Paxtin 20

Ile kosztuje lek Paxtin 20? Cena, refundacja

Lek Paxtin 20 obecnie jest refundowany — jego cena 100% wynosi ok. 19,50 zł. Lek jest bezpłatny dla pacjentów, którzy mają wskazania do jego refundacji.

Cena leku w przyszłości może ulec zmianie.

Paxtin 20 — jak działa, na co i dla kogo?

Paxtin 20 jest lekiem zaliczanym do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), których działanie polega na modyfikacji poziomu serotoniny w mózgu. Serotonina to substancja chemiczna obecna w mózgu, której obniżone stężenie jest związane z występowaniem depresji oraz zaburzeń lękowych. Chociaż dokładny mechanizm działania SSRI nie jest całkowicie wyjaśniony, uważa się, że leki te mogą przyczyniać się do zwiększenia stężenia serotoniny w mózgu.

Paxtin 20 jest stosowany w terapii dorosłych pacjentów cierpiących na depresję oraz różne formy zaburzeń lękowych. Wśród wskazań do stosowania tego leku wymienia się zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, charakteryzujące się powtarzającymi się, natrętnymi myślami i niekontrolowanym zachowaniem, zaburzenie lękowe z napadami lęku (w tym napady paniki związane z agorafobią), fobię społeczną, objawiającą się obawą lub unikaniem sytuacji społecznych, zaburzenie stresowe pourazowe, będące reakcją na traumatyczne wydarzenie, oraz zaburzenie lękowe uogólnione, manifestujące się ogólnym odczuciem silnego lęku lub zdenerwowania.

Leczenie za pomocą Paxtin 20 ma kluczowe znaczenie dla poprawy samopoczucia pacjentów zmagających się z wymienionymi schorzeniami.

Paxtin 20 — skład leku

Każda tabletka powlekana Paxtin 20 zawiera 20 mg paroksetyny, dostarczanej w formie paroksetyny chlorowodorku. W składzie tabletki znajdują się substancje pomocnicze, w tym: mannitol, celuloza mikrokrystaliczna PH 101, kopowidon K28, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), celuloza mikrokrystaliczna PH 102, krzemionka koloidalna bezwodna, oraz magnezu stearynian. Składniki otoczki tabletki to hypromeloza 5cps, talk, oraz tlenek tytanu (E171).

Paxtin 20 — dawkowanie

Dawkowanie leku Paxtin 20 jest ustalane indywidualnie przez lekarza prowadzącego. W początkowej fazie terapii lekarz określi odpowiednią dawkę, która może być stopniowo zwiększana o 10 mg, nie przekraczając maksymalnej dawki dobowej. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą, bez żucia, preferