Letrox 100

Ile kosztuje lek Letrox 100? Cena, refundacja

Lek Letrox 100 obecnie podlega refundacji. Występuje pod postacią tabletek, w dawce 100 mcg i w opakowaniu po 50 sztuk.

• Letrox 100 – cena za 50 tabletek waha się od ok. 4,04 do 7,92 zł.

Ceny mogą ulec zmianie w przyszłości.

Letrox 100 – jak działa, na co i dla kogo

Lek Letrox ma główne wskazanie związane z leczeniem niedoborów hormonów tarczycy i (lub) złagodzenie nieprawidłowości w funkcjonowaniu tarczycy.

Lek na niedoczynność tarczycy Letrox 100 – kiedy się stosuje?

Lek na tarczycę Letrox 100, jako syntetyczny zamiennik, ma za zadanie uzupełnić niedobór tarczycy wynikający z jej niedoczynności bądź innych dolegliwości, które powodują zbyt niską produkcję hormonu. Lekarz indywidualnie dostosowuje dawki leku do wyników badań laboratoryjnych i stanu pacjenta.

Jakie są wskazania do stosowania Letrox 100?

• W przebiegu niedoczynności tarczycy – uzupełnienie niedoboru hormonów.
• U pacjentów po operacji usunięcia tarczycy – w celu zapobieganiu wznowy, u osób z prawidłową czynnością tego narządu (eutyreoza).
• W terapii wola (o charakterze łagodnym) u pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy.
• Pomocniczo przy terapii nadczynności tarczycy w skojarzeniu z innymi lekami z grupy tyreostatyków (które hamują czynność tarczycy) – w sytuacji osiągnięcia prawidłowej czynności tarczycy, np. w chorobie Gravesa-Basedowa.
• W leczeniu nowotworów złośliwych tarczycy w celu zahamowania wzrostu guza oraz uzupełnienia niedoborów, szczególnie po operacyjnym usunięciu tarczycy.
• Podczas badań, które mają na celu ocenę czynności tarczycy i jej prawidłową pracę, np. w teście supresyjnym tarczycy.

Stosowanie leku Letrox u dzieci

Leczenie niedoczynności tarczycy u dzieci należy prowadzić zawsze pod ścisłą kontrolą lekarza.

U niemowląt z wrodzoną niedoczynnością tarczycy ważne jest jak najszybsze podjęcie leczenia. To istotne pod kątem ich prawidłowego rozwoju. W takich przypadkach zalecana dawka początkowa waha się od 10 do 15 mikrogramów lewotyroksyny na kilogram masy ciała dziecka na dobę. Tę dawkę stosuje się przez pierwsze 3 miesiące leczenia. Po tym czasie dawka Letrox może zostać zmieniona na podstawie wyników badań, by jak najlepiej dopasować ją do stanu pacjenta.

U dzieci, u których zdiagnozowano nabytą niedoczynność tarczycy, początkowa dawka jest zazwyczaj z przedziału 12,5 – 50 mikrogramów lewotyroksyny na dobę. Specjalista w odstępach 2-4 tygodni zleca badania kontrolne stężenia hormonów tarczycy i TSH we krwi i na tej podstawie zwiększa dawkę, aż do uzyskania odpowiedniej dawki zastępczej.

Leczenie podtrzymujące w przypadku zarówno wrodzonej, jak i nabytej niedoczynności tarczycy, zazwyczaj wynosi od 100 do 150 mikrogramów lewotyroksyny sodowej na m2 powierzchni ciała na dobę. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.

Letrox 100 – zamienniki

Zamienniki leku dostępne na receptę to m.in.: Althyxin, Eferox, Eltroxin, Euthyrox N 100.

Letrox 100 – skład leku

Lek zawiera substancję czynną – lewotyroksynę sodową. Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 100 zawiera 100 mcg substancji czynnej.

Pozostałe składniki leku to: cysteiny chlorowodorek jednowodny (częściowo obecny w tabletce jako cystyna), celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, skrobia żelowana, tlenek magnezu, lekki talk.

