Zolafren

Ile kosztuje lek Zolafren? Cena, refundacja

Lek Zolafren występuje w postaci tabletek powlekanych i kapsułek twardych. W formie tabletek powlekanych jest dostępny w dawkach 5 mg, 10 mg, 15 mg i 20 mg w opakowaniach po 30, 90 i 120 tabletek. W postaci kapsułek twardych jest dostępny w dawkach 5 mg, 7,5 mg i 10 mg w opakowaniach po 30 tabletek. Lek podlega refundacji. 

Tabletki powlekane:

• Zolafren 5 mg – występuje w opakowaniach po 30, 90 i 120 tabletek. Cena waha się od ok. 6 – 9 zł po refundacji. Bez refundacji cena (w zależności od opakowania) wynosi od ok. 54 – 194 zł.  
• Zolafren 10 mg – występuje w opakowaniach po 30, 90 i 120 tabletek. Cena waha się od ok. 7 – 13 zł po refundacji. Bez refundacji (w zależności od opakowania) cena wynosi od ok. 104 – 375 zł. 
• Zolafren 15 mg – występuje w opakowaniach po 30 i 90 tabletek. Cena waha się od ok. 4,80 – 14,40 zł. Bez refundacji cena wynosi od ok. 138 – 393 zł.
• Zolafren 20 mg – występuje w opakowaniach po 30 i 90 tabletek. Cena waha się od ok. 6, 40 – 19,20 zł. Bez refundacji cena wynosi od ok. 181 – 520 zł. 

Kapsułki:

• Zolafren 5 mg – cena za 30 kapsułek wynosi ok. 4 zł, bez refundacji – ok. 50 zł.
• Zolafren 7,5 mg – cena za 30 kapsułek waha się od ok. 3 -4 zł., bez refundacji – ok. 74 zł.
• Zolafren 10 mg – cena za 30 kapsułek to ok. 7 – 8 zł., bez refundacji – ok. 104 zł. 

Ceny mogą różnić się w zależności od apteki i mogą ulec zmianie w przyszłości. 

Zolafren – jak działa, na co i dla kogo

Lek Zolafren zawiera olanzapinę i jest lekiem z grupy neuroleptyków. Olanzapina wykazuje działanie stabilizujące nastrój, przeciwpsychotyczne i przeciwmaniakalne. Wykorzystywana jest w leczeniu schizofrenii, epizodów manii o średnim i ciężkim nasileniu oraz w zapobieganiu nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej. Ponadto działa podtrzymująco u pacjentów, którzy dobrze zareagowali na terapię. 

Zolafren można stosować u osób dorosłych po 18. roku życia. Nie zaleca się zażywania leku zolafren osobom nieletnim i dzieciom, gdyż po przyjmowaniu preparatu zauważono u nich m.in. znaczne zwiększenie masy ciała. 

Zolafren – zamienniki

Leki na receptę zawierające tę samą substancję czynną to: Egolanza, Olanzin, Zolaxa, Olanzapina Mylan. 

Inne leki na depresję to m.in. Kwetaplex, Ketrel.

Zolafren – skład leku

Substancją czynną leku jest olanzapina. 1 tabletka zawiera 5 mg, 10 mg, 15 mg lub 20 mg substancji czynnej, a kapsułka 5 mg, 7,5 mg lub 10 mg olanzapiny. 

Pozostałe składniki leku w postaci tabletek powlekanych to: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, karboksymetyloskrobia sodowa, magnezu stearynian, laktoza jednowodna, tytanu dwutlenek (E 171), hypromeloza, makrogol 400, żelaza tlenek żółty (E 172), żółcień pomarańczowa, lak (E 110). 

Pozostałe składniki leku w postaci kapsułek to: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, magnezu stearynian, żelatyna, tytanu dwutlenek (E 171), żółcień chinolinowa (E 104) oraz erytrozyna (E 127). 

Zolafren – dawkowanie

Jak stosować ten lek? Zolafren należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. 

Zazwyczaj przyjmuje się określoną dawkę preparatu raz na dobę, najlepiej o tej samej porze. Zalecana dawka dobowa to od 5 mg do 20 mg. 

Leczenie schizofrenii: zalecana dawka początkowa olanzapiny wynosi 10 mg na dobę. 

Leczenie epizodów manii: dawka początkowa wynosi 15 mg na dobę i podawana jest jako dawka pojedyncza w monoterapii lub 10 mg na dobę w terapii skojarzonej. 

Zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej: zalecana dawka na dobę wynosi 10 mg. 

