Sastium

Ile kosztuje lek Sastium? Cena, refundacja

Lek Sastium to lek refundowany. Jego cena 100% zależy od dawki substancji czynnej i wielkości opakowania.

• Sastium 50 mg cena 100% za opakowanie 28 tabletek wynosi 11,26 zł, za 30 tabletek wynosi 11,92 zł, a za 84 tabletki 29,66 zł.
• Sastium 100 mg cena 100% za opakowanie 28 tabletek wynosi 20,90 zł, za 30 tabletek wynosi 22,13 zł, a za 84 tabletki 54,96 zł.

Pacjenci uprawnieni do refundacji otrzymają lek za darmo lub po cenie ryczałtowej. 

Podane ceny w przyszłości mogą ulec zmianie.

Sastium – jak działa, na co i dla kogo

Lek Sastium zawiera sertralinę, należącą do grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI). Leki te są stosowane w leczeniu zaburzeń depresyjnych i/lub zaburzeń lękowych.

Wskazania do stosowania leku Sastium:

• depresja i zapobieganie nawrotowi depresji (u dorosłych),
• zespół lęku społecznego (u dorosłych),
• zespół lęku pourazowego (PTSD) (u dorosłych),
• lęk napadowy (u dorosłych),
• zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (ZO-K) (u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat).

Depresja jest zaburzeniem, którego objawami są smutek, trudności ze spaniem oraz brak radości z życia.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne i lęk napadowy to zaburzenia związane z lękiem, które charakteryzują się ciągłym niepokojem z powodu uporczywych wyobrażeń (obsesji). Te obsesje prowadzą do wykonywania powtarzalnych rytuałów (czynności przymusowe, kompulsje).

Zespół stresu pourazowego jest stanem, który może wystąpić po traumatycznym przeżyciu, objawiającym się symptomami podobnymi do depresji i lęku. Zespół lęku społecznego (fobia społeczna) to zaburzenie lękowe charakteryzujące się nasilonym lękiem lub stresem w sytuacjach społecznych, takich jak rozmowa z obcymi, przemawianie przed grupą ludzi, jedzenie lub picie w obecności innych ludzi, czy obawa przed potencjalnie zawstydzającym zachowaniem.

Lek przeznaczony jest dla dzieci od 6. roku życia, młodzieży i dorosłych.

Sastium – skład leku

Substancją czynną leku Satium jest sertalina. Każda tabletka zawiera 50 mg lub 100 mg sertaliny oraz dodatkowe składniki, które stanowią rdzeń i otoczkę tabletki: wodorofosforan wpnia dwuwodny, celuloza mikrokrystaliczna hydroksypropyloceluloza, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), stearynian magnezu, hypromeloza 2910, makrogol 400, polisorbat 80, dwutlenek tytanu (E 171).

Sastium – dawkowanie

Lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości dotyczących dawkowania leku, konieczna jest konsultacja z lekarzem lub farmaceutą.

Dawkowanie Sastium w depresji i zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych u dorosłych

Zazwyczaj skuteczna dawka to 50 mg na dobę. Dawkę tą można sukcesywnie zwiększać o 50 mg, zachowując odstęp minimum tygodnia przez okres kilku tygodni. Dawka maksymalna to 200 mg na dobę. 

Dawkowanie w lęku napadowym, zespole lęku społecznego i zespole lęku pourazowego u dorosłych

Zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 25 mg na dobę. Po tygodniu powinna zostać zwiększona do 50 mg na dobę. Dawkę tą można sukcesywnie zwiększać o 50 mg przez okres kilku tygodni. Dawka maksymalna to 200 mg na dobę. 

Lek Sastium może być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat wyłącznie w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (ZO-K).

Dawkowanie w zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych u dzieci i młodzieży

• Dzieci w wieku od 6 do 12 lat: Zalecana dawka początkowa to 25 mg na dobę. Po upływie 1 tygodnia lekarz może ją zwiększyć do 50 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa to 200 mg.
• Młodzież w wieku od 13 do 17 lat: Zalecana dawka początkowa to 50 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa to 200 mg.

Pacjenci z chorobami wątroby lub nerek powinni poinformować o tym lekarza i stosować się do jego zaleceń.

Tabletki Sastium można przyjmować podczas posiłków lub niezależnie od nich. Lek należy przyjmować raz na dobę (rano lub wieczorem).

Lekarz określi, jak długo pacjent powinien stosować lek, w zależności od rodzaju choroby i reakcji na leczenie. Poprawa może nastąpić dopiero po kilku tygodniach. Leczenie depresji zazwyczaj powinno trwać przez 6 miesięcy od momentu poprawy.

W przypadku przedawkowania, konieczne jest natychmiastowe powiadomienie lekarza lub udanie się na najbliższy oddział medycyny ratunkowej. Pacjent powinien mieć przy sobie opakowanie leku wraz z etykietą. Objawy przedawkowania mogą obejmować: senność, nudności, wymioty, tachykardię, drżenia mięśniowe, pobudzenie, zawroty głowy oraz w rzadkich przypadkach utrata przytomności.

W sytuacji, gdy pacjent nie przyjmie leku Sastium w zaplanowanym czasie, nie powinien stosować dawki podwójnej w celu rekompensaty. Zaleca się kontynuowanie terapii bez przyjmowania pominiętej dawki, przyjmując w ustalonym czasie kolejną dawkę Sastium.

Lek nie powinien być odstawiony samodzielnie. W przypadku konieczności zakończenia terapii, lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki leku przez okres kilku tygodni. Nagłe przerwanie przyjmowania leku może prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy, drętwienia, zaburzenia snu, pobudzenie, lęk, bóle głowy, nudności, wymioty oraz drżenia mięśniowe.

Jeśli po odstawieniu leku Sastium u pacjenta zaobserwowano jakiekolwiek działania niepożądane, konieczna jest natychmiastowa konsultacja lekarska. 

Sastium – przeciwwskazania, środki ostrożności

Należy dokładnie zapoznać się z przeciwwskazaniami i środkami ostrożności wymienionymi w ulotce leku przed jego zastosowaniem.

Przeciwwskazania do stosowania leku Sastium:

• nadwrażliwość na sertralinę lub jakikolwiek składnik preparatu,
• stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) lub leków o podobnym działaniu, takich jak selegilina, moklobemid, linezolid,
• terapia pimozydem.

Środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Sastium konieczna jest konsultacja z lekarzem lub farmaceutą, jeśli u pacjenta występuje lub występowała którakolwiek z poniższych sytuacji lub schorzeń:

• padaczka (atak) lub występujące w przeszłości napady drgawkowe. W przypadku wystąpienia ataku (padaczkowego) należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem,
• zaburzenia maniakalno-depresyjne (dwubiegunowe) lub schizofrenia obecnie lub w przeszłości. W razie wystąpienia epizodu maniakalnego należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. 
• myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa obecnie lub w przeszłości,
• zespół serotoninowy – w rzadkich przypadkach zespół ten może wystąpić u pacjentów, którzy przyjmowali niektóre leki łącznie z sertraliną. Lekarz powinien poinformować pacjenta czy występował u niego zespół serotoninowy w przeszłości,
• zmniejszone stężenie sodu we krwi – może ono wystąpić jako efekt stosowania leku Sastium. 
• przyjmowanie leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego – mogą one zmieniać stężenie sodu we krwi,
• podeszły wiek – większe ryzyko zmniejszenia stężenia sodu we krwi,
• choroba wątroby – lekarz może zadecydować o zmniejszeniu dawki leku Sastium,
• cukrzyca – możliwość wpływania leku Sastium na stężenie glukozy we krwi, w związku z czym może zaistnieć konieczność zmiany dawkowania leków przeciwcukrzycowych,
• zaburzenia krwotoczne w przeszłości (skłonność do powstawania siniaków),
• ciąża,
• stosowanie leków przeciwdziałających krzepnięciu krwi w przeszłości, np. kwasu acetylosalicylowego (aspiryny) lub warfaryny lub mogących zwiększyć ryzyko krwawień,
• wiek poniżej 18 lat – wskazaniem są wyłącznie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (ZO-K), wymagana ścisła obserwacja przez lekarza,
• stosowanie terapii elektrowstrząsowej,
• problemy z oczami, takie jak niektóre typy jaskry (zwiększone ciśnienie w oku),
• zaburzenia w zapisie EKG, określane jako wydłużony odstęp QT,
• choroba serca, 
• obniżone stężenie potasu lub magnezu, stwierdzone u kogokolwiek z krewnych,
• wydłużony odstęp QT, wolna akcja serca i jednoczesne przyjmowanie leków powodujących wydłużenie odstępu QT.

