Milurit

Milurit

Najważniejsze informacje:

• Tabletki Milurit na dnę moczanową, kamicę nerkową i inne choroby nerek. Milurit zawiera allopurynol zaliczany do grupy inhibitorów enzymów. Wskazaniem do stosowania leku jest zapobieganie dnie moczanowej i leczenie innych stanów związanych z nadmiarem kwasu moczowego w organizmie, np. kamieni nerkowych.
• Lek jest przeznaczony do długotrwałego stosowania, dawkowanie jest indywidualnie dopasowane do stanu każdego pacjenta.
• Milurit ma postać tabletek i przeznaczony jest do stosowania doustnego. Produkt dostępny wyłącznie na receptę i objęty częściową refundacją.

Szukasz skutecznego leku na dnę moczanową lub kamicę nerkową? Dowiedz się o zastosowaniu, działaniu i dawkowaniu leku z opisu poniżej i z ulotki producenta. Jeśli masz pytanie, umów się na telekonsultację do specjalisty na Receptomat.pl, tam też zamówisz e-receptę na Milurit.

Informacje o leku - do pobrania:

• Milurit - ulotka (pdf) dla pacjenta - pobierz

• Milurit - ChPL (Charakterystyka Produktu Leczniczego) - pobierz

Lek objęty jest częściową refundacją i występuje w różnych wariantach dawkowania oraz w różnych wielkościach opakowań (po 30 tabletek lub po 50 tabletek):

• Milurit 100 mg - cena waha się w przedziale od 5 do 10 zł za 50 tabletek.
• Milurit 300 mg - cena to około 13-18 zł za 30 tabletek.

Ceny mogą różnić się w zależności od apteki i mogą ulec zmianie w przyszłości.

Milurit wpływa na zmniejszenie stężenia kwasu moczowego we krwi i w moczu. 

Substancją czynną preparatu jest allopurynol. To analog hipoksantyny, która powstaje po przemianach puryn (związków azotowych) w organizmie i w dużych ilościach jest wydalana z moczem. 

Allopurynol działa poprzez zachowanie działania enzymu, który uczestniczy w produkcji kwasu moczowego, co prowadzi do obniżenia jego stężenia we krwi i w moczu. To z kolei zapobiega powstawaniu kryształów kwasu moczowego w tkankach lub/i stymuluje ich rozpad.

Sprawdź opinie pacjentów o Milurit.

Wskazania do stosowania leku to:

• zapobieganie dnie moczanowej
• inne stany związane z nadmiarem kwasu moczowego w organizmie, takie jak: kamienie nerkowe i inne choroby nerek, np. w leczeniu nawracającej kamicy nerkowej,
• gdy pacjent otrzymuje leczenie z powodu nowotworu lub ma zaburzenia czynności niektórych enzymów (u pacjentów, u których występuje zwiększone stężenie moczanów zaleca się, aby przed rozpoczęciem terapii cytotoksycznej wyrównać poziom kwasu moczowego we krwi).

Lek może być stosowany u dorosłych i w wyjątkowych sytuacjach u dzieci, ale wyłącznie pod kontrolą lekarza. Dawkowanie jest ustalane indywidualnie.

Milurit - zamienniki zawierające tę samą substancję czynną to m.in.: Allupol, Argadopin.

Inne leki w naszej bazie to m.in. Colchicum Dispert, Biofenac.

Substancją czynną leku jest allopurynol.

• Milurit 100 mg - każda tabletka zawiera 100 mg allopurynolu.
• Milurit 300 mg - każda tabletka zawiera 300 mg allopurynolu

Pozostałe składniki to:

Tabletki 100 mg: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, powidon K-25, talk, magnezu stearynian, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A).

Tabletki 300 mg: mikrokrystaliczna celuloza, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), żelatyna, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.

Lek zazwyczaj stosuje się w terapiach długoterminowych. Dawkowanie leku jest ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta na podstawie jego stanu i reakcji na leczenie.

Tabletki Milurit przyjmuje się raz na dobę po posiłku. W okresie zażywania tego leku pacjent powinien dbać o picie dużej ilości płynów, nawet 2-3 litry na dobę. W razie wystąpienia lub nasilenia się działań niepożądanych związanych z przewodem pokarmowym (nudności, wymioty), lekarz może zalecić stosowanie leku w dawkach podzielonych (np. 2-3 razy na dobę).

Terapię rozpoczyna się zazwyczaj od małej dawki leku (np. 100 mg/dobę). Ma to na celu zmniejszenie ryzyka pojawienia się działań niepożądanych. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, specjalista może zalecić zwiększenie dawki.

Zalecane dawki w leczeniu podtrzymującym wynoszą:

• w łagodnych stanach: 100 do 200 mg na dobę,
• w stanach o umiarkowanym nasileniu: 300 do 600 mg, 
• w stanach ciężkich: 700 do 900 mg.

Przelicznik leku Milurit na masę ciała to dawka 2 do 20 mg/kg masy ciała/dobę.

W razie potrzeby lekarz będzie zwiększał dawkę stopniowo, aż do uzyskania pożądanego stężenia kwasu moczowego we krwi.

Rzadko zdarzają się przypadki stosowania tego leku u dzieci, z wyjątkiem niektórych chorób nowotworowych (m.in. białaczki) lub zaburzeń enzymatycznych (np. w zespole Lescha-Nyhama).

W tej grupie wiekowej stosuje się dawki 10 do 20 mg/kg masy ciała na dobę. Maksymalna dobowa dawka w tym przypadku to 400 mg podawana w 3 podzielonych dawkach. 

Pacjent nie powinien stosować leku jeśli ma uczulenie na allopurynol lub inny składnik leku.

