, na podstawie konkretnego wskazania, rodzaju i stopnia nasilenia objawów, stanu pacjenta oraz jego reakcji na ten preparat leczniczy. Ustalony schemat leczenia wymaga ścisłego przestrzegania. Dawkowanie opisane w ulotce dla pacjenta należy traktować orientacyjnie.

Dexaven – dawkowanie u dorosłych

Jeśli chodzi o osoby dorosłe, ogólne wytyczne dotyczące dawkowania leku jako optymalny wskazują przedział 4–16 mg, a wyjątkowych sytuacjach – 32 mg Dexavenu na dobę, jeśli nie ma zagrożenia życia pacjenta (w sytuacjach zagrożenia życia podaje się znacznie większą ilość preparatu). Kiedy stan zdrowia chorego jest pod kontrolą, można stopniowo zmniejszać dawkowanie. 

Jednorazowa dawka leku wynosi przeważnie 4 lub 8 mg. Przed podaniem chemioterapii stosuje się zazwyczaj 8–20 mg preparatu, zaś w przypadku powikłań pozabiegowych – 4–5 mg. Stres u pacjenta może skutkować koniecznością zwiększenia dawki. 

Leku po długotrwałym stosowaniu nie należy odstawiać nagle – może to skutkować zespołem z odstawienia, który ma związek z ostrą niewydolnością nadnerczy i prowadzi nawet do śmierci.

Dexaven u dzieci – dawkowanie

U dzieci dawkę Dexavenu dobiera się w przeliczeniu na kilogram masy ciała. Wynosi ona zwykle 0,2–0,4 mg/kg. Lek może być stosowany u niemowląt od pierwszego miesiąca życia, jednak Dexaven dla dzieci, ze względu na działanie hamujące wzrost, jest opcją terapeutyczną wybieraną przez lekarza tylko w ostateczności. 

Dexaven a COVID-19 – dawkowanie

W leczeniu choroby COVID-19 Dexavenem zarówno u osób dorosłych, jak i u młodzieży (powyżej 12. roku życia) zalecana dawka wynosi 6 mg na dobę dożylnie. Preparat powinien być przyjmowany do 10 dni.

Jak zrobić zastrzyk Dexaven?

Produkt leczniczy Dexaven podaje się we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym, nasiękowo, dostawowo albo we wlewie, przy zachowaniu sterylnych warunków. W przypadku podania domięśniowego zalecane jest głębokie wkłucie. Wprowadzanie dożylne powinno odbywać się powoli, w małych dawkach, ponieważ zbyt szybkie wstrzyknięcie grozi zapaścią sercowo-naczyniową. Do wykonania wlewu należy przygotować 0,9% roztwór chlorku sodu bądź 5% roztwór glukozy i w takim płynie przed podaniem rozcieńczyć zawartość ampułki. 

Dexaven – przeciwwskazania, środki ostrożności

Z uwagi na możliwe działania niepożądane przewlekłego leczenia fosforanem deksametazonu i innymi glikokortykosteroidami (w tym ciężkich objawów psychiatrycznych) decyzja o podjęciu kuracji powinna być podejmowana z uwzględnieniem nie tylko korzyści terapeutycznych, ale i potencjalnych zagrożeń dla pacjenta. Negatywne następstwa leczenia można ograniczyć poprzez stosowanie tylko koniecznej, minimalnej dawki preparatu, przez możliwie jak najkrótszy okres. 

Największe ryzyko wystąpienia ciężkich powikłań dotyczy osób w podeszłym wieku, zwłaszcza tych, które chorują na: 

• nadciśnienie tętnicze,
• osteoporozę,
• hipokaliemię,
• cukrzycę,

a także są podatne na infekcje i ścieńczenia skóry. 

Przyjęcie Dexavenu dożylnie w stanach ostrych, bezpośrednio zagrażających życiu, nie jest przeciwwskazane dla żadnego pacjenta. W takich sytuacjach stosowanie leku ogranicza się zwykle do 24–36 godzin. Z dłuższego leczenia należy zrezygnować, jeżeli pacjent: 

• wykazuje nadwrażliwość na substancję czynną lub pomocniczą znajdującą się w składzie preparatu bądź na inne kortykosteroidy,
• ma aktywne, nieleczone zakażenie układowe.

Lek nie nadaje się do podawania domięśniowego u osób z samoistną plamicą małopłytkową. Do wstrzykiwania dostawowego przeciwwskazaniami są:

• zakażenie w obszarze lub w bezpośrednim sąsiedztwie stawu, bakteryjne zapalenie stawów i wymagająca leczenia niestabilność stawów, 
• zwapnienie okołostawowe i staw Charcota,
• pozanaczyniowa martwica kości,
• zerwane ścięgno, 
• skaza krwotoczna.