Sastium, może wywołać zaburzenia seksualne, które mogą utrzymywać się nawet po zaprzestaniu terapii.

Stosowanie sertaliny może prowadzić do niepokoju psychoruchowego lub akatyzji, objawiającego się niepokojem ruchowym i przymusem wykonywania ruchów. Objawy te najczęściej pojawiają się w pierwszych tygodniach terapii. W przypadku wystąpienia tych objawów, zaleca się kontakt z lekarzem, zwłaszcza przed zwiększeniem dawki leku, gdyż może to pogorszyć stan pacjenta.

Lek może wywołać objawy odstawienia, zwłaszcza po nagłym przerwaniu terapii. Ryzyko wystąpienia tych objawów jest zależne od czasu trwania leczenia, dawki oraz szybkości zmniejszania dawki. Objawy odstawienia są zazwyczaj łagodne lub umiarkowane, ale mogą być ciężkie u niektórych pacjentów. Najczęściej pojawiają się w ciągu pierwszych dni po zaprzestaniu przyjmowania leku i zwykle ustępują samoistnie w ciągu dwóch tygodni. U niektórych pacjentów mogą utrzymywać się przez 2-3 miesiące lub dłużej. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki w ciągu kilku tygodni lub miesięcy przed zakończeniem terapii, po konsultacji z lekarzem.

Pacjenci cierpiący na depresję lub zaburzenia lękowe mogą doświadczać nasilenia myśli samobójczych lub tendencji do samookaleczenia, zwłaszcza na wstępnym etapie terapii lekami przeciwdepresyjnymi. Zwykle pełne działanie leku obserwuje się po około dwóch tygodniach od rozpoczęcia kuracji, czasami może to nastąpić później. W związku z tym, monitorowanie stanu pacjenta jest kluczowe w początkowym okresie leczenia.

Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych lub o samookaleczeniu może być wyższe u osób z przeszłością takich zachowań oraz u młodych dorosłych poniżej 25 roku życia z zaburzeniami psychicznymi leczonych lekami przeciwdepresyjnymi. W przypadku pojawienia się myśli samobójczych, niezbędne jest natychmiastowe skontaktowanie się z lekarzem lub udanie się do szpitala.

Zaleca się, aby pacjenci z depresją lub zaburzeniami lękowymi powiadomili o swoim stanie rodziny i przyjaciół, a także poprosili ich o zapoznanie się z treścią ulotki. Rodzina i przyjaciele mogą wspierać pacjenta, monitorując nasilenie objawów depresji lub lęku oraz ewentualne niepokojące zmiany w zachowaniu.

Zasadniczo, sertralina nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, z wyjątkiem przypadków zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (ZO-K). U pacjentów w tym wieku stosowanie leków z tej grupy może wiązać się z zwiększonym ryzykiem takich działań niepożądanych jak próby samobójcze, myśli samookaleczające oraz agresywne, buntownicze zachowania. Decyzję o przepisaniu leku Sastium pacjentowi poniżej 18 lat podejmuje lekarz, biorąc pod uwagę dobro pacjenta. W przypadku jakichkolwiek objawów wymienionych wcześniej, pacjent lub opiekun dziecka powinien niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Bezpieczeństwo długotrwałego stosowania leku Sastium zostało ocenione pod kątem wpływu na wzrost, dojrzewanie, funkcje poznawcze oraz zachowanie w długoterminowym badaniu, w którym udział wzięło ponad 900 dzieci w wieku od 6 do 16 lat, obserwowanych przez okres 3 lat. Wyniki badania wykazały, że dzieci leczone sertraliną rozwijały się normalnie, z wyjątkiem łagodnego przyrostu masy ciała u tych, którzy otrzymywali wyższe dawki leku.

Podczas stosowania leku Sastium należy unikać spożywania alkoholu. 

Nie zaleca się także łączenia leku Sastium z sokiem grejpfrutowym, ponieważ może to prowadzić do wzrostu stężenia sertraliny w organizmie.

Leki psychotropowe, takie jak sertralina, mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Pacjent powinien poczekać, aż będzie znana reakcja jego organizmu na lek Sastium, zanim podejmie się wyżej wymienionych czynności.

Interakcja z innymi lekami

Przed rozpoczęciem terapii lekiem Sastum istotne jest poinformowanie lekarza lub farmaceuty o wszystkich przyjmowanych aktualnie lub niedawno lekach, również preparatów dostępnych bez recepty. 

