Leki na SIBO
SIBO (zespół rozrostu bakteryjnego w jelicie cienkim) to schorzenie, które wymaga precyzyjnie dobranej farmakoterapii. Fundamentalną rolę w leczeniu odgrywają antybiotyki eliminujące nadmiar bakterii (rifaksymina, metronidazol, neomycyna), preparaty wspomagające trawienie (enzymy trawienne) oraz środki poprawiające motorykę jelit (prokinetyki). Jeśli chodzi o suplementację probiotykami i prebiotykami, warto zasięgnąć porady specjalisty, ponieważ niektóre szczepy mogą nasilać objawy SIBO.
Teleporada po receptę online
1 Wybierz lek i uzupełnij formularz
2 Przejdź e-konsultację i odbierz zalecenia
3 Możesz otrzymać e-receptę i kod gotowy do realizacji
Popularne leki na sibo
brak danych
Probiotyki i leki na SIBO

Najważniejsze informacje
- Skuteczne leczenie SIBO wymaga indywidualnego podejścia, które uwzględnia rodzaj przerostu bakteryjnego, stan mikrobioty jelitowej oraz ewentualne nietolerancje pokarmowe.
- Podstawowym sposobem leczenia SIBO jest terapia antybiotykowa, głównie z wykorzystaniem rifaksyminy, która działa miejscowo w jelicie cienkim, nie zaburzając mikrobioty jelita grubego. W przypadku nadmiaru metanu (IMO) często stosuje się połączenie rifaksyminy z neomycyną.
- Po terapii antybiotykowej pacjentom zaleca się przyjmowanie prokinetyków w małych dawkach (itopryd, prukalopryd, erytromycyna). Leki te zapobiegają zaleganiu treści pokarmowej oraz nawrotom SIBO.
- Laktaza, amylaza, proteaza, lipaza, betaina HCl oraz ekstrakty żółciowe wspomagają trawienie u pacjentów z niedoborami enzymów trzustkowych lub innymi zaburzeniami trawiennymi. Ich działanie przyczynia się do zmniejszenia fermentacji bakteryjnej w przewodzie pokarmowym.
- Węgiel aktywowany i smektyt dostępne bez recepty łagodzą wzdęcia oraz przeciwdziałają nadmiernemu gromadzeniu się gazów, jednak nie eliminują bakterii ani przyczyny SIBO.
- Kwestię przyjmowania probiotyków najlepiej skonsultować z gastroenterologiem lub dietetykiem specjalizującym się w chorobach jelit, ponieważ niewłaściwie dobrane mogą nasilać objawy SIBO.
SIBO (zespół rozrostu bakteryjnego w jelicie cienkim) to schorzenie, które wymaga precyzyjnie dobranej farmakoterapii. Fundamentalną rolę w leczeniu odgrywają antybiotyki eliminujące nadmiar bakterii (rifaksymina, metronidazol, neomycyna), preparaty wspomagające trawienie (enzymy trawienne) oraz środki poprawiające motorykę jelit (prokinetyki). Jeśli chodzi o suplementację probiotykami i prebiotykami, warto zasięgnąć porady specjalisty, ponieważ niektóre szczepy mogą nasilać objawy SIBO.
Jakie leki na SIBO?
SIBO (small intestinal bacterial overgrowth, zespół rozrostu bakteryjnego) to stan, w którym dochodzi do nadmiernego namnażania się bakterii w jelicie cienkim, co zaburza proces trawienia i wchłaniania składników odżywczych.
Przejdź e-konsultację i zapytaj o e-receptę na Twoje leki
Zespół rozrostu bakteryjnego jest poważnym schorzeniem, które wymaga kompleksowego podejścia do terapii. Obejmuje ono przede wszystkim stosowanie leków, które mają na celu zredukowanie liczby bakterii w jelicie cienkim i przywrócenie równowagi mikroflory jelitowej.
- Redukcję nadmiaru bakterii osiąga się dzięki antybiotykom, takim jak np. rifaksymina. W przypadku SIBO z dominacją metanu (IMO) stosuje się metronidazol lub neomycynę.
