Cirrus

Ile kosztuje lek Cirrus? Cena, refundacja

Lek Cirrus obecnie nie jest refundowany — jego cena wynosi od ok. 25 zł do ok. 46 zł.

Cena leku w przyszłości może ulec zmianie.

Cirrus — jak działa, na co i dla kogo?

Cirrus to lek, który łączy w sobie działanie dwóch substancji czynnych: cetyryzyny dichlorowodorku i pseudoefedryny chlorowodorku. Cetyryzyna dichlorowodorek klasyfikowana jest jako lek przeciwhistaminowy, który ma za zadanie łagodzić objawy alergii. Z kolei chlorowodorek pseudoefedryny działa jako dekongestant, czyli substancja zmniejszająca przekrwienie błony śluzowej nosa poprzez zwężenie naczyń krwionośnych.

Zastosowanie tego leku jest zalecane w przypadku sezonowego i całorocznego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Objawy, które lek ma za zadanie łagodzić, to między innymi uczucie zatkania nosa, kichanie, wodnista wydzielina z nosa oraz swędzenie nosa i spojówek.

Cirrus jest przeznaczony dla pacjentów, którzy wymagają jednoczesnego działania przeciwalergicznego i zmniejszenia przekrwienia błony śluzowej nosa. Preparat ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu, co oznacza, że substancje czynne są uwalniane stopniowo, co pozwala na dłuższe utrzymanie pożądanego efektu terapeutycznego.

Cirrus — skład leku

Tabletki Cirrus zawierają jako składniki aktywne dichlorowodorek cetyryzyny oraz chlorowodorek pseudoefedryny. W każdej tabletce znajduje się 5 mg dichlorowodorku cetyryzyny, który jest uwalniany natychmiastowo, oraz 120 mg chlorowodorku pseudoefedryny, który jest uwalniany w sposób przedłużony.

Składniki pomocnicze leku Cirrus dzielą się na dwie kategorie w zależności od rodzaju uwalniania. W warstwie o natychmiastowym uwalnianiu znajdują się: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, kroskarmeloza sodowa oraz stearynian magnezu. Natomiast w warstwie o przedłużonym uwalnianiu składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, hypromeloza, krzemionka koloidalna bezwodna i stearynian magnezu.

Dodatkowe informacje: 

Otoczka tabletki Opadry Y-1-7000 white składa się z hypromelozy, dwutlenku tytanu (E171) oraz makrogolu 400.

Cirrus — dawkowanie

Dawkowanie leku Cirrus jest ściśle określone i powinno być przestrzegane zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego lub farmaceuty. Dorośli pacjenci powinni przyjmować jedną tabletkę dwa razy dziennie, najlepiej w trakcie posiłku lub pomiędzy posiłkami, rano oraz wieczorem. Tabletki Cirrus nie należy dzielić, rozgryzać, żuć ani kruszyć, a połknąć w całości, popijając płynem.

Czas trwania terapii nie powinien przekraczać okresu występowania objawów, z reguły nie dłuższego niż 2 do 3 tygodni. W przypadku konieczności dalszego leczenia lekarz może zalecić kontynuację terapii przy użyciu cetyryzyny.

W przypadku pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek lub wątroby zaleca się redukcję dawki do jednej tabletki na dobę.

Młodzież w wieku od 12 do 18 lat powinna stosować Cirrus lek w takiej samej dawce jak dorośli, czyli jedna tabletka dwa razy na dobę. Natomiast u dzieci poniżej 12 roku życia stosowanie leku Cirrus jest przeciwwskazane.

W przypadku wrażenia, że działanie leku jest zbyt silne lub słabe, konieczna jest konsultacja z lekarzem. Przedawkowanie leku wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Objawy takie jak biegunka, zawroty głowy, zmęczenie, bóle głowy, rozszerzenie źrenicy, zatrzymanie moczu, zaburzenia rytmu serca, wzrost ciśnienia tętniczego krwi, uspokojenie, bezdech, utrata przytomności, sine zabarwienie skóry, zapaść sercowo-naczyniowa, bezsenność, omamy, drżenie, drgawki mogą zagrażać życiu i wymagają hospitalizacji. Hemodializa jest nieskuteczna w usunięciu cetyryzyny i pseudoefedryny z organizmu.

W przypadku pominięcia dawki nie należy stosować dawki podwójnej, a kontynuować leczenie zgodnie z planem. Po zaprzestaniu stosowania leku może wystąpić świąd, co zdarza się rzadko.

Cirrus — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przeciwwskazania do stosowania leku Cirrus:

• uczulenie na substancje czynne lub inne składniki leku,
• ciężkie nadciśnienie tętnicze lub choroba niedokrwienna serca,
• schyłkowa niewydolność nerek,
• niewyrównana nadczynność tarczycy,
• ciężkie zaburzenia rytmu serca,
• guz chromochłonny rdzenia nadnerczy,
• jaskra lub zwiększone ciśnienie śródgałkowe,
• zatrzymanie moczu,
• udar mózgu lub wysokie ryzyko udaru krwotocznego mózgu,
• stosowanie dihydroergotaminy lub inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO)

Środki ostrożności:
Stosowanie leku Cirrus wymaga ostrożności u pacjentów z cukrzycą, nadczynnością tarczycy, nadciśnieniem tętniczym, chorobą niedokrwienną serca, umiarkowaną niewydolnością nerek lub wątroby, w podeszłym wieku, oraz przyjmujących leki sympatykomimetyczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwnadciśnieniowe, alkohol, leki hamujące czynność ośrodkowego układu nerwowego, glikozydy nasercowe, przy rozroście gruczołu krokowego lub trudnościach w oddawaniu moczu, oraz u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru krwotocznego mózgu lub stanów nadkrzepliwości.

Należy przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem w przypadku gorączki z rumieniem skóry i wysypką krostkową, nagłego bólu brzucha lub krwawienia z odbytu. Ostrożność jest wskazana przy jednoczesnym stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).

Dodatkowe informacje:
Lek Cirrus może wpływać na wyniki alergicznych testów skórnych, które należy przeprowadzić po 3 dniach od odstawienia leku. Pseudoefedryna zawarta w leku może być nadużywana i powodować pozytywny wynik badania antydopingowego u sportowców. Specjalna ostrożność jest zalecana u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek lub wątroby, u których dawkę należy zmniejszyć. Leku nie stosuje się w schyłkowej niewydolności nerek.

Interakcja z innymi lekami

Lek Cirrus może wchodzić w interakcje z różnymi substancjami farmakologicznymi. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z:

• inhibitorami monoaminooksydazy (MAOI) – ryzyko zwiększenia ciśnienia tętniczego, włącznie z przełomem nadciśnieniowym. Przerwa między zakończeniem terapii MAOI a rozpoczęciem Cirrus powinna wynosić co najmniej 2 tygodnie,
• dihydroergotaminą.

Przed rozpoczęciem terapii lekiem Cirrus, konsultacja z lekarzem jest wymagana przy stosowaniu:

• linezolidu (antybiotyk),
• trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (np. imipramina, amitryptylina),
• leków zwężających naczynia krwionośne (np. bromokryptyna, pergolid),
• leków obkurczających naczynia błony śluzowej nosa (np. fenylopropanolamina),
• leków zmniejszających łaknienie (np. fentermina),
• psychostymulantów (np. amfetamina),
• leków obniżających ciśnienie krwi (np. metylodopa, beta-blokery),
• glikozydów sercowych (np. digoksyna),
• leków działających na ośrodkowy układ nerwowy,
• leków zobojętniających sok żołądkowy i inhibitorów pompy protonowej — mogą zwiększać wchłanianie pseudoefedryny,
• halogenowanych środków do znieczulenia ogólnego,
• kaolinu — może zmniejszać wchłanianie pseudoefedryny,
• teofiliny,
• rytonawiru.

Ostrożność zaleca się przy jednoczesnym stosowaniu z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.

W przypadku nagłej utraty wzroku podczas stosowania Cirrus należy natychmiast przerwać terapię i skontaktować się z lekarzem.

Stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią

Stosowanie leku Cirrus w ciąży: 

Lek Cirrus jest przeciwwskazany w okresie ciąży. Kobiety ciężarne, podejrzewające ciążę lub planujące zajście w ciążę, powinny skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem leku. 

Stosowanie leku Cirrus podczas karmienia piersią: 

Podczas karmienia piersią stosowanie leku Cirrus jest niewskazane, ponieważ składniki aktywne — cetyryzyna i pseudoefedryna są wydzielane do mleka matki.

Cirrus — skutki uboczne 

Przykładowe działania niepożądane leku Cirrus:

• Często (1-10/100 pacjentów):
  • nerwowość,
  • zawroty i bóle głowy,
  • senność,
  • bezsenność,
  • przyspieszenie akcji serca,
  • suchość w jamie ustnej,
  • nudności,
  • uczucie osłabienia,
• Niezbyt często (1-10/1 000 pacjentów):
  • pobudzenie,
  • niepokój.
• Rzadko (1-10/10 000 pacjentów):
  • reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny,
  • omamy,
  • zaburzenia rytmu serca,
  • bladość skóry,
  • drgawki, drżenie,
  • wzrost ciśnienia krwi,
  • zaburzenia czynności wątroby,
  • wymioty,
  • suchość skóry, wysypka, zwiększona potliwość, pokrzywka,
  • bolesne lub utrudnione oddawanie moczu.
• Bardzo rzadko (<1/10 000 pacjentów):
  • zaburzenia psychotyczne,
  • zaburzenia smaku,
  • incydenty mózgowo-naczyniowe,
  • wysypka polekowa,
  • niedokrwienne zapalenie jelita grubego,
  • zapaść krążeniowa,
  • obrzęk naczynioruchowy.
• Częstość nieznana:
  • agresja, stan splątania, depresja, tiki, euforia, myśli samobójcze,
  • parestezje, niepokój psychoruchowy, dystonia, dyskineza, amnezja,
  • duszności,
  • zaburzenia erekcji,
  • zaburzenia akomodacji, niewyraźne widzenie, ból oka, niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego,
  • gorączka, zaczerwienienie skóry, osutka krostkowa,
  • kołatanie serca, zawał serca, niedociśnienie,
  • biegunka, dyskomfort w podbrzuszu,
  • świąd skóry,
  • zatrzymanie moczu, moczenie,
  • ból stawów, ból mięśni,
  • obrzęk, złe samopoczucie.

Dodatkowe informacje:
W przypadku wystąpienia objawów, takich jak obrzęk naczynioruchowy, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala. Pojedyncze przypadki zapalenia wątroby zgłaszano przy stosowaniu cetyryzyny.

Przechowywanie leku Cirrus

Ze względów bezpieczeństwa miejsce przechowywania leku Cirrus musi być niewidoczne oraz niedostępne dla dzieci.