Niektóre leki mogą wpływać na działanie leku Sastium lub sam Sastium może obniżać skuteczność innych leków przyjmowanych jednocześnie. 

Interakcje leku Sastium z poniższymi lekami może prowadzić do poważnych działań niepożądanych. Poniższych substancji nie należy łączyć z Sastium:

• inhibitory MAO takie jak moklobemid i selegilina, antybiotyk linezolid oraz błękit metylenowym. 
• leki przeciwpsychotyczne takie jak pimozyd.

Należy poinformować lekarza o stosowaniu poniższych leków:

• leki zawierające amfetaminy (stosowane w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), narkolepsji i otyłości,
• leki roślinne zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) – jego działanie może utrzymywać się przez 1–2 tygodnie,
• preparaty zawierające aminokwas tryptofan,
• leki stosowane w leczeniu silnego lub przewlekłego bólu (opioidy np. tramadol, fentanyl), 
• leki stosowane w znieczuleniu (np. fentanyl, miwakurium i suksametonium),
• leki stosowane w leczeniu migren (np. sumatryptan),
• leki przeciwdziałające krzepnięciu krwi (warfaryna),
• leki stosowane w leczeniu bólu/zapalenia stawów (np. metamizol, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), np. ibuprofen, kwas acetylosalicylowy (aspiryna)),
• leki uspokajające (diazepam),
• leki moczopędne (tzw. diuretyki),
• leki stosowane w leczeniu padaczki (fenytoina, fenobarbital, karbamazepina),
• leki stosowane w leczeniu cukrzycy (tolbutamid),
• leki stosowane w leczeniu nadmiernego wydzielania kwasu żołądkowego, choroby wrzodowej i zgagi (cymetydyna, omeprazol, lanzoprazol, pantoprazol, rabeprazol),
• leki stosowane w leczeniu manii i depresji (lit),
• inne leki stosowane w leczeniu depresji (takie jak amitryptylina, nortryptylina, nefazodon, fluoksetyna, fluwoksamina),
• leki stosowane w leczeniu schizofrenii i innych zaburzeń psychicznych (takie jak perfenazyna, lewomepromazyna i olanzapina),
• leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, bólu w klatce piersiowej lub regulacji częstości i rytmu serca (takie jak werapamil, diltiazem, flekainid, propafenon),
• leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych (takie jak ryfampicyna, klarytromycyna, telitromycyna, erytromycyna),
• leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (takie jak ketokonazol, itrakonazol, pozakonazol, worykonazol, flukonazol),
• leki stosowane w leczeniu zakażenia wirusem HIV/AIDS oraz zapalenia wątroby typu C (inhibitory proteazy, takie jak rytonawir, telaprewir),
• leki stosowane w zapobieganiu nudnościom i wymiotom po chemioterapii (aprepitant),
• leki zwiększające ryzyko zmian w elektrycznej aktywności serca (np. leki przeciwpsychotyczne i antybiotyki).

Stosowanie Sastium w ciąży i w okresie karmienia piersią

W przypadku ciąży lub jej podejrzenia, a także podczas planowania potomstwa przed zastosowaniem leku zaleca się konsultację z lekarzem, który oceni potencjalne korzyści i ryzyko dla matki i dziecka.

Bezpieczeństwo stosowania sertraliny u kobiet w ciąży nie jest w pełni potwierdzone. Lek można stosować u kobiet w ciąży tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla rozwijającego się dziecka, co powinno być ocenione przez lekarza.

Przyjmowanie leku Sastium pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy krótko po porodzie, szczególnie u pacjentek z historią zaburzeń krzepnięcia krwi. Kobieta przyjmująca lek Sastium powinna poinformować o tym swojego lekarza lub położną, aby otrzymać odpowiednie porady.

Stosowanie leków, takich jak Sastium, w czasie ciąży, zwłaszcza w ostatnim trymestrze, może zwiększać ryzyko wystąpienia u noworodka poważnej choroby nazywanej zespołem przetrwałego nadciśnienia płucnego (PPHN), którą charakteryzują przyspieszony oddech oraz sinienie skóry. Objawy te zazwyczaj pojawiają się w pierwszym dniu życia dziecka. W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast skontaktować się z położną lub lekarzem.

