Encortolon

Encortolon to lek należący do grupy glikokortykosteroidów, którego substancją czynną jest prednizolon. Stosowany jest w leczeniu wielu chorób o podłożu zapalnym, autoimmunologicznym oraz alergicznym, a także jako element terapii przeciwnowotworowej. Działa silnie przeciwzapalnie, immunosupresyjnie i przeciwalergicznie, łagodząc objawy chorób, choć nie usuwa ich bezpośredniej przyczyny. Lek znajduje zastosowanie m.in. w chorobach reumatycznych, dermatologicznych, układu oddechowego, a także w niektórych schorzeniach hematologicznych i neurologicznych. Lek Encortolon musi być stosowany zgodnie z zaleceniem specjalisty, ponieważ niewłaściwe dawkowanie lub nagłe odstawienie może być niebezpieczne dla zdrowia. E-receptę na Encortolon można uzyskać podczas stacjonarnej wizyty w placówce medycznej lub podczas e-konsultacji na stronie Receptomat.pl.

Encortolon – co to za lek?

Encortolon to lek zawierający prednizolon – syntetyczny glikokortykosteroid o silnym działaniu przeciwzapalnym, immunosupresyjnym i przeciwalergicznym. Stosowany jest w leczeniu wielu chorób, w tym schorzeń endokrynologicznych (np. choroba Addisona), alergicznych, reumatologicznych (np. reumatoidalne zapalenie stawów), dermatologicznych (np. atopowe zapalenie skóry), hematologicznych, neurologicznych czy chorób układu oddechowego (np. astma, sarkoidoza). Wykorzystywany jest także w terapii niektórych chorób autoimmunologicznych, nowotworowych oraz w stanach nagłych, takich jak ostra niewydolność kory nadnerczy. Działa objawowo – łagodzi stan zapalny i reakcje odpornościowe, ale nie usuwa ich przyczyny, dlatego zawsze powinien być stosowany pod ścisłą kontrolą specjalisty.

Na co stosuje się Encortolon?

Wskazaniami do stosowania leku Encortolon są:

• zaburzenia endokrynologiczne, takie jak pierwotna i wtórna niewydolność kory nadnerczy (choroba Addisona), wrodzony przerost nadnerczy powodujący wirylizację, ostra niewydolność kory nadnerczy, nieropne zapalenie tarczycy,
• choroba posurowicza oraz hiperkalcemia związana z nowotworami,
• ciężkie postacie chorób alergicznych i reakcji nadwrażliwości, w tym alergiczny nieżyt nosa o charakterze całorocznym lub sezonowym,
• choroby tkanki łącznej i kolagenozy, takie jak toczeń rumieniowaty układowy, ostre zapalenie mięśnia sercowego,
• schorzenia dermatologiczne, m.in. złuszczające i opryszczkowe zapalenia skóry, ciężkie odmiany łojotokowego i atopowego zapalenia skóry, pęcherzyca, ciężka łuszczyca, rumień wielopostaciowy (w tym zespół Stevensa-Johnsona), ziarniniak grzybiasty,
• choroby przewodu pokarmowego w okresie zaostrzenia – wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohna,
• choroby hematologiczne, m.in. autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, wrodzona niedokrwistość aplastyczna, izolowana hipoplazja układu krwinek czerwonych, wtórna małopłytkowość, idiopatyczna plamica małopłytkowa (choroba Werlhofa), białaczki, chłoniaki,
• nowotwory krwi (białaczki ostre i przewlekłe), leczenie wspomagające w terapii onkologicznej,
• zespół nerczycowy – w celu zmniejszenia białkomoczu i poprawy czynności nerek, szczególnie u pacjentów z toczniem,
• schorzenia neurologiczne, w tym stwardnienie rozsiane w fazie zaostrzenia,
• choroby oczu o podłożu zapalnym: zapalenie tęczówki, ciała rzęskowego, naczyniówki i siatkówki, rozlane zapalenie błony naczyniowej, zapalenie nerwu wzrokowego, zapalenia alergiczne spojówek i rogówki, alergiczne owrzodzenia rogówki,
• choroby układu oddechowego, takie jak beryloza, zespół Löfflera oporny na inne leczenie, zachłystowe zapalenie płuc, sarkoidoza, astma oskrzelowa, piorunująca gruźlica płuc (łącznie z lekami przeciwprątkowymi),
• choroby reumatyczne i układu kostno-stawowego: zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, łuszczycowe i reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze RZS, dna moczanowa, pourazowe zapalenie kości i stawów, zapalenie błony maziowej i kaletek maziowych,
• inne ciężkie choroby, takie jak gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych z blokiem podpajęczynówkowym (przy równoczesnej terapii przeciwprątkowej), włośnica z zajęciem serca lub układu nerwowego.

Jak działa Encortolon?

Substancją czynną leku jest prednizolon – syntetyczny glikokortykosteroid o działaniu przeciwzapalnym, immunosupresyjnym i przeciwalergicznym, który hamuje przepuszczalność naczyń włosowatych, zmniejsza obrzęk i ogranicza reakcje zapalne, nie wpływając bezpośrednio na przyczynę choroby. Wpływa na gospodarkę węglowodanową, białkową, tłuszczową oraz wodno-elektrolitową, m.in. zwiększając poziom glukozy we krwi, nasilając rozkład białek i tłuszczów, zatrzymując sód i wodę, a zwiększając wydalanie potasu i wapnia.

Dla kogo jest przeznaczony lek Encortolon?

Lek znajduje zastosowanie u dzieci, młodzieży i dorosłych wymagających leczenia syntetycznymi glikokortykosteroidami.

Co wchodzi w skład leku Encortolon?

Preparat zawiera jako substancję czynną prednizolon w ilości 5 mg.

Pozostałe substancje pomocnicze to: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, żelatyna, stearynian magnezu. 

Encortolon – zamienniki

Zamiennikiem leku Encortolon jest Predasol.

Encortolon – dawkowanie

Lek należy przyjmować wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza, a w razie wątpliwości skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. 

Dawka jest ustalana indywidualnie w zależności od rodzaju choroby i reakcji pacjenta na leczenie, a po osiągnięciu pożądanego efektu terapeutycznego powinna być stopniowo zmniejszana do najmniejszej skutecznej dawki, również przed całkowitym odstawieniem leku. 

Zaleca się podawanie prednizolonu zgodnie z rytmem dobowym, zwykle raz dziennie rano, choć w niektórych przypadkach konieczne może być częstsze przyjmowanie. Lek należy przyjmować w trakcie posiłku.

U dorosłych dawki zwykle mieszczą się w przedziale 5–60 mg na dobę, maksymalnie do 250 mg. W leczeniu zaostrzeń stwardnienia rozsianego stosuje się 200 mg na dobę przez 7 dni, a następnie 80 mg na dobę przez miesiąc. 

U dzieci dawka zwykle wynosi od 0,14 mg do 2 mg na kg masy ciała na dobę, podawana w trzech lub czterech dawkach podzielonych.

Pominięcie zastosowania leku Encortolon

Jeżeli pacjent zapomni przyjąć dawkę, należy ją przyjąć jak najszybciej, chyba że zbliża się pora kolejnej dawki – wtedy pominiętą dawkę należy pominąć. Nie wolno przyjmować podwójnej dawki w celu wyrównania pominiętej.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Encortolon, przedawkowanie

Nawet bardzo wysokie dawki kortykosteroidów rzadko wywołują objawy ostrego przedawkowania. Natomiast długotrwałe stosowanie może prowadzić do licznych zaburzeń związanych z nadmierną aktywnością hormonów kory nadnerczy, takich jak zaburzenia psychiczne, nieprawidłowe odkładanie tkanki tłuszczowej, zatrzymywanie płynów, przyrost masy ciała, nadmierne owłosienie, trądzik, rozstępy, podwyższone ciśnienie krwi, osłabienie odporności, osteoporoza czy wrzody żołądka. W przypadku ostrego przedawkowania zaleca się opróżnienie żołądka poprzez wywołanie wymiotów lub płukanie, ponieważ nie istnieje specyficzne antidotum, a leczenie koncentruje się na podtrzymaniu funkcji życiowych. Po przyjęciu większej dawki niż zalecana należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Przerwanie stosowania leku Encortolon

Nagłe przerwanie leczenia po długotrwałym stosowaniu może prowadzić do wystąpienia objawów odstawienia glikokortykosteroidów, takich jak gorączka, bóle mięśni i stawów oraz ogólne złe samopoczucie.

Encortolon – przeciwwskazania, środki ostrożności

Przeciwwskazania do stosowania leku Encortolon – leku nie należy przyjmować w następujących przypadkach:

• uczulenie na prednizolon lub którykolwiek z pozostałych składników leku,
• układowe zakażenia grzybicze (należy zapoznać się z informacją zawartą w ulotce leku odnośnie amfoterycyny B),
• zakażenia okulistyczne (zakażenie Herpes simplex ze względu na ryzyko perforacji rogówki).

Ostrzeżenia i środki ostrożności:

Pacjent powinien skonsultować stosowanie leku Encortolon z lekarzem lub farmaceutą, zwłaszcza jeśli choruje na twardzinę skóry (twardzinę układową), ponieważ dawki, które wynoszą co najmniej 15 mg na dobę mogą zwiększać ryzyko poważnego powikłania zwanego twardzinowym przełomem nerkowym. Objawy tego powikłania to podwyższone ciśnienie krwi oraz zmniejszenie ilości wydalanego moczu. Lekarz może zalecić regularne monitorowanie ciśnienia tętniczego i wydalania moczu.

Pacjent przyjmujący prednizolon powinien ściśle stosować się do zaleceń. Nagłe przerwanie leczenia po długotrwałym stosowaniu może wywołać objawy zespołu odstawienia glikokortykosteroidów, takie jak gorączka, bóle mięśni i stawów oraz złe samopoczucie, które mogą wystąpić nawet przy braku niewydolności kory nadnerczy.

U osób z niedoczynnością tarczycy lub marskością wątroby działanie prednizolonu jest silniejsze. Lek należy stosować w najmniejszych skutecznych dawkach, a jeśli możliwe, zmniejszać je stopniowo.

Pacjenci z niedoborem protrombiny powinni zachować ostrożność podczas łączenia prednizolonu z aspiryną.

Lekarz powinien zostać poinformowany o chorobach przewodu pokarmowego, takich jak wrzodziejące zapalenie okrężnicy, uchyłkowatość jelit, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, a także o niewydolności nerek, nadciśnieniu tętniczym, osteoporozie, nużliwości mięśni, cukrzycy, niewydolności wątroby, jaskrze oraz o zakażeniach grzybiczych lub wirusowych.

W przypadku zakażeń grzybiczych leczonych amfoterycyną B prednizolon może być stosowany w celu złagodzenia działań niepożądanych leku, jednak w takich sytuacjach może wywołać zastoinową niewydolność serca, powiększenie serca oraz ciężką hipokaliemię.

U pacjentów przyjmujących glikokortykosteroidy w sytuacjach zwiększonego stresu może zajść konieczność zwiększenia dawki szybko działającego glikokortykosteroidu. 

Nagłe odstawienie leku może prowadzić do niewydolności kory nadnerczy, dlatego dawkę prednizonu należy zmniejszać stopniowo.

Prednizolon może maskować objawy zakażenia, obniżać odporność i utrudniać jego lokalizację.

Długotrwałe stosowanie leku może prowadzić do zaćmy, jaskry z możliwością uszkodzenia nerwu wzrokowego oraz zwiększać ryzyko wtórnych zakażeń grzybiczych i wirusowych. 

W przypadku nieostrego widzenia lub innych zaburzeń wzroku należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Duże dawki prednizolonu mogą powodować wzrost ciśnienia krwi, zatrzymanie wody i sodu w organizmie oraz zwiększone wydalanie potasu, dlatego może być konieczne ograniczenie spożycia sodu i suplementacja potasu. Lek zwiększa również wydalanie wapnia.

Pacjentów leczonych prednizolonem nie należy szczepić żywymi szczepionkami wirusowymi, a podanie inaktywowanej szczepionki wirusowej lub bakteryjnej może nie wywołać oczekiwanego wzrostu poziomu przeciwciał.

Stosowanie prednizolonu może wywołać zaburzenia psychiczne, takie jak euforia, bezsenność, nagłe zmiany nastroju, zaburzenia osobowości, ciężka depresja lub objawy psychozy. Istniejące wcześniej problemy emocjonalne lub skłonności psychotyczne mogą się nasilać podczas leczenia.

U pacjentów przyjmujących duże dawki prednizolonu i doświadczających perforacji przewodu pokarmowego objawy zapalenia otrzewnej mogą być łagodne lub nie występować wcale.

U niemowląt i dzieci leczonych długotrwale należy monitorować wzrost i rozwój ze względu na ryzyko zaburzeń w tym zakresie.

Lek Encortolon należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek.

Nie ma dostępnych danych dotyczących stosowania leku u osób w podeszłym wieku.

Interakcja z innymi lekami

Leki mogą wchodzić ze sobą w interakcje, co może wpływać na bezpieczeństwo i skuteczność ich stosowania. Dlatego należy poinformować lekarza o wszystkich obecnie i w przeszłości stosowanych lekach, oraz o preparatach, które pacjent planuje przyjmować w najbliższym czasie.

Aby poznać interakcje leku Encortolon z innymi lekami, należy zapoznać się z ulotką. Warto też zrobić przegląd przyjmowanych leków i omówić potencjalne interakcje wspólnie z lekarzem lub farmaceutą.

Stosowanie Encortolon w ciąży i w okresie karmienia piersią

Przed zastosowaniem leku u dziecka należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Nie przeprowadzono wystarczającej liczby kontrolowanych badań u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały, że kortykosteroidy mogą zwiększać ryzyko rozszczepów podniebienia, poronień, niewydolności łożyska oraz zahamowania rozwoju płodu. Stosowanie kortykosteroidów u kobiet w wieku rozrodczym i w ciąży jest dopuszczalne jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.

Uważa się, że dawka do 5 mg podawana matce nie powoduje działań niepożądanych u dziecka, natomiast większe dawki mogą prowadzić do zahamowania wzrostu lub ograniczenia wydzielania endogennych hormonów kory nadnerczy u dziecka. 

Prednizolon przenika do mleka kobiecego i może wywoływać działania niepożądane u karmionego dziecka. W przypadku konieczności długotrwałego stosowania leku podczas karmienia piersią zaleca się przerwanie karmienia.

Encortolon a prowadzenie pojazdów

Niektóre działania niepożądane leku, takie jak drgawki, zawroty głowy, bóle głowy, niewyraźne lub podwójne widzenie oraz zaburzenia psychiczne, mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów, obsługi maszyn oraz ogólną sprawność psychofizyczną. W takich przypadkach nie należy podejmować czynności wymagających pełnej sprawności psychofizycznej.

Encortolon – skutki uboczne 

Stosując lek Encortolon, należy mieć na uwadze możliwość pojawienia się działań niepożądanych o różnym nasileniu oraz związanych z tym niedogodności. Podobnie jak inne leki, Encortolon może wywoływać skutki uboczne, jednak nie występują one u wszystkich pacjentów przyjmujących lek.

Krótkotrwałe stosowanie prednizolonu, podobnie jak innych kortykosteroidów, rzadko powoduje działania niepożądane. Ryzyko ich wystąpienia dotyczy głównie pacjentów przyjmujących prednizolon przez dłuższy czas, jednak nie wszystkie osoby je doświadczają.

Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania obejmują:

• twardzinowy przełom nerkowy u pacjentów z twardziną skóry (autoimmunologiczne zaburzenie), którego objawami są podwyższone ciśnienie krwi i zmniejszone wydalanie moczu,
• wtórną niedoczynność kory nadnerczy i przysadki u pacjentów przyjmujących dawki powyżej 5 mg na dobę, szczególnie w sytuacjach stresowych, takich jak choroba, uraz czy zabieg operacyjny; mogą wystąpić zespół Cushinga, zahamowanie wzrostu u dzieci, zaburzenia cyklu miesiączkowego, obniżona tolerancja węglowodanów, ujawnienie cukrzycy lub zwiększone zapotrzebowanie na insulinę i leki przeciwcukrzycowe u osób z cukrzycą, a także nadmierne owłosienie ciała,
• ujemny bilans azotowy, podwyższone stężenie glukozy we krwi i moczu, wzrost masy ciała oraz zwiększony apetyt,
• objawy schizofrenii, manii lub majaczenia mogące pojawić się w pierwszych tygodniach leczenia, zależne od dawki, częściej u kobiet i pacjentów z toczniem rumieniowatym,
• wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego z tarczą zastoinową („rzekomy guz mózgu”), zwykle u dzieci i często po zbyt szybkim zmniejszeniu dawki, objawiający się bólami głowy oraz niewyraźnym lub podwójnym widzeniem; mogą też wystąpić drgawki i zawroty głowy,
• problemy okulistyczne, takie jak zaćma podtorebkowa tylna, podwyższone ciśnienie śródgałkowe, jaskra oraz wytrzeszcz,
• zespoły zakrzepowo-zatorowe,
• zaburzenia przewodu pokarmowego, w tym owrzodzenia żołądka i jelit, perforacje, krwawienia, perforacje jelita grubego lub cienkiego (szczególnie przy stanach zapalnych), zapalenie trzustki, wzdęcia, wrzodziejące zapalenie przełyku, zaburzenia trawienia, nudności oraz zwiększony apetyt,
• zmiany skórne, takie jak rozstępy, trądzik, utrudnione gojenie ran, wybroczyny i wylewy krwawe, rumień, nasilone pocenie się, alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka oraz obrzęk naczynioruchowy,
• osłabienie mięśni, miopatia steroidowa, utrata masy mięśniowej, osteoporoza, złamania kompresyjne kręgosłupa, aseptyczna martwica głowy kości udowej i ramiennej oraz patologiczne złamania kości długich,
• nieostre widzenie,
• spowolnienie tętna.

Podane przykłady nie wyczerpują listy możliwych działań niepożądanych. Aby zapoznać się z pełną listą rzadziej występujących skutków ubocznych, należy przeczytać ulotkę leku.

Jak przechowywać lek Encortolon?

Po zakupie leku należy sprawdzić w ulotce, w jakich warunkach powinien być on przechowywany, ponieważ niewłaściwe przechowywanie może wpływać na skuteczność jego działania.

Ile kosztuje lek Encortolon? Cena, refundacja, dostępność w aptekach

Jeśli lek Encortolon znajduje się na liście refundacyjnej, to jego cena będzie zależała od wskazanej tam ceny urzędowej i poziomu odpłatności oraz informacji, jakie lekarz umieści na recepcie. 

Jeśli leku Encortolon nie ma w wykazie leków refundowanych, to jego cena może różnić się w zależności od apteki.

PODSUMOWANIE

Encortolon zawiera prednizolon, czyli syntetyczny glikokortykosteroid o działaniu przeciwzapalnym, immunosupresyjnym i przeciwalergicznym. Stosuje się go w wielu chorobach, m.in. endokrynologicznych, alergicznych, reumatycznych, hematologicznych, dermatologicznych, przewodu pokarmowego, układu oddechowego i oczu. Należy pamiętać, że leku nie wolno odstawiać nagle, zwłaszcza podczas długotrwałej terapii tym lekiem, gdyż może to powodować skutki uboczne zagrażające zdrowiu i życiu pacjenta. Pacjenci powinni zachować ostrożność przy prowadzeniu pojazdów lub obsłudze maszyn, jeśli wystąpią zawroty głowy, zaburzenia widzenia lub zaburzenia psychiczne. Lek dostępny jest wyłącznie na receptę wydaną przez specjalistę na wizycie stacjonarnej lub podczas konsultacji medycznej on-line, np. na Receptomat.pl.