Jeśli nastąpi nowy epizod manii, epizod mieszany lub epizod depresji należy kontynuować leczenie olanzapiną i jeżeli istnieją wskazania kliniczne – zastosować dodatkowe leczenie objawów afektywnych. 

Więcej informacji dotyczących dawkowania można odnaleźć w ulotce.

Zolafren – przeciwwskazania, środki ostrożności

Nie należy stosować leku:

• jeśli pacjent uczulony jest na olanzapinę lub inny składnik leku,
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia dotyczące oczu, takie jak niektóre rodzaje jaskry (zwiększone ciśnienie w oku).

Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku z rozpoznaniem otępienia, ponieważ preparat może wywołać bardzo poważne działania niepożądane. 

Leki z tej grupy mogą powodować pojawienie się nieprawidłowych ruchów, zwłaszcza w obrębie twarzy lub języka. Jeśli po przyjęciu leku wystąpi tego typu objaw, należy powiadomić o tym lekarza prowadzącego. 

Jeśli u pacjenta występuje którekolwiek z poniżej wymienionych zaburzeń, należy natychmiast poinformować o tym specjalistę:

• cukrzyca,
• choroba wątroby lub nerek,
• choroba Parkinsona,
• napady drgawek,
• zaburzenia dotyczące gruczołu krokowego,
• niedrożność jelit,
• choroba krwi,
• udar lub mini udar,
• utrata soli w wyniku przedłużającej się ciężkiej biegunki i wymioty. 

Olanzapina nie jest zalecana dla pacjentów z objawami psychozy i z zaburzeniami zachowania spowodowanymi otępieniem, z powodu zwiększonej śmiertelności oraz ryzyka występowania zdarzeń naczyniowo-mózgowych. W tej grupie pacjentów odnotowano dwukrotne zwiększenie częstości zgonów niż w grupie pacjentów leczonych placebo. 

W przypadku długotrwałego stosowania produktu może dojść do:

• wystąpienia hiperglikemii,
• rozwoju lub nasilenia cukrzycy,
• zwiększenia masy ciała. 
• przejściowego i bezobjawowego zwiększenia aktywności aminotransferaz wątrobowych (należy zachować ostrożność w przypadkach umiarkowanej niewydolności wątroby, u pacjentów, u których zdiagnozowano zapalenie wątroby należy przerwać leczenie Zolafrenem),
• niedociśnienia ortostatycznego i wahań ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów w podeszłym wieku (wskazane są okresowe pomiary ciśnienia tętniczego). 

Pacjenci z występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować leku ze względu na obecną w nim laktozę. 

Interakcja z innymi lekami

Przed rozpoczęciem kuracji należy poinformować lekarza prowadzącego o wszystkich dotąd przyjmowanych lekach, również tych bez recepty. Szczególnie ważne jest, aby pacjent skonsultował się ze specjalistą jeśli przyjmuje któryś z poniższych leków:

• leki przeciwdepresyjne,
• leki uspokajające,
• leki nasenne,
• leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona,
• leki przeciwpadaczkowe i stabilizujące nastrój (karbamazepiny),
• cyprofloksacyny (antybiotyk). 

Tego typu połączeń należy unikać, chyba, że specjalista zaleci inaczej.

Stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią

Nie zaleca się, aby stosować Zolafren w ciąży i w okresie karmienia piersią, gdyż substancja czynna zawarta w leku przenika do mleka kobiecego.

Zolafren – skutki uboczne

Zolafren, tak jak inne leki może wywołać skutki uboczne. Należy jednak pamiętać, że działania niepożądane Zolafren nie występują u każdego pacjenta. 

Do bardzo częstych objawów niepożądanych (występują częściej niż u 1 na 10 osób) zalicza się: zwiększenie stężenia prolaktyny, senność, zwiększenie masy ciała i stężenia glukozy. 

Częste działania niepożądane Zolafren (występują nie częściej niż u 1 na 10 osób) to: zmiany w liczbie niektórych komórek krwi i stężenia lipidów w krwiobiegu, zwiększenie stężenia cukrów we krwi i moczu, wzmożone uczucie głodu, drżenie, niepokój, zawroty głowy, sztywność lub skurcz mięśni, suchość błony śluzowej jamy ustnej, wysypka, zaburzenia mowy, zaparcia, utrata siły, skrajne zmęczenie, zatrzymanie wody w organizmie, zaburzenia erekcji u mężczyzn, zmniejszenie libido, omdlenia. 

O pozostałych, rzadziej występujących skutkach ubocznych leku można dowiedzieć się z ulotki. 

Przechowywanie leku

Zolafren powinien być przechowywany w temperaturze poniżej 25ºC. Produkt należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.