Neomycyna

Neomycyna jest substancją bakteriobójczą. Mechanizm jej działania jest związany z blokadą syntezy białek bakteryjnych. Jest naturalnym antybiotykiem aminoglikozydowym, produkowanym przez bakterie Streptomyces fradiae.

Leki, których substancją czynną jest neomycyna są stosowane w leczeniu doustnym i miejscowym.

W postaci doustnej neomycyna wykorzystywana jest w celu wyjałowienia przewodu pokarmowego podczas przygotowań do zabiegów operacyjnych. Substancja czynna znalazła zastosowanie w leczeniu encefalopatii wątrobowej. Duże stężenie osiąga w jelitach. Rozwój bakterii jelitowych jest hamowany w ciągu 48-72 godzin.

W formie miejscowej stosowana jest w leczeniu bakteryjnych schorzeń skórnych, tj.:

• liszajec zakaźny,
• czyraczność,
• pomocniczo w oparzeniach,
• pomocniczo w odmrożeniach z ropnymi powikłaniami,
• drobnych urazów skóry (zadrapań i urazów).

W okulistyce wskazaniem do stosowania neomycyny jest:

• ostre i przewlekłe zapalenie spojówek,
• owrzodzenie rogówki,
• zapalenie brzegów powiek.

Dawka dobowa antybiotyku z neomycyną zależy od masy ciała i wieku pacjenta, chorób współistniejących i stanu narządów organizmu. Pacjenci stosujący neomycyną doustnie powinny być pod obserwacją lekarza, ze względu na toksyczne działania antybiotyku.

Dawkowanie podczas encefalopatii wątrobowej:

Dawka dobowa neomycyny wynosi od 4 do 12 g. Leczenie trwa od 5 do 7 dni.

Neomycyna maść, neomycyna spray - dawkowanie miejscowe na skórę:

Podczas miejscowego stosowania neomycyny należy podawać cienką warstwę leku na zmieniona chorobowo skórę kilka razy w ciągu doby. Leczenie nie powinno być dłuższe niż 7 dni.

Neomycyna do oczu - dawkowanie:

Produkt leczniczy z neomycyną powinien być stosowany na brzeg powieki lub bezpośrednio do worka spojówkowego. Leczenie powinno trwać maksymalnie 10 dni.

Są przeciwwskazania do stosowania neomycyny. Neomycyna nie powinna być przyjmowana, jeśli pacjent:

• jest na nią uczulony,
• ma owrzodzenia żylaków,
• ma zmienione chorobowo lub duże powierzchnie uszkodzonej skóry,
• ma sączące zmiany chorobowe,
• cierpi na podrażnienia skórne w okolicy oka,
• ma wysypkę ze świądem, obrzęk lub przekrwienie oka.

Nie należy stosować leku z neomycyną w formie doustnej, jeśli:

• ma mniej niż 12 lat (może wystąpić ryzyko działania uszkadzającego słuch i pogorszenia czynności nerek),
• jest w ciąży i (lub) karmi piersią (w okresie karmienia piersią stosowanie neomycyny jest bezwzględnie przeciwwskazane),
• jest w podeszłym wieku,
• cierpi na schorzenia nerek i niewydolność nerek,
• ma schorzenia narządu słuchu i równowagi oraz uszkodzenie słuchu.

Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli:

• neomycyna stosowana jest na dużej powierzchni uszkodzonej skóry (może wystąpić nefrotoksyczność i ototoksyczność i uszkodzenie nerek),
• pojawiło się wystąpienie reakcji alergicznej,
• pacjent jest w podeszłym wieku,
• pacjentem są dzieci,
• pacjent boryka się z zaburzeniami czynności nerek,
• neomycyna stosowana jest przez długi czas (może wywołać zespół złego wchłaniania takich substancji jak: glukoza, tłuszcze, azot, jony metali),
• pacjent choruje na Parkinsona,
• pacjent cierpi na schorzenia nerwowo-mięśniowe.

Jednoczesne zażywanie różnych leków może powodować interakcje między nimi i prowadzić do toksycznych działań niepożądanych. Dlatego przed zastosowaniem tego leku przeciwbakteryjnego na receptę należy poinformować lekarza o wszystkich obecnie i ostatnio przyjmowanych lekach, nawet tych bez recepty. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku stosowania leków:

• mogących powodować uszkodzenie słuchu lub mających toksyczny wpływ na nerki (np. gentamycyna, kwas etakrynowy, kolistyna),
• estrogenów naturalnych i syntetycznych (np. etynyloestradiol),
• witaminy z grupy B,
• glikozydy nasercowe (np. digoksyna),
• peniciliny wrażliwe na beta-laktamazę (np. fenoksymetylopenicylina),
• antymetabolity kwasu foliowego (np. metotreksat),
• doustne leki przeciwcukrzycowe (np. akarboza),
• cefalosporyny I i II generacji (np. cefaleksyna, cefaklor),
• leki przeciwnowotworowe (np. cisplatyna),
• inhibitory kalcyneuryny (np. cyklosporyna),
• leki moczopędne (np. furosemid),
• antybiotyki glikopeptydowe (np. wankomycyna, teikoplanina),
• bisfosfoniany (np. kwas ibandronowy),
• substancje do znieczulenia ogólnego (np. desfluran).

Leki z neomycyną mogą powodować działania niepożądane, należy jednak pamiętać, że nie u każdego pacjenta one wystąpią.

Do głównych działań niepożądanych neomycyny zalicza się:

• podrażnienie,
• świąd,
• wysypka,
• reakcje nadwrażliwości,
• przekrwienie spojówek,
• zwiększenie ciśnienia śródgałkowego,
• zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń widzenia.

Odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania dotyczące neomecyny.