Wielu pacjentów bagatelizuje nietrzymanie moczu. Uważają, że z wiekiem tego typu dolegliwości zdarzają się często i są normą. Z kolei młodsze osoby wstydzą się mówić głośno o problemie. Ignorowanie nietrzymania moczu obniża jakość życia i z czasem prowadzi do dalszych komplikacji. Leczenie należy rozpocząć niezwłocznie po pojawieniu się pierwszych symptomów. Współczesna medycyna coraz lepiej radzi sobie z tym problemem. Podpowiadamy, gdzie się udać po pomoc i jak leczyć nietrzymanie moczu.
Profilaktyka w nietrzymaniu moczu
Zawsze lepiej jest zapobiegać niż leczyć. W przypadku nietrzymania moczu jesteśmy w stanie znacząco zminimalizować ryzyko wystąpienia tej przykrej przypadłości. Najważniejsze są regularne ćwiczenia mięśni Kegla. Ich zaktywizowanie pomaga utrzymać w dobrej kondycji cały układ moczowo – płciowy. Warto też zastanowić się nad prowadzonym stylem życia. Zachowanie prawidłowej masy ciała, ograniczenie alkoholu i kofeiny, a także zdrowa dieta przeciwdziałająca zaparciom, pozwalają zapobiec nietrzymaniu moczu.
Sposoby leczenia nietrzymania moczu
Dostosowanie metody leczenia zależy od od stopnia zaawansowania dolegliwości oraz stanu zdrowia pacjenta.
Leczenie zachowawcze
Leczenie niefarmakologiczne jest terapią u pacjentów z niewielkim lub umiarkowanym nasileniem objawów. Podstawowym narzędziem leczenia zachowawczego są ćwiczenia mięśni dna miednicy. Ich wzmacnianie jest bardzo istotne, zwłaszcza u kobiet w ciąży i po porodzie, ale także w okresie menopauzy. Mięśnie Kegla w dużej mierze odpowiadają za zaciskanie cewki moczowej, a przez to świadome oddawanie moczu.
Ćwiczenia na nietrzymanie moczu wspomóc można elektrostymulacją. Zabieg polega na przewodzeniu impulsów elektrycznych, dzięki czemu poprawia się ukrwienie i pobudza skurcz mięśni. Dobrym pomysłem jest też trening pęcherza – świadome odraczanie oddawania moczu.
W przypadku pacjentów z nadwagą lub otyłością zalecana jest redukcja masy ciała oraz zmiana nawyków żywieniowych. Ograniczenie napojów alkoholowych, gazowanych czy kofeiny nie tylko zapobiega podrażnieniu pęcherza, ale też wpływa pozytywnie na sylwetkę.
Leczenie zabiegowe
W przypadku nieskuteczności terapii niefarmakologicznej i farmakologicznej stosuje się następujące metody zabiegowe:
- operację pętlową tzw. sling – polega na wprowadzeniu specjalnej taśmy pod cewkę moczową w celu jej uniesienia i podparcia. Zabieg ten uchodzi za mało inwazyjny. Przeprowadzony może być metodą laparoskopową przez brzuch bądź przezpochwowo. Przebiega z użyciem naturalnych materiałów biologicznych (często wykorzystuje własne powięzie).
- metodę TVT – to odmiana slingu z użyciem materiału syntetycznego. W stosunku do klasycznej operacji pętlowej, charakteryzuje się niewielkim ryzykiem powikłań.
- korekcja laserową – polega na obkurczeniu ścianek pochwy. W tym celu używa się specjalnej wiązki światła. W ten sposób uzyskuje się efekt wzmocnienia mięśni.
- botoks – toksyna botulinowa blokuje sygnały nerwowe, powodując kontrolowany paraliż mięśni odpowiedzialnych za skurcz pęcherza moczowego. Dzięki temu na kilka miesięcy udaje się opanować nadreaktywność pęcherza.
Leczenie farmakologiczne
Farmakoterapia jest wskazana głównie przy leczeniu naglącego nietrzymania moczu. Jej zadaniem jest nie tylko zmniejszenie częstotliwości nagłych parć na pęcherz, ale także wydłużenie czasu między pojawieniem się parcia a koniecznością oddania moczu.
Dostępnych farmaceutyków jest mnóstwo, a substancje czynne działają w zależności od przyczyny dolegliwości. Ponieważ zastosowane leczenie może przynieść różnorodne powikłania, absolutną koniecznością jest konsultacja ze specjalistą.