Z podania nasiękowego bez leczenia przyczynowego należy zrezygnować, jeśli miejsce podania jest objęte zakażeniem.

Interakcje z innymi lekami

Dexaven może wchodzić w interakcje z innymi preparatami leczniczymi. Interakcje te nie mają jednak znaczenia klinicznego, jeśli lek jest stosowany przez krótki czas lub jednorazowo, np. w ostrych stanach zagrożenia życia. 

Zawarty w Dexavenie deksametazon, kiedy jest długotrwale przyjmowany, nasila swoje działanie w skojarzeniu z niektórymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, estrogenami, ketokonazolem i itrakonazolem. Intensyfikuje również skutki uboczne zażywania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), a w szczególności ich wpływ na przewód pokarmowy. Jednocześnie zmniejsza stężenie tych leków w surowicy, a tym samym negatywnie wpływa na ich efektywność. Ponadto deksametazon ogranicza efekty kuracji preparatami przeciwcukrzycowymi, przeciwnadciśnieniowymi, moczopędnymi, jak również glikozydami nasercowymi.

Działanie deksametazonu osłabia się, gdy jest łączony z takimi lekami jak: fenobarbital, fenylbutazon, fenytoina, ryfampicyna, ryfabutyna, karbamazepina, prymidon i aminoglutetimid lub efedryna. 

W czasie leczenia Dexavenem nie należy poddawać się szczepieniom (szczególnie żywymi szczepionkami). Reakcje immunologiczne, w tym wytwarzanie przeciwciał, na skutek przyjmowania tego i innych glikokortykosteroidów ulegają osłabieniu.

O pozostałych interakcjach Dexavenu z innymi lekami i preparatami medycznymi można przeczytać w ulotce informacyjnej dla pacjenta.

Dexaven w ciąży i w okresie karmienia piersią

Substancja czynna Dexavenu łatwo przenika przez łożysko i do mleka matki, co wpływa bezpieczeństwo stosowania leku w czasie ciąży i laktacji. 

Dexaven a ciąża: Przyjmowanie leku Dexaven podczas ciąży, zwłaszcza jeśli jest częste lub długotrwałe, może zwiększyć ryzyko opóźnienia rozwoju płodu. Dlatego zaleca się stosowanie tego preparatu jedynie w razie konieczności, gdy lekarz stwierdzi, że oczekiwane korzyści z leczenia przeważają nad potencjalnym zagrożeniem. 

Dexaven a karmienie piersią: W przypadku matek w trakcie laktacji rozwiązaniem zalecanym przez producenta jest zaprzestanie karmienia piersią na czas zażywania dużych dawek deksametazonu.

Dexaven – skutki uboczne

Działania niepożądane Dexavenu zgłaszane są przeważnie po długotrwałym leczeniu. Prawdopodobieństwo ich wystąpienia po krótkim czasie stosowania określa się jako niewielkie. W reakcji na przyjęcie pojedynczej dawki leku Dexaven złe samopoczucie jest zjawiskiem marginalnym. 

Do najczęstszych skutków ubocznych stosowania tego preparatu leczniczego należą zaburzenia:

• żołądkowo-jelitowe, np. nudności i wymioty, słaby lub nadmierny apetyt, wzdęcia, biegunki, zaparcia, wrzody żołądka, zapalenie trzustki,
• układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej, np. osłabienie mięśni i utrata masy mięśniowej, miopatia posteroidowa, osteoporoza, samoistne złamania,
• skórne, np. ścieńczenie skóry, alergiczne zapalenie skóry, wykwity, pokrzywka, rumień, rozstępy, zmiany pigmentacyjne,
• endokrynologiczne, np. zahamowanie wzrostu u dzieci, zahamowanie czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, nieregularne miesiączki,
• nerwowo-psychiczne, np. drgawki, parestezje, bóle i zawroty głowy, wahania nastroju, psychozy, omamy,
• sercowo-naczyniowe, np. omdlenia, nadciśnienie tętnicze, arytmia, zastoinowa niewydolność krążenia, zakrzepy, zatory, martwicze zapalenie naczyń
• metaboliczne, np. hipokalcemia, alkaloza hipokaliemiczna, utrata potasu, retencja sodu i płynów.

Pełen wykaz skutków ubocznych zawiera ulotka dołączona do leku.

Przechowywanie leku Dexaven

Roztwór do wstrzykiwania Dexaven należy przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu, które chroni przed światłem. Przed użyciem leku ampułki należy sprawdzić pod kątem daty ważności. Nie powinno się stosować preparatu po upływie terminu oznaczonego na opakowaniu.