- W celu poprawy motoryki jelit i zapobiegania nawrotom SIBO pacjentom zaleca się przyjmowanie leków prokinetycznych (np. prukalopryd) w małych dawkach.
- Wsparcie trawienia jest z kolei możliwe dzięki enzymom trawiennym, np. lipazie, amylazie i proteazie, szczególnie w przypadku niedoborów enzymów trzustkowych.
- Odbudowa mikroflory jelitowej wymaga natomiast rozważnego stosowania probiotyków oraz prebiotyków, ponieważ niektóre szczepy (np. Lactobacillus reuteri lub Lactobacillus fermentum) mogą nasilać objawy, takie jak: wzdęcia, bóle brzucha czy gazy. Z tego względu o wyborze i dawkowaniu suplementu z żywymi kulturami bakterii powinien decydować lekarz.
- Zespół rozrostu bakteryjnego rozwija się często na skutek innych problemów zdrowotnych. W takiej sytuacji konieczne jest leczenie choroby podstawowej, np. cukrzycy, niedoczynności tarczycy, zespołu jelita drażliwego (IBS) czy chorób autoimmunologicznych, które mogą wpływać na funkcjonowanie jelit.
Leki na SIBO na receptę i bez recepty wraz z odpowiednią dietą odgrywają bardzo ważną rolę w terapii. Dieta low-FODMAP (ograniczająca fermentujące oligosacharydy, disacharydy, monosacharydy i poliole) oraz SCD (specyficzna dieta węglowodanowa) pomagają w kontrolowaniu objawów (wzdęcia, ból brzucha i inne dolegliwości jelitowe). Ograniczenie fermentujących węglowodanów może znacząco poprawić komfort trawienny. Trzeba podkreślić, że dieta eliminacyjna powinna być ułożona indywidualnie, aby skutecznie łagodzić objawy i jednocześnie zapewniać odpowiednie odżywienie organizmu. Niewłaściwie zbilansowana może prowadzić do niedoborów składników odżywczych. Z tego względu warto skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem, który dostosuje jadłospis do konkretnego przypadku oraz ogólnego stanu zdrowia.
Leki bez recepty pomocne w leczeniu SIBO
Leki i suplementy dostępne bez recepty mogą wspierać terapię oraz łagodzić objawy ze strony przewodu pokarmowego – wzdęcia, bóle brzucha czy zaburzenia trawienia. Warto jednak pamiętać, że nie eliminują one przyczyny SIBO, a niewłaściwie dobrane preparaty mogą pogorszyć stan zdrowia, dlatego ważne jest, aby cały proces leczenia przebiegał pod opieką specjalisty.
Enzymy trawienne
W przypadku SIBO ważne jest wspomaganie trawienia, ponieważ przerost bakterii może prowadzić do niedostatecznego rozkładu składników odżywczych i zwiększonego obciążenia układu pokarmowego. Umożliwiają to wybrane enzymy, które pomagają regulować naturalne procesy trawienne. Zazwyczaj przyjmuje się je przed posiłkami lub w ich trakcie.
- Laktaza – wspomaga trawienie laktozy, zmniejszając jej fermentację przez bakterie w jelicie cienkim. Nie wpływa bezpośrednio na przerost bakterii (nie leczy SIBO), ale może łagodzić objawy związane z nieprawidłowym trawieniem laktozy – wzdęcia, gazy, biegunki.
- Amylaza, proteaza, lipaza – wspierają proces trawienia węglowodanów, białek i tłuszczów.
- Ekstrakty żółciowe – ułatwiają trawienie tłuszczów poprzez dostarczanie kwasów żółciowych, które je emulgują i ułatwiają ich wchłanianie. Dodatkowo działają przeciwbakteryjnie, ponieważ żółć wspiera prawidłowy przepływ treści pokarmowej, a także ogranicza namnażanie bakterii w jelicie cienkim, co jest istotne w kontekście SIBO.
- Betaina HCl (chlorowodorek betainy) – zwiększa kwaśność soku żołądkowego, co wspomaga trawienie poprzez aktywację pepsyny – enzymu trawiącego białka, który działa optymalnie w kwaśnym środowisku. Kwas solny (HCl) w żołądku pełni także funkcję bakteriobójczą – pomaga kontrolować mikroflorę jelitową i zmniejsza ryzyko nadmiernego rozwoju bakterii w jelicie cienkim. Betainę HCL należy stosować ostrożnie w przypadku pacjentów z chorobą wrzodową lub refluksem.
Węgiel aktywowany i smektyt
Węgiel aktywowany i smektyt to preparaty dostępne bez recepty, które zmniejszają uczucie wzdęcia oraz redukują nadmierne gazy, zwłaszcza w przypadku nagłych epizodów dyskomfortu trawiennego.
Węgiel i smektyt stosuje się doraźnie (w okresach nasilenia objawów), jednak nie należy przyjmować ich w nadmiarze ani przewlekle, ponieważ mogą zmniejszać skuteczność innych przyjmowanych leków oraz utrudniać wchłanianie ważnych substancji odżywczych.
Leki przeciwbólowe i rozkurczowe
W przypadku bólu brzucha towarzyszącego SIBO można stosować:
- leki rozkurczowe (np. drotaweryna, mebeweryna) – pomagają rozluźnić mięśnie gładkie jelit i zmniejszyć ból o charakterze skurczowym;
- paracetamol – środek przeciwbólowy, który nie podrażnia przewodu pokarmowego.
Pacjenci z SIBO powinni unikać niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. ibuprofenu, ketoprofenu), ponieważ mogą one zaostrzać stan zapalny w jelitach, zwiększać przepuszczalność bariery jelitowej i podrażniać błonę śluzową przewodu pokarmowego, nasilając ból oraz objawy choroby.
Leki na SIBO na receptę
Leki na SIBO na receptę są stosowane w przypadkach, gdy objawy zespołu rozrostu bakteryjnego w jelicie cienkim (SIBO) są nasilone, a diagnostyka (np. test oddechowy) potwierdziła nadmierny rozwój bakterii.
Gastroenterolog lub lekarz rodzinny dobiera farmakoterapię w zależności od rodzaju SIBO (np. metanowego lub wodorowego), co wpływa na jej skuteczność i ogranicza ryzyko nawrotów czy zaburzeń mikroflory jelitowej.
Receptomat w telefonie!
Dbaj o zdrowie tak jak Ci wygodnie!Aplikacja Receptomat to innowacyjne rozwiązanie telemedyczne, które pozwala dbać o ciągłość leczenia w prosty sposób. Usługi medyczne są dostępne dla Ciebie przez 7 dni w tygodniu! Umów się na teleporadę, prześlij dokumentację medyczną, ustaw powiadomienia o lekach. Wygodnie, szybko, niezawodnie.

Podstawowy sposób leczenia SIBO stanowi antybiotykoterapia, której celem jest eliminacja nadmiernej ilości bakterii. Wybór antybiotyku zależy tu od dominujących drobnoustrojów, co można określić za pomocą testów oddechowych na wodór i metan.
W SIBO wodorowym najczęściej stosuje się rifaksyminę, natomiast w SIBO metanowym (IMO, intestinal methanogen overgrowth) skuteczniejsza bywa terapia skojarzona, np. rifaksymina w połączeniu z neomycyną lub metronidazolem.
Pacjent przyjmuje antybiotyki na SIBO w krótkich cyklach (zwykle 10–14 dni). W niektórych przypadkach konieczne bywa powtórzenie terapii lub rotacyjne stosowanie leków. Warto dodać, że oprócz antybiotykoterapii istotna jest również odpowiednia dieta oraz leczenie przyczynowe (np. poprawa motoryki jelit).
- Rifaksymina
- Rifaksymina jest najczęściej stosowanym antybiotykiem w leczeniu SIBO, szczególnie typu wodorowego.
- Działa miejscowo w jelicie cienkim, ponieważ nie wchłania się do krwiobiegu.
- Wykazuje skuteczność przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym, zarówno tlenowym, jak i beztlenowym.
- Standardowa terapia obejmuje 550 mg rifaksyminy 3 razy dziennie przez 10–14 dni.
- Nie działa na archeony produkujące metan (np. Methanobrevibacter smithii), dlatego często wymaga skojarzenia z innym antybiotykiem.
- Metronidazol
- Stosowany w leczeniu SIBO, gdy podejrzewa się udział bakterii beztlenowych.
- Często podawany jako alternatywa lub w połączeniu z innymi antybiotykami, szczególnie w przypadku przerostu metanogenów (IMO).
- Tetracykliny (np. doksycyklina)
- Mają szerokie spektrum działania obejmujące również bakterie beztlenowe.
- Stosowane głównie, gdy inne terapie są nieskuteczne lub pacjent nie toleruje rifaksyminy.
- Mogą powodować skutki uboczne, w tym nadkażenia drożdżakowe i zwiększoną oporność bakterii.
- Terapia skojarzona w przypadku dominacji metanu (leczenie SIBO metanowego, IMO) – schemat rifaksymina + neomycyna lub rifaksymina + metronidazol
- W niektórych przypadkach wykorzystuje się inne połączenia, np. z uwzględnieniem bizmutu lub prokinetyków.
Prokinetyki w leczeniu SIBO
Prokinetyki to leki wspomagające motorykę przewodu pokarmowego, które mogą być pomocne w terapii SIBO, choć nie eliminują bezpośrednio przerostu bakteryjnego. Ich główną rolą jest poprawa perystaltyki oraz usprawnienie transportu treści pokarmowej, co zmniejsza ryzyko nawrotów schorzenia u pacjentów ze spowolnionym pasażem jelitowym.
Prokinetyki często przyjmuje się przed snem, aby wspomóc działanie kompleksu mioelektrycznego (MMC, migrating motor complex), który pojawia się między posiłkami i odpowiada za oczyszczanie jelita cienkiego z resztek pokarmowych oraz nadmiaru bakterii.
Jakie prokinetyki są stosowane w leczeniu SIBO?
- Itopryd – inhibitor acetylocholinoesterazy i antagonista receptorów dopaminowych D2. Zwiększa wydzielanie acetylocholiny, co nasila perystaltykę poprzez zmniejszenie hamującego wpływu dopaminy na motorykę przewodu pokarmowego. Standardowa dawka to 50 mg trzy razy dziennie.
- Prukalopryd – selektywny agonista receptorów serotoninowych 5-HT4, który pobudza motorykę jelit i przyspiesza opróżnianie żołądka. Zalecana dawka początkowa to 2 mg na dobę u dorosłych, a u osób starszych lub z niewydolnością nerek – 1 mg.
- Erytromycyna (w niskich dawkach) – antybiotyk makrolidowy, który w subantybiotykowych dawkach (50–125 mg) działa jako prokinetyk, pobudzając receptory motyliny w jelitach. Aby zminimalizować ryzyko antybiotykooporności i działań niepożądanych, zaleca się ostrożne stosowanie erytromycyny oraz unikanie długotrwałej terapii z jej wykorzystaniem.
Probiotyki na SIBO
Probiotyki pomagają w odbudowie równowagi mikrobioty jelitowej, co jest istotne w przypadku SIBO, gdzie dochodzi do nieprawidłowego przerostu mikroorganizmów. Dodatkowo bakterie probiotyczne wspomagają trawienie, poprawiają wchłanianie składników odżywczych, a także zmniejszają wzdęcia, bóle brzucha oraz inne dolegliwości jelitowe.
Należy jednak dodać, że u części pacjentów stosowanie probiotyków prowadzi do nasilenia objawów SIBO, ponieważ niektóre szczepy mogą przyczyniać się do dalszej fermentacji bakterii w jelicie cienkim.
O czym należy pamiętać w kontekście SIBO i probiotyków?
Przed rozpoczęciem suplementacji niezbędna jest konsultacja z lekarzem lub doświadczonym dietetykiem. Specjalista, biorąc pod uwagę specyfikę i rodzaj SIBO, doradzi, które szczepy bakterii będą odpowiednie w konkretnym przypadku. Niektóre badania sugerują, że najlepsze efekty w SIBO mogą przynieść probiotyki zawierające szczepy, takie jak Lactobacillus i Bifidobacterium, ale ich skuteczność może różnić się w zależności od pacjenta.
Przed włączeniem probiotyków zaleca się przeprowadzenie terapii, która ma na celu redukcję nadmiaru bakterii w jelicie cienkim (antybiotykoterapia, zmiana diety, leczenie choroby podstawowej etc.).
Stosowanie probiotyków najlepiej rozpocząć od małych dawek, a następnie stopniowo je zwiększać. Ważna jest także uważna obserwacja reakcji organizmu, która pozwoli lepiej dopasować dawkowanie, a także zmniejszyć ryzyko wystąpienia objawów, takich jak bóle brzucha czy wzdęcia.
Jaki probiotyk przy SIBO będzie najlepszy?
W przypadku SIBO typu metanowego (IMO, intestinal methanogen overgrowth) można rozważyć suplementację prebiotykami zawierającymi szczepy Saccharomyces boulardii, Bacillus coagulans oraz Lactobacillus reuteri. U pacjentów ze zdiagnozowanym SIBO wodorowym korzystne mogą okazać się natomiast probiotyki zawierające szczepy Bifidobacterium oraz niektóre szczepy Lactobacillus, choć ich tolerancja jest bardzo indywidualna i zależy od konkretnego przypadku.
- Lactobacillus – regulują fermentację w jelicie cienkim, ograniczają rozwój patogenów i wspomagają trawienie. W fazie aktywnej SIBO ich stosowanie wymaga ostrożności.
- Bifidobacterium – ułatwiają trawienie, zwiększają wchłanianie składników odżywczych i redukują wzdęcia.
- Saccharomyces boulardii – drożdże probiotyczne o właściwościach przeciwbakteryjnych, wspierają perystaltykę jelit i zdrowie przewodu pokarmowego bez ryzyka wystąpienia nadmiernej fermentacji.
- Bacillus coagulans, Bacillus subtilis, Bacillus clausii (probiotyki sporogenne, probiotyki przetrwalnikowe) – wspierają regenerację jelit oraz wykazują działanie przeciwbakteryjne. Dodatkowo – dzięki swojej odporności na wysoką temperaturę i kwas żołądkowy – skutecznie zasiedlają jelita i ograniczają fermentację. Ich stosowanie wiąże się jednak z pewnym ryzykiem – u niektórych osób mogą powodować wzdęcia i dyskomfort, zwłaszcza na początku suplementacji. Ponadto ich skuteczność jest indywidualna i nie u każdego przynosi oczekiwane efekty.
Zioła w terapii SIBO
Zioła mogą wspomagać eliminację nadmiaru bakterii i przywracanie równowagi mikroflory jelitowej u osób z SIBO.
- Rośliny o właściwościach przeciwbakteryjnych, takie jak: olejek z oregano, berberyna i czosnek, wykazują działanie ograniczające rozwój drobnoustrojów, choć ich skuteczność zależy od indywidualnych czynników.
- Tymianek i cynamon mogą wspierać procesy trawienne oraz łagodzić stany zapalne, a imbir pomaga zmniejszyć wzdęcia i dyskomfort trawienny.
Należy jednak pamiętać, że ziołolecznictwo stanowi jedynie element wspomagający terapię SIBO i nie zastępuje leczenia farmakologicznego ani dietoterapii. Wybór preparatów (kapsułki, proszki, olejki) i dawkowanie powinny być skonsultowane z wykwalifikowanym specjalistą, który uwzględni ewentualne przeciwwskazania do ich stosowania oraz ogólny stan zdrowia.
Bibliografia
- Daniluk J., Postępowanie w zespole rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego. Omówienie wytycznych American College of Gastroenterology, 2020.
- Gąsiorowska J., Czerwionka-Szaflarska M., Zespół przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego a zespół jelita nadwrażliwego, 2013.
- Jabłkowski M., Białkowska-Warzecha J., Jabłkowska A., Zespół rozrostu bakteryjnego – SIBO. Jak go diagnozować i leczyć w praktyce lekarza rodzinnego w świetle nowych wytycznych?, 2022.