Amizepin

Amizepin

Najważniejsze informacje:

• Amizepin to lek stosowany w leczeniu napadów padaczkowych.
• Wykorzystywany jest również w leczeniu depresji i zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
• Substancją czynną leku jest karbamazepina wykazująca działanie przeciwdrgawkowe. 
• Tabletki stosowane doustnie dostępne są w dawce 200 mg - lek sprzedawany jest wyłącznie na receptę.

Mierzysz się z zaburzeniami nastroju? Nie wiesz, jak pomóc osobie z depresją? Umów konsultację lekarską przez serwis Receptomat.pl - w trakcie wizyty online możesz uzyskać również e-receptę na lek Amizepin, stosowany w leczeniu depresji i zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Poniżej przedstawiamy szczegółowe informacje o środku, w tym o jego działaniu, dawkowaniu i możliwych skutkach ubocznych.

Informacje o leku - do pobrania:

• Amizepin - ulotka (pdf) dla pacjenta - pobierz

• Amizepin - ChPL (Charakterystyka Produktu Leczniczego) - pobierz

Amizepin podlega refundacji. Występuje w postaci tabletek, w opakowaniu po 50 sztuk i dawce 200 mg.

• Amizepin - cena za 50 tabletek waha się od ok. 7,17 - 14,31 zł.

Ceny mogą różnić się w zależności od apteki i mogą ulec zmianie w przyszłości.

Amizepin to lek przeciwpadaczkowy. Działa przeciwdrgawkowo, przeciwbólowo i reguluje zaburzenia nastroju.

Sprawdź opinie pacjentów o Amizepin.

Karbamazepina zawarta w leku działa na ośrodkowy układ nerwowy, hamując drgawki występujące w napadach padaczkowych. Oprócz tego składnik może modyfikować ból napadowy występujący w przebiegu niektórych chorób neurologicznych, takich jak neuralgia nerwu trójdzielnego. 

Karbamazepina reguluje również zaburzenia nastroju, ponieważ wpływa na działanie dopaminy i noradrenaliny. Tym samym znajduje zastosowanie w depresji - chorobie, która wpływa na ogólną kondycję organizmu.

Lek wykorzystuje się również przy dwubiegunowych zaburzeniach nastroju - naprzemiennym epizodach depresji i manii. Środek polecany jest zwłaszcza pacjentom, którzy nie reagują na leczenie produktami litu.

W badaniach klinicznych zaobserwowano, że karbamazepina zmniejsza uczucie niepokoju, drażliwość, agresywność i nadpobudliwość, szczególnie u dzieci i młodzieży.

Do zamienników leku z tą samą substancją czynną i dostępnych na receptę należą m.in.: Finlepsin, Tegretol, Neurotop Retard, Tegretol CR.

Inne leki na depresję to m.in. Ketrel, Pramolan.

Jedna tabletka leku Amizepin 200 zawiera 200 mg karbamazepiny.

Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, krzemionka koloidalna bezwodna i magnezu stearynian

Dawkę leku lekarz ustala indywidualnie w zależności od choroby, w leczeniu której stosowany jest Amizepin.

Padaczka

Stosowanie leku przy padaczce rozpoczyna się od przyjmowania małej dawki dobowej, stopniowo zwiększanej przez lekarza w celu uzyskania optymalnego efektu działania.  

U dorosłych:

Zalecana dawka początkowa wynosi od 100 mg do 200 mg raz lub 2 razy na dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo od 800 mg do 1200 mg na dobę, podawanych w dawkach podzielonych. W niektórych przypadkach stosuje się dawkę 1600 mg, a nawet 2000 mg na dobę, w dawkach podzielonych. 

Dzieci i młodzież:

Nie zaleca się przyjmowania leku przez najmłodsze dzieci. 

Dawka dla dzieci w wieku od 5 do 10 lat wynosi od 400 mg do 600 mg na dobę (od 2 do 3 tabletek 200 mg na dobę, w dawkach podzielonych). 

Dawka dla dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 15 lat wynosi od 600 mg do 1000 mg na dobę (od 3 do 5 tabletek 200 mg na dobę, w kilku dawkach podzielonych).

Dawka dla młodzieży powyżej 15 lat wynosi 800 mg do 1200 mg na dobę (dawkowanie jak u dorosłych).

Maksymalna zalecana dawka leku dla dzieci i młodzieży w wieku 6-15 lat wynosi 1000 mg na dobę, a dla młodzieży powyżej 15 lat - 1200 mg na dobę. W przypadku dzieci do 6 lat zalecana dawka dobowa nie powinna być większa niż 35 mg/kg masy ciała.

Amizepin na zapalenie nerwu trójdzielnego

Stosowanie leku przy neuralgii nerwu trójdzielnego rozpoczyna się od dawki początkowej od 200 do 400 mg na dobę. Dawkę zmniejsza się stopniowo do uzyskania zadowalającego działania leczniczego, zwykle wynosi ona wtedy 200 mg 3-4 razy na dobę. Maksymalna dawka dzienna - 1200 mg. Po ustąpieniu bólu stosuje się dawkę podtrzymującą. U pacjentów w podeszłym wieku stosowanie leku rozpoczyna się dawką 100 mg 2 razy na dobę.  

Depresja, profilaktyka zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Dawkowanie leku u dorosłych z depresją - zwykle stosowana dawka to od 400 mg do 600 mg na dobę podawana w 2 lub 3 dawkach podzielonych. W profilaktyce zaburzeń afektywnych dwubiegunowych stosuje się podawanie dawki dobowej leku 400 mg w dawkach podzielonych. Dawkę należy zwiększać stopniowo do uzyskania pożądanego działania leczniczego lub osiągnięcia maksymalnej dawki dobowej 1600 mg w dawkach podzielonych. Zazwyczaj jednak stosuje się 400 mg do 600 mg na dobę (dawki podzielone).

Tabletki należy przyjmować doustnie, popijając je wodą. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

W trakcie stosowania leku nie należy jeść grejpfrutów ani pić soku grejpfrutowego, ponieważ produkty te mogą nasilać działanie leku. 

Zwiększania dawki leku nie można dokonywać bez konsultacji z lekarzem. Leki przeciwpadaczkowe i stosowane w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych u pacjentów, muszą być przyjmowane ściśle z zaleceniami.

Leku nie należy stosować u pacjentów:

• uczulonych na karbamazepinę lub substancje pomocnicze leku,
• z porfirią,
• z blokiem przedsionkowo-komorowym serca,
• z ciężkimi chorobami krwi - takimi jak zaburzenia czynności szpiku kostnego i silna niedokrwistość,
• z zaburzeniami czynności wątroby - obecnymi lub przeszłymi,
• przyjmujących leki antydepresyjne z grupy inhibitorów MAO (monoaminooksydazy), takie jak selegilina i moklobemid - zastosowanie karbamazepiny jest możliwe najwcześniej po upływie 14 dni od chwili odstawienia inhibitorów MAO.

Bezpośrednio po przyjęciu środka nie powinno się prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, ponieważ lek ten może powodować senność, zaburzenia widzenia i zawroty głowy.

Szczególną ostrożność przy stosowaniu leku powinni zachować pacjenci:

• z chorobami krwi, również spowodowanymi stosowaniem innych leków,
• z występującą w przeszłości nadwrażliwością na na okskarbazepinę lub inne leki (wysypka lub inne objawy alergii),
• z zaburzeniami składu krwi, na przykład leukopenią,
• reagujący alergicznie na lek przeciwdrgawkowy - fenytoinę,
• u których stwierdzono występujące obecnie lub przeszłości zaburzenia czynności wątroby,
• u których występują zaburzenia czynności nerek,
• mający problemy z nerkami związane z niskim poziomem sodu we krwi,
• będący w trakcie przyjmowania leków obniżających poziom sodu we krwi (leki moczopędne, takie jak hydrochlorotiazyd i furosemid),
• mający trudności w utrzymaniu moczu,
• z jaskrą,
• z psychozą, której mogą towarzyszyć dezorientacji czy pobudzenia,
• z niedoczynnością tarczycy.

Amizepin może wchodzić w interakcje z innymi lekami, w tym:

• lekami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi, takimi jak dekstropropoksyfen, buprenorfina, metadon, paracetamol, tramadol,
• lekami o działaniu androgennym, takimi jak danazol,
• antybiotykami makrolidowymi (np. erytromycyna, klarytromycyna), cyprofloksacyną, doksycykliną, ryfabutyną,
• lekami przeciwdepresyjnymi, takimi jak fluoksetyna - np. Bioxetin, fluwoksamina, paroksetyna, trazodon, bupropion, citalopram, mianseryna, sertralina (np. Seronil), nefazodon, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. imipramina, amitryptylina, nortryptylina, klomipramina),
• lekami przeciwpadaczkowymi, takimi jak: wigabatryna, prymidon, progabid, kwas walproinowy, walpromid, fenytoina, fosfenytoina, okskarbazepina, fenobarbital, klonazepam, klobazam, etosuksymid, lamotrygina, okskarbazepina, tiagabina, topiramat, zonisamid,
• lekami przeciwgrzybiczymi, takimi jak azole (np. itrakonazol, ketokonazol, flukonazol, worykonazol),
• lekami przeciwzakrzepowymi - doustne leki przeciwzakrzepowe, takie jak: dikumarol, warfaryna, acenokumarol,
• lekami przeciwhistaminowymi, takimi jak loratadyna,
• lekami przeciwpsychotycznymi, takimi jak olanzapina, kwetiapina, klozapina, haloperydol i bromperydol, rysperydon, arypiprazol, paliperydon.

