Malaria to jedna z najbardziej śmiercionośnych chorób tropikalnych – jej przebieg zazwyczaj jest bardzo ciężki, a śmiertelność wynosi ok. 20%. W przebiegu choroby dochodzi w wielu przypadkach do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Malarię wywołuje pasożyt zwany zarodźcem. Choroba objawia się silnymi dreszczami, wysoką temperaturą oraz przyspieszonym biciem serca. Szybkie wdrożenie leczenia daje szansę na całkowite wyleczenie i uniknięcie szeregu powikłań. Co należy zrobić, aby uchronić się przed zarażeniem zarodźcem malarii? Na czym polega profilaktyka antymalaryczna? Jeśli chcesz wiedzieć więcej, czytaj dalej!
Malaria, nazywana również zimnicą, a dawniej febrą, jest chorobą tropikalną wywoływaną przez pasożyty Plasmodium. Spośród 5 gatunków pasożytów najgroźniejsze dla człowieka są 2 z nich – Plasmodium falciparum i Plasmodium vivax. Są one przenoszone na ludzi poprzez ukąszenia zakażonych samic komarów z rodzaju Anopheles. Po wprowadzeniu do organizmu pasożyt wędruje wraz z krwią do wątroby, gdzie stopniowo namnaża się i przekształca. Okres ten wynosi od 5 do 15 dni. Wówczas chory nie odczuwa żadnych dolegliwości. W kolejnym etapie choroby następuje atak pasożyta na czerwone krwinki, w których ponownie ulega on namnożeniu. W tym stadium osoba zarażona zaczyna odczuwać nieprzyjemne dolegliwości w postaci nudności, biegunki, wysokiej gorączki i dreszczy. Jeśli w porę nie zostanie wdrożone odpowiednie leczenie, choroba może doprowadzić do śmierci. Malaria najczęściej występuje w krajach Afryki tropikalnej położonych na północ od Sahary. W większości tych regionów malaria występuje przez cały rok, w niektórych miejscach tylko sezonowo – najczęściej w porze deszczowej.
W pierwszej fazie charakterystycznymi objawami zimnicy są:
Dodatkowymi objawami malarii mogą być bóle mięśni i stawów oraz zaburzenia świadomości. Pierwsze symptomy choroby nie pojawiają się szybko, ponieważ początkowy etap to tzw. okres wylęgania malarii, który może trwać nawet do kilkudziesięciu dni i zależy od tego, jaki rodzaj pasożyta zaatakował organizm. Początkowo objawy przypominają grypę, dlatego jej rozpoznanie często stanowi problem.
Późno zdiagnozowana lub nieodpowiednio leczona malaria prowadzi do szeregu powikłań, które często są przyczyną śmierci osoby zakażonej. Zaawansowana zimnica może powodować:
obrzęk mózgu – komórki krwi wypełnione pasożytami blokują naczynia krwionośne w mózgu. Doprowadza to do tzw. malarii mózgowej, która powoduje silne objawy ze strony układu nerwowego i w konsekwencji śpiączkę,
niewydolność oddechową – nagromadzony płyn w płucach utrudnia oddychanie i może prowadzić do obrzęku płuc,
niewydolność narządów – szczególnie narażone są nerki i wątroba,
hipoglikemię – czyli niski poziom cukru we krwi, który może doprowadzić do śpiączki i śmierci.
W pierwszej kolejności niezbędny do rozpoznania malarii jest szczegółowy wywiad z pacjentem, w którym pada pytanie o odbyte w ostatnim czasie podróże oraz o towarzyszące objawy kliniczne. U pacjenta z podejrzeniem malarii lekarz poprzez badanie palpacyjne może stwierdzić powiększenie śledziony lub wątroby. Oprócz tego skóra oraz twardówki są u chorego lekko zażółcone, a mocz ma znacznie ciemniejszy kolor niż normalnie. Badania laboratoryjne ujawniają z kolei niski wskaźnik leukocytów oraz niedokrwistość i małopłytkowość. Podwyższony może być jednocześnie poziom aminotransferaz (AIAT, AspAT) oraz bilirubiny i dehydrogenazy mleczanowej. Dokładne rozpoznanie choroby ma zasadnicze znaczenie dla zastosowania właściwego leczenia, szczególnie w okresie ciąży.
Terapią malarii musi zajmować się lekarz mający doświadczenie w leczeniu tej choroby. W Polsce zadanie to należy do lekarzy chorób zakaźnych oraz medycyny podróży. Za podstawowy sposób leczenia zimnicy uważa się przyjmowanie preparatów, które mają działać przeciwko zarodźcom malarii. W naszym kraju pacjenci z tą chorobą leczeni są najczęściej w specjalistycznych szpitalach, które zajmują się tego rodzaju chorobami tropikalnymi. Do takich ośrodków preparaty sprowadzane są zazwyczaj z zagranicy, jako tzw. import docelowy. W krajach, gdzie ryzyko wystąpienia malarii jest duże w aptekach są dostępne leki przeciwmalaryczne. Oprócz leków znacznie ma również leczenie wspomagające. Choremu podaje się kroplówki nawadniające oraz preparaty przeciwgorączkowe/przeciwdrgawkowe.
Leki stosowane w profilaktyce malarii to m.in. Arechin.
Przebywając na terenach, gdzie istnieje ryzyko wystąpienia malarii należy stosować odpowiednie środki bezpieczeństwa. Działania ochronne powinny zawierać:
Przed wyjazdem do egzotycznych krajów zawsze należy sprawdzić ryzyko występowania chorób, w tym malarii. Warto też udać się do lekarza, który rozpisze nam schemat terapii przed wyjazdem, jak i po powrocie. W niektórych sytuacjach lekarz może odradzić wyjazdu do krajów tropikalnych. Taka podróż jest niezalecana niemowlętom oraz osobom w podeszłym wieku. Pamiętaj o poinformowaniu lekarza o wszystkich przyjmowanych przez Ciebie lekach. Niektóre z nich mogą wchodzić w interakcję z lekami przeciwmalarycznymi. Wówczas konieczna może być ich zamiana na inne preparaty.
Profilaktyka farmakologiczna malarii polega na zapobiegawczym przyjmowaniu niedużych dawek leków stosowanych w leczeniu tej choroby. Jej celem jest uniemożliwienie rozwoju i rozmnażania się zarodźca malarii. Przyjmowanie leków należy rozpocząć jeszcze przed wyjazdem do strefy malarycznej, dzięki temu zawarte w nich substancję aktywne osiągną odpowiednie stężenie we krwi. Profilaktyki nie wolno przerywać w trakcie pobytu w kraju tropikalnym. Należy ją kontynuować po powrocie, zgodnie z zaleceniami lekarza medycyny podróży. Choć takie działanie w 100% nie chroni przed zachorowaniem, to w istotny sposób zmniejsza ryzyko ciężkiego przebiegu i śmierci w wyniku zimnicy. Chorobę wywołuje kilka gatunków zarodźców malarii. Ze względu na to, który z nich dominuje w danym kraju, a także na lokalną oporność na leki przeciwmalaryczne oraz wiek i stan zdrowia osoby podróżującej, lekarz może zalecić nieco inny schemat profilaktyki.
W profilaktyce malarii stosuje się następujące leki:
Nie w każdym kraju tropikalny ryzyko zarażenia się zarodźcem malarii jest takie same. W zależności od tego lekarz medycyny podróży może zalecić następujące postępowanie:
Ze względu na ryzyko zakażenia się zarodźcem malarii świat został podzielony na strefy. Aktualna mapa wraz z zalecaną profilaktyką dostępna jest na stronie Wojskowego Instytutu Medycznego.