Są sytuacje, w których należy zachować szczególną ostrożność przed rozpoczęciem leczenia:

• Gdy pacjent jest pochodzenia tajskiego lub koreańskiego lub należy do chińskiej grupy etnicznej Han.
• Gdy pacjent cierpi na zaburzenia czynności nerek lub wątroby,
• Jeżeli pacjent zmaga się z wysokim ciśnieniem tętniczym lub ma chorobę serca, a jednocześnie przyjmuje leki obniżające ciśnienie krwi (z grupy inhibitorów ACE) i (lub) leki moczopędne.
• Gdy pacjent aktualnie ma napad dny.
• Gdy chory lub jego bliski krewny mają hemochromatozę.
• Jeżeli pacjent ma chorą tarczycę.
• Gdy pacjent obecnie jest leczony azatiopryną lub merkaptopuryną.

Warto sobie zdawać sprawę, że w początkowym okresie leczenia lekiem Milurit może wystąpić ostry atak dnawego zapalenia stawów. Dlatego lekarz może profilaktycznie zalecić przyjmowanie przez co najmniej miesiąc leków przeciwzapalnych lub kolchicyny.

Pacjenci stosujący leki na cukrzycę (np. chlorpropamid) powinni uprzedzić o tym lekarza przed rozpoczęciem leczenia tabletkami Milurit. To ważne, ponieważ może być konieczne zmniejszenie dawki chlorpropamidu, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Składniki leków mogą wzajemnie na siebie oddziaływać, a to może wpływać na bezpieczeństwo stosowania i skuteczność preparatów. Dlatego przed rozpoczęciem terapii warto powiedzieć lekarzowi o wszystkich stosowanych obecnie i w przeszłości lekach. Szczególnie ważne jest to w przypadku, gdy pacjent stosuje:

• salicylany (np. kwas acetylosalicylowy);
• teofilinę;
• leki zażywane w leczeniu padaczki (drgawek), np. fenytoina;
• ampicylina lub amoksycylina (stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych);
• didanozyna stosowana w leczeniu HIV;
• widarabina stosowana w leczeniu zakażeń wirusowych;
• preparaty stosowane w chorobie nowotworowej;
• wodorotlenek glinu;
• leki immunosupresyjne;
• merkaptopuryna stosowana w leczeniu białaczki;
• leki na cukrzycę (np. chlorpropamid);
• leki stosowane w leczeniu chorób serca lub wysokiego ciśnienia tętniczego;
• leki przeciwzakrzepowe, m.in. warfaryna, fenprokumon i acenokumarol;
• inne leki stosowane w leczeniu dny moczanowej (probenecyd).

Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli pacjent zażywa leki na choroby serca lub zmaga się z wysokim ciśnieniem tętniczym, szczególnie gdy stosuje leki zaliczane do grupy inhibitorów ACE (np. ramipryl, kaptopryl). Przed rozpoczęciem terapii warto omówić z lekarzem potencjalne interakcje i zastanowić się nad zmianą dawkowania.

Należy z dużą ostrożnością podchodzić do stosowania jakichkolwiek leków i innych preparatów leczniczych podczas ciąży i w okresie karmienia piersią, bowiem mogą one mieć wpływ na bezpieczeństwo i zdrowie matki i dziecka.

Nie zaleca się stosowania tabletek Milurit w ciąży, bowiem nie jest dostatecznie udokumentowane bezpieczeństwo i wpływ substancji czynnej preparatu na rozwijający się płód i zdrowie kobiety w ciąży. 

Składniki leku przenikają do mleka kobiecego, dlatego kobiety karmiące piersią nie powinny stosować tego leku.

Tak jak w przypadku stosowania jakichkolwiek innych leków, tak i podczas przyjmowania tego preparatu mogą pojawić się działania niepożądane. Ważne jednak, że nie u każdego pacjenta one wystąpią. Skutki uboczne podczas zażywania tabletek Milurit są rzadkie i w większości przypadków mają niewielkie nasilenie.

Jest grupa objawów, które wymagają przerwania stosowania leku i natychmiastowej konsultacji z lekarzem. Należą do nich:

• występujące niezbyt często (statystycznie mogą pojawić się do 1 na 100 osób stosujących ten lek) reakcje alergiczne objawiające się zmianami skórnymi, owrzodzeniem warg i jamy ustnej, obrzękiem twarzy, ust, języka, gardła lub rąk, trudnościami w oddychaniu i/lub połykaniu, kołataniem serca, zapaścią lub uciskiem w klatce piersiowej;
• występujące rzadko (mogą pojawić się do 1 na 1000 osób): gorączka, dreszcze, bóle mięśni, bóle głowy, złe samopoczucie, zmiany skórne, mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości z gorączką, bólami stawów i nieprawidłowymi wynikami badań krwi, zapalenie wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych);
• bardzo rzadko występująca ciężka reakcja alergiczna (twarzy lub gardła) lub ciężkie reakcje nadwrażliwości zagrażające życiu;
• z częstością nieznaną może pojawić się jałowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

Wśród innych działań niepożądanych Milurit wymienia się:

• występujące często (mogą pojawić się do 1 na 10 osób): zwiększone stężenie TSH, wysypka;
• występujące niezbyt często: biegunka, nudności, wymioty, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby;
• rzadko (mogą pojawić się do 1 na 1000 osób): żółtaczka, bóle stawów lub bolesne obrzmienie w okolicy pachwin, szyi lub pach, zaburzenia pracy wątroby, choroby nerek, powstanie kamieni w drogach żółciowych.

O innych, rzadziej występujących skutkach ubocznych stosowania leku Milurit można dowiedzieć się z ulotki producenta.

Nie ma specjalnych wymagań co do przechowywania leku. Należy trzymać go w oryginalnym opakowaniu, w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące leku Milurit.