Neoparin

Ile kosztuje lek Neoparin? Cena, refundacja

Lek Neoparin w pewnych wskazaniach może być refundowany i jest najtańszym, dostępnym na polskim rynku, preparatem zawierającym enoksaparynę sodową do wstrzykiwań.

Opakowanie leku Neoparin zawiera 2 lub 10 ampułko-strzykawek gotowych do użycia.

Ten lek przeciwzakrzepowy nie jest refundowane i jego cena może różnić się w aptekach. Mimo rejestracji takiego opakowania leku Neoparin dostępność w aptekach jest ograniczona.

Opakowanie zawierające 10 ampułko-strzykawek (ceny bez refundacji):

• Neoparin 20 mg/0,2 ml kosztuje około 42 zł
• Neoparin 40 mg/0,4 ml cena sięga ok. 86 zł
• Neoparin 60 mg/0,6 ml cena to ok. 125 zł
• Neoparin 80 mg/0,8 ml cena przekracza 123 zł
• Neoparin 100 mg/1 ml to koszt nieco ponad 200 zł

Neoparin – cena na refundację:

• Cena leku z refundacją może wahać się od 3,20 zł do około 5,80 zł.
• Od 2020 roku istnieje możliwość wystawienia recepty na lek Neoparin kobietom ciężarnym z odpłatnością „C” – ciąża. W tym przypadku lek jest bezpłatny.

Neoparin – jak działa, na co i dla kogo?

Neoparin to lek w postaci zastrzyków. Preparat wykazuje działanie przeciwzakrzepowe, zapobiega i leczy zakrzepicę żył głębokich. 

Neoparin – działanie

Substancją czynną leku jest enoksaparyna sodowa, która wykazuje działanie przeciwzakrzepowe i przeciwzapalne. Mechanizm działania produktu leczniczego polega na hamowaniu procesu krzepnięcia krwi, co wynika z właściwości heparyny.

Heparyny drobnocząsteczkowe działają na dwa sposoby: zapobiegają powstawaniu nowych zakrzepów, a także hamują wzrost już istniejących. Dzięki temu powstałe skrzepy mogą zostać rozpuszczone przez organizm, minimalizując ich szkodliwość.

Neoparin – na co, dla kogo? Wskazania

Lek Neoparin przeznaczony jest dla osób dorosłych w następujących przypadkach:

• Leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej, z wyłączeniem zatorowości płucnej wymagającej zabiegu operacyjnego.
• Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej, przede wszystkim u osób z grupy podwyższonego ryzyka, np. poddawanych zabiegom chirurgicznym.
• Produkt leczniczy stosowany jest u pacjentów leczonych zachowawczo w celu zmniejszenia krzepliwości krwi. Zaleca się przeprowadzenie takiej kuracji u osób, u których stwierdzono ostry przebieg takich chorób, jak niewydolność serca i (lub) oddechowa, ciężkie zakażenia, choroby reumatyczne. Przede wszystkim dotyczy to pacjentów z ograniczoną mobilnością lub długotrwale unieruchomionych.
• Stosowanie leku Neoparin w połączeniu z podawanym doustnie kwasem acetylosalicylowym jest wskazane także w przebiegu ostrej choroby wieńcowej, gdy wdrażane jest leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST.
• Leczenie świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST.
• Lek Neoparin stosuje się profilaktycznie podczas hemodializy, a także w terapiach przeciwzakrzepowych u kobiet w ciąży oraz po złamaniach kończyn.

Neoparin – zamienniki. Czy istnieją zamienniki leku Neoparin?

Obecnie na rynku nie ma leku z tą samą substancją czynną i dostępnych na receptę.

Inne leki o działaniu przeciwzakrzepowym to m.in. Vessel due F, Exacyl.

Neoparin – skład leku

Co zawiera lek Neoparin? W każdym opakowaniu znajdują się 2 lub 10 ampułko-strzykawek o różnej dawce i pojemności. W każdej z nich występuje odpowiednio:

• Neoparin 20 mg (2000 j.m.) enoksaparyny sodowej i 0,2 ml wody do wstrzykiwań
• Neoparin 40 mg (4000 j.m.) enoksaparyny sodowej i 0,4 ml wody do wstrzykiwań
• Neoparin 60 mg (6000 j.m.) enoksaparyny sodowej i 0,6 ml wody do wstrzykiwań
• Neoparin 80 mg (8000 j.m.) enoksaparyny sodowej i 0,8 ml wody do wstrzykiwań
• Neoparin 100 mg (10 000 j.m.) enoksaparyny sodowej i 1 ml wody do wstrzykiwań

Neoparin – dawkowanie

Dawkowanie leku Neoparin jest uzależnione od wielu czynników. Do najważniejszych z nich należy ogólna kondycja pacjenta, wiek oraz waga, występowanie chorób współistniejących i przede wszystkim wskazanie do stosowania.

• Zwykle stosuje się dawkę od 0,5 do 1 mg substancji czynnej na kilogram masy ciała.
• Częstotliwość podawania dawek zależy od wskazania, natomiast zwykle zastrzyki przeciwzakrzepowe stosuje się 1 lub 2 razy dziennie.
• W przypadku niezarejestrowanych wskazań (ciąża, długa podróż, etc.) najczęściej podaje się 1 mg substancji czynnej na 1 kg masy ciała.

Schemat leczenia powinien zostać zmodyfikowany u osób w podeszłym wieku oraz jeśli u pacjenta występują choroby nerek. Należy zachować ostrożność podczas dawkowania leku u osób, które cierpią na choroby wątroby.

Neoparin — jak stosować?

Lek Neoparin na zakrzepy stosuje się pod kontrolą lekarza i na jego wyraźne polecenie. Specjalista indywidualnie dopasowuje dawkowanie i schemat leczenia. Roztwór przeznaczony jest do podania podskórnego. Lek można aplikować samodzielnie, po uprzednim instruktażu wykonanym przez lekarza lub pielęgniarkę.

Neoparin zastrzyki – jak zrobić?

• Wstrzyknięcie najlepiej wykonać w pozycji siedzącej lub leżącej.
• Zastrzyk wykonuje się w fałd skóry na brzuchu.
• Ampułko-strzykawkę ustawiamy w pozycji pionowej i wbijamy igłę pod kątem prostym.
• Lek aplikujemy naprzemiennie: raz w lewą, raz w prawą stronę.
• Miejsce wstrzyknięcia powinno być oddalone o około 5 cm od pępka.
• Nie należy pozbywać się pęcherzyka powietrza, jeśli pojawi się w strzykawce, ponieważ może to wpłynąć na zmniejszenie dawki leku!
• Nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia!

Jak długo stosować Neoparin?

Zalecany czas trwania leczenia jest w pełni zależny od jednostki chorobowej, która wymaga terapii enoksaparyną sodową. Może trwać od dwóch do kilkunastu dni, a w niektórych przypadkach nawet kilka miesięcy.

Neoparin zastrzyki – przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Neoparin, koniecznie zapoznaj się z przeciwwskazaniami do stosowania. Zachowanie środków ostrożności jest bardzo istotne dla życia i zdrowia.

Do najważniejszych przeciwwskazań należy nadwrażliwość na substancję czynną leku Neoparin oraz inne substancje z grupy heparyn drobnocząsteczkowych.

Nie należy stosować leku Neoparin, jeśli występują:

• poważne choroby wątroby, w tym ostra niewydolność wątroby;
• zwiększone ryzyko krwawienia z powodu choroby nowotworowej;
• klinicznie istotne krwawienie;
• krwawienia związane z chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy;
• planowane zabiegi neurochirurgiczne (w obrębie mózgu lub rdzenia kręgowego) i okulistyczne;
• niedawno przebyta operacja mózgu
• istnienie lub podejrzenie żylaków przełyku;
• poważne nieprawidłowości naczyń krwionośnych i schorzenia układu naczyniowo-tętniczego, w tym tętniaki i upośledzenie naczyń w obrębie rdzenia kręgowego.

Należy pamiętać, że nie można stosować zamiennie innych leków z grupy heparyn drobnocząsteczkowych. Mimo iż to ta sama grupa leków, różnią się pod względem mechanizmu działania! Zamienianie tego leku, nawet w dawkach pozornie tożsamych, na inne leki z grupy heparyn, może skutkować niewłaściwym — wzmożonym lub obniżonym — działaniem leku!

Istotne jest też podawanie leku w jednakowych odstępach czasu między kolejnymi dawkami leku, dlatego warto ustalić stałą porę przyjmowania preparatu. Szczególnie ważne jest to dla osób po przebytym zawale mięśnia sercowego oraz z niestabilną dławicą piersiową.

Interakcja z innymi lekami

Podczas stosowania leku Neoparin z innymi lekami, należy zachować szczególną ostrożność i zapoznać się z preparatami, które mogą wywoływać interakcje przy ich równoczesnym stosowaniu. Do leków, których nie zaleca się stosować, należą:

• Aspiryna (kwas acetylosalicylowy) i inne salicylany o działaniu ogólnoustrojowym (chyba że podawanie kwasu acetylosalicylowego jest zalecane przez lekarza);
• niesteroidowe leki przeciwzapalne, np. ibuprofen, ketorolak, diklofenak;
• inne leki stosowane przeciwzakrzepowo, np. klopidogrel, kwas acetylosalicylowy w dawkach od 75 mg do 150 mg (Acard, Polocard);
• glikokortykosteroidy (prednizon, prednizolon, deksametazon) lub inne leki stosowane w leczeniu astmy, czy reumatoidalnego zapalenia stawów;
• Dextran (preparat krwiozastępczy);

Preparaty, które zwiększają stężenie potasu można podawać z enoksaparyną, o ile stale kontrolujemy stężenie tego pierwiastka. Zalicza się do nich między innymi leki moczopędne, sole potasu, niektóre leki stosowane w chorobach serca.

Stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią

Zatory i zakrzepy mogą być przyczyną poronień i powikłań. Kuracja w ciąży powinna odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.

Neoparin w ciąży

Lek Neoparin można stosować w ciąży, jeśli istnieje ryzyko wystąpienia choroby zakrzepowej. Zatory i zakrzepy mogą być przyczyną poronień i powikłań. Kuracja powinna odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.

Neoparin a karmienie piersią

Nie wolno stosować leku Neoparin w okresie karmienia piersią, ponieważ nie ma istotnych informacji dotyczących przenikania preparatu do mleka. Jeśli stan zdrowia matki wymaga podania leków przeciwzakrzepowych z grupy heparyn, należy przerwać karmienie piersią na czas trwania kuracji.

Jak podawać zastrzyki przeciwzakrzepowe Neoparin?

Zasady dotyczące aplikacji leku Neoparin w ciąży są dokładnie takie same jak w innych przypadkach. W ciąży wszystkie leki należy stosować jedynie po konsultacji i na wyraźne polecenie lekarza.  

Neoparin – gdzie wstrzykiwać w ciąży?

Kobiety będące w zaawansowanej ciąży, mogą zaaplikować produkt w fałd skóry na ramieniu lub udzie. W razie wątpliwości kobiety spodziewające się dziecka powinny zasięgnąć porady lekarza.

Neoparin – skutki uboczne

Każdy produkt leczniczy może powodować działania niepożądane i dotyczy to również leku Neoparin. Poniżej prezentujemy zestawienie skutków ubocznych stosowania leku.

Jeśli w trakcie trwania kuracji lekiem przeciwzakrzepowym wystąpią niżej wymienione objawy, niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem.

Do najczęstszych działań niepożądanych Neoparin należy zaliczyć przede wszystkim:

• krwawienia,
• zwiększona aktywność enzymów wątrobowych.

Działania niepożądane występujące często, odnotowane u 1 na 10 pacjentów:

• siniaki po zastrzykach;
• wysypka, najczęściej zlokalizowana jest w obrębie miejsca podania leku;
• bóle głowy;
• skłonność do nienaturalnych zasinień;
• obniżenie poziomu czerwonych krwinek;
• świąd, pieczenie.

Skutki uboczne odnotowane u 1 na 100 pacjentów:

• nagły, nasilony ból głowy;
• duże, nieregularne, zaczerwienione wykwity na skórze;
• obrzęk i tkliwość w okolicy żołądka;
• zażółcenie się skóry lub zmiana koloru moczu, a także obrzęki dłoni, w okolicach kostek i twarzy.

Rzadkie działania niepożądane:

• ciężkie reakcje alergiczne,
• podwyższone stężenie potasu we krwi (najczęściej u osób stosujących leki moczopędne, cierpiących na cukrzycę lub choroby nerek),
• osteoporoza,
• nietrzymanie moczu oraz problemy z utrzymaniem mięśni zwieracza,
• stwardnienie w miejscu podawania leku,
• drętwienie, mrowienie i osłabienie mięśni,
• wypadanie włosów.

Niezwłocznie odstaw lek Neoparin, a następnie skonsultuj się z lekarzem, jeśli zaobserwujesz:

• objawy ostrej uogólnionej osutki krostkowej (rozległa, czerwona, łuskowata wysypka, której towarzyszą pęcherze i podskórne zgrubienia).
• oznaki zablokowania naczyń krwionośnych (kurczliwość, zaczerwienienie, ból, napady gorąca i podwyższona temperatura ciała lub obrzęk kończyny dolnej).
• objawy zatoru płucnego (uczucie kłucia w klatce piersiowej, odkrztuszanie krwi lub duszność)

Przechowywanie leku

Lek Neoparin należy przechowywać w temperaturze pokojowej, nieprzekraczającej 25C. Przechowywanie go w lodówce (od 2 do C) nie wpływa na jakość i trwałość leku, jeśli nie będzie w niej dłużej niż 1 miesiąc. Nie wolno zamrażać produktu leczniczego.

Lek należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.

Trwałość leku wynosi 3 lata od daty produkcji.