Ważne jest poinformowanie lekarza o lekach stosowanych i planowanych. Pełne zestawienie leków, które wchodzą w interakcje ze środkiem Amizepin, znajduje się w ulotce produktu.

Kobiety w ciąży (i ją planujące) lub karmiące piersią, przed zastosowaniem leku powinny skonsultować się z lekarzem.

Istnieje pewne ryzyko związane z przyjmowaniem leku w ciąży. Karbamazepina, jak większość leków przeciwpadaczkowych, może przyczyniać się do rozwoju wad rozwojowych u dziecka. 

Podczas przyjmowania leku w ciąży należy kontrolować stany drgawkowe. Zalecane jest również monitorowanie stężenia leku.

Karbamazepina może również wywoływać niedobór kwasu foliowego, dlatego zaleca się przyjmowanie preparatów go zawierających przed zajściem w ciążę i w trakcie ciąży.

Przyjmowanie leku może skutkować działaniami niepożądanymi, jednak nie występują one u wszystkich pacjentów.

Bardzo często występujące działania niepożądane leku Amizepin (częściej niż u 1 na 10 osób):

• leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek),
• zawroty głowy, 
• zaburzenia koordynacji,
• senność,
• wymioty, 
• nudności,
• pokrzywka, alergiczne zapalenie skóry,
• zmęczenie,
• zmiany wskaźników wątrobowych.

Częste działania niepożądane (występujące rzadziej niż u 1 na 10 osób):

• trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi), eozynofilia (zwiększenie liczby jednego z rodzajów białych krwinek),
• obrzęk, zatrzymanie płynów, zwiększenie masy ciała,
• podwójne widzenie, ból głowy, niewyraźne widzenie,
• suchość w ustach, zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej,
• letarg,
• dezorientacja,
• drżenie mięśni lub znaczne nasilenie objawów padaczkowych,
• bóle i zawroty głowy,
• wymioty.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• drżenie i tiki, 
• oczopląs,
• biegunka, zaparcia,
• zaczerwienienie i złuszczanie się skóry,
• zwiększona aktywność aminotransferaz.

Rzadkie działania niepożądane (występujące rzadziej niż u 1 na 1 000 osób):

• żółte zabarwienie białkówek oczu lub skóry (objawy zapalenia wątroby),
• wysypka plamista, głównie na twarzy,
• uczucie zmęczenia,
• nudności,
• brak apetytu,
• leukocytoza (zwiększenie liczby białych krwinek), 
• powiększenie węzłów chłonnych, 
• zapalenie naczyń,
• ogólne reakcje alergiczne,
• osłabienie mięśni.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (występujące rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• utrzymująca się gorączka,
• ból gardła,
• owrzodzenia jamy ustnej,
• częste oddawanie moczu,
• nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych tarczycy,
• alergie z występowaniem niepożądanych reakcji skórnych,
• zwiększona skłonność do zakażeń,
• zwiększone stężenie mocznika,
• skrócenie oddechu podczas wysiłku fizycznego,
• zwiększone stężenie cholesterolu,
• nasilenie choroby wieńcowej,
• bladość skóry,
• częste zakażenia przebiegające z gorączką, dreszczami, bólem gardła lub owrzodzeniem jamy ustnej,
• zwiększona skłonność do krwawień i siniaków,
• krwawienie z nosa,
• zastoinowa niewydolność krążenia,
• ciemne zabarwienie moczu (objawy porfirii lub zapalenia wątroby),
• sztywność mięśni, wysoka gorączka, zaburzenia świadomości, wysokie ciśnienie krwi (objawy złośliwego zespołu neuroleptycznego),
• gorączka, nudności, wymioty, bóle głowy, sztywność karku, nadwrażliwość na światło, drgawki i zwiększenie liczby białych krwinek (objawy zapalenia opon mózgowych),
• nieregularne bicie serca, ból w klatce piersiowej,
• silny ból w nadbrzuszu, wymioty, brak apetytu (objawy zapalenia trzustki).

Pełna lista możliwych skutków ubocznych znajduje się w ulotce dołączonej do leku.

Lek należy przechowywać w temperaturze pokojowej, w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym dla dzieci. Nie można stosować leku po upływie terminu ważności podanego na opakowaniu.

Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące leku Amizepin.