Lek na tarczycę Letrox 100 – dawkowanie

W przypadku leczenia niedoczynności tarczycy lekiem Letrox, lekarz dla każdego pacjenta dostosowuje dawkę dobową oraz schemat leczenia. Specjalista na podstawie wyników badań laboratoryjnych, wywiadu z pacjentem oraz oceny klinicznej indywidualnie dopasowuje dawkę leku.

Zwiększenie dawki powinno postępować powoli, a stężenie hormonów tarczycy powinno być często kontrolowane. W przypadku zbyt szybkiego zwiększenia dawki, mogą wystąpić typowe objawy nadczynności tarczycy.

Lek na niedoczynność tarczycy Letrox – jakie dawki, jak stosować?

Tabletki poszczególnych wariantów leku Letrox mają różną zawartość substancji czynnej – od 50 do 150 mikrogramów lewotyroksyny sodowej. Specjalista zazwyczaj tak przystosowuje dawkę leku, aby pacjent przyjmował jedną tabletkę na dobę. W zależności od wskazania i wyników badań laboratoryjnych, lekarz przepisze odpowiednią dawkę początkową. Po pewnym czasie, po wykonaniu badań kontrolnych i ocenie objawów niedoczynności tarczycy po stosowaniu leku, specjalista może zmienić dawkę dobową.

Tabletki Letrox – czy stosować podczas posiłku? Kiedy zażywać?

Stosując tabletki na niedoczynność tarczycy Letrox 100 pacjent powinien pamiętać, by nie zażywać leku podczas posiłków. Warto pamiętać, że dieta bogata w wapń (np. w mleko i produkty mleczne) i posiłki go zawierające mogą istotnie osłabiać wchłanianie się substancji czynnej leku (lewotyroksyny).

W przypadku, gdy pacjent stosuje dietę zawierającą soję, wymagane są częstsze kontrole czynności tarczycy i poziomu hormonów. Soja zaburza wchłanianie lewotyroksyny w jelitach, co osłabia działanie leku. Z tego względu podczas stosowania diety zawierającej soję (a nawet po jej zakończeniu) lekarz zazwyczaj zleca częstsze badania kontrolne i na ich podstawie dostosowuje dawkę do stanu pacjenta i wyników badań.

Letrox 100 – przeciwwskazania, środki ostrożności

Nie należy stosować leku, jeśli pacjent ma:

• uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek składnik leku,
• nieleczoną nadczynność tarczycy,
• niedoczynność kory nadnerczy,
• nieleczoną niedoczynność gruczołu przysadki,
• ostry zawał mięśnia sercowego,
• ostre zapalenie mięśnia sercowego,
• ostre zapalenie wszystkich warstw ściany serca (zapalenie serca).

Szczególną ostrożność podczas stosowania leku należy zachować, jeśli pacjent:

• boryka się z niedoczynnością nadnerczy,
• cierpi na chorobę wieńcową serca,
• ma dusznicę bolesną,
• cierpi na nadciśnienie tętnicze,
• ma obszary w tarczycy, które w sposób niekontrolowany wytwarzają hormony tarczycy (guzek autonomiczny),
• miał zawał mięśnia sercowego, chorobę wieńcową serca, osłabienie mięśnia sercowego,
• jest po menopauzie ze zwiększonym ryzykiem utraty masy kostnej (osteoporozy),
• choruje na cukrzycę,
• miał kiedykolwiek atak padaczki,
• boryka się z reakcją alergiczną.

Interakcja z innymi lekami

Przed zastosowaniem leku należy poinformować lekarza prowadzącego o wszystkich dotąd przyjmowanych preparatach, również tych bez recepty. Szczególnie ważne jest, aby pacjent skonsultował się ze specjalistą jeśli przyjmuje któryś z poniższych leków stosowanych w leczeniu:

• cukrzycy (np. leki zmniejszające stężenie cukru we krwi takie jak metformina, glimepiryd, glibenklamid oraz insulina),
• zaburzenia krzepliwości krwi (np. pochodne kumaryny, w razie potrzeby należy odpowiednio zmodyfikować dawkę leku przeciwzakrzepowego),
• zmniejszenia stężenia tłuszczów we krwi (np. cholestyramina, kolestypol),
• zmniejszenia dużych stężeń potasu we krwi (np. wapń lub sole sodowe kwasu polistyrenosulfonowego),
• zmniejszenia ilości kwasu wytwarzanego przez żołądek (np. komeprazol, esomeprazol, pantoprazol, rabeprazol i lansoprazol),
• obniżenia zwiększonego stężenia fosforanów w surowicy pacjentów dializowanych (np. sewelamer i węglan lantanu),
• dużego stężenia cholesterolu we krwi (np. kolesewelam),
• zobojętnienia soku żołądkowego (np. leki zawierające żelazo, leki zawierające wapń),
• nadczynności tarczycy (np. propylotiouracyl),
• zaburzeń rytmu serca (np. amiodaron),
• gorączki i bólu (np. salicylany),
• zakrzepów (np. dikumarol),
• zwiększonego stężenia tłuszczów we krwi (np. klofibrat),
• hormonalnej terapii zastępczej (np. środki antykoncepcyjne),
• depresji (np. sertralina, może zmniejszać skuteczność lewotyroksyny i zwiększać stężenie TSH w surowicy),
• łagodnej depresji (np. ziele dziurawca zwyczajnego),
• padaczki (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina),
• u zakażeń HIV i wirusem przewlekłego zapalenia wątroby typu C (np. inhibitory proteazy),
• raka (np. inhibitory kinazy tyrozynowej).

Stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią

Każdy lek stosowany w ciąży powinien być najpierw skonsultowany, a następnie stosowany wyłącznie pod kontrolą lekarza. Specjalista określi ryzyko zdrowotne dla bezpiecznego przebiegu ciąży oraz podejmie decyzję co do dawkowania i czasu trwania leczenia niedoczynności tarczycy w ciąży na podstawie dostępnych wyników badań.

Niedoczynność tarczycy w ciąży – czy można stosować Letrox?

Podczas ciąży szczególnie ważne jest prawidłowe leczenie hormonami tarczycy. Ma to istotne znaczenie dla zdrowia matki i rozwijającego się płodu. Pacjentka powinna pozostać w stałym kontakcie z endokrynologiem przez cały okres ciąży oraz karmienia piersią. Co ważne, nawet podczas stosowania przez kobietę wysokich dawek lewotyroksyny, ilość przenikającego do mleka kobiecego hormonu jest bardzo mała.

Lek na niedoczynność tarczycy – Letrox należy stosować pod stałą kontrolą lekarza, należy również regularnie badać czynność tarczycy. To istotne, by dobrze dostosować odpowiednią dawkę leku.

Podobnie pacjentki, które dopiero planują zajście w ciążę, powinny pozostać pod stałą kontrolą lekarza i poinformować go o tym, by odpowiednio dostosować terapię.

Letrox 100 – skutki uboczne

Letrox 100, tak jak każdy inny lek, także ten może powodować działania niepożądane. Warto jednak wiedzieć, że nie u każdego pacjenta wystąpią.

Bardzo częste działania niepożądane Letrox 100 (mogą wystąpić więcej niż u 1 na 10 pacjentek) to:

• kołatanie serca,
• bezsenność,
• ból głowy.

Do częstych działań niepożądanych (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 10 pacjentów) zalicza się:

• szybkie bicie serca (tachykardia),
• nerwowość.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 1000 pacjentów) to:

• zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, zwłaszcza u dzieci.

Do działań niepożądanych o nieznanej częstości występowania zalicza się:

• nadwrażliwość,
• zaburzenia rytmu serca,
• dusznicę,
• skórne reakcje alergiczne,
• niepokój,
• osłabienie mięśni,
• skurcze mięśni,
• osteoporozę,
• uczucie gorąca,
• zaburzenia miesiączkowania,
• biegunka,
• wymioty,
• nudności,
• zmniejszenie masy ciała,
• drżenia,
• nadmierna potliwość,
• gorączka.

Przechowywanie leku

Lek powinien być przechowywany w temperaturze poniżej 30°C. Produkt należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.