U noworodka mogą wystąpić również inne komplikacje, które zazwyczaj pojawiają się w ciągu pierwszych 24 godzin po narodzinach. Należą do nich:

• trudności z oddychaniem,
• sinienie skóry, skóra zbyt gorąca lub zimna,
• sine usta,
• wymioty lub problemy z ssaniem,
• duża senność, trudności ze snem lub ciągły płacz,
• zwiększone lub zmniejszone napięcie mięśniowe,
• drżenie, skurcze mięśni lub drgawki,
• wzmożone odruchy,
• pobudzenie,
• niski poziom cukru we krwi.

Jeśli noworodek wykazuje którekolwiek z tych objawów lub jeśli jego stan zdrowia budzi niepokój, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem lub położną.

Sastium a karmienie piersią

Sertralina przenika do mleka matki. Decyzję o stosowaniu leku u kobiet karmiących piersią podejmuje lekarz, uwzględniając, czy korzyści ze stosowania leku przewyższają potencjalne zagrożenia dla dziecka.

Sastium – skutki uboczne 

Każdy produkt leczniczy niesie ze sobą ryzyko wystąpienia różnorodnych skutków ubocznych, chociaż nie każdy pacjent ich doświadczy.

Nudności są najczęstszym działaniem niepożądanym, a ich intensywność zależy od dawki leku i często zmniejsza się lub całkowicie ustępuje w miarę kontynuowania leczenia.

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem w przypadku wystąpienia poniższych działań niepożądanych, gdyż mogą być one poważne:

• rozwój ciężkiej wysypki skórnej z pęcherzami, w tym w jamie ustnej i na języku, mogący wskazywać na zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczną martwicę naskórka,
• objawy reakcji alergicznej, takie jak swędząca wysypka, problemy z oddychaniem, świszczący oddech, obrzęk powiek, twarzy lub warg,
• symptomy zespołu serotoninowego: pobudzenie, splątanie, biegunka, wysoka temperatura, nadciśnienie, nadmierna potliwość, przyspieszenie rytmu serca,
• zażółcenie skóry i oczu, co może świadczyć o uszkodzeniu wątroby,
• pojawienie się objawów depresji z myślami samookaleczenia lub samobójczymi,
• niepokój ruchowy, trudności z pozostaniem w spoczynku,
• wystąpienie ataków padaczkowych.
• Epizody maniakalne.

Po zastosowaniu leku Sastium działania niepożądane mogą mieć różne nasilenie i występować ze zmienną częstotliwością. 

Bardzo często (częściej niż u 1 na 10 pacjentów): 

• bezsenność, 
• zawroty głowy, 
• senność, 
• bóle głowy, 
• biegunka, 
• nudności, 
• suchość w jamie ustnej, 
• zaburzenia wytrysku, 
• zmęczenie.

Często (nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• pleśniawki,
• ból języka, chrypka, bezgłos,
• zapalenie płuc, zatok, siniaki, złamania pourazowe i obniżenie stężenia potasu we krwi (u pacjentów z POChP)

Niezbyt często (rzadziej niż 1 na 100 pacjentów):

• przeziębienie, 
• zapalenie gardła, 
• katar,
• zmniejszone łaknienie, 
• zwiększone łaknienie,
• lęk, 
• depresja, 
• pobudzenie, 
• zmniejszenie zainteresowania seksem, 
• nerwowość, 
• dziwne samopoczucie, 
• koszmary senne, 
• zgrzytanie zębami,
• drżenia mięśniowe, 
• zaburzenia ruchów mięśniowych (takie jak zwiększona aktywność ruchowa, zwiększone napięcie mięśniowe, trudności z chodzeniem oraz sztywność, skurcze i mimowolne ruchy mięśni),
• drętwienia i mrowienia, 
• napięcie mięśni, 
• brak koncentracji, 
• zaburzenia smaku,
• zaburzenia widzenia,
• dzwonienie w uszach,
• kołatanie serca,
• uderzenia gorąca,
• ziewanie,
• zaburzenia żołądkowe, 
• zaparcia, 
• ból brzucha, 
• wymioty, 
• oddawanie gazów,
• zwiększona potliwość, 
• wysypka,
• ból pleców, 
• bóle stawów, 
• bóle mięśniowe,
• nieregularne miesiączkowanie, 
• zaburzenia wzwodu,
• złe samopoczucie, 
• ból w klatce piersiowej, 
• osłabienie, 
• gorączka,
• zwiększenie masy ciała,
• urazy.

Lista rzadziej występujących skutków ubocznych Sastium znajduje się w ulotce leku.

Przechowywanie leku

Lek Sastium należy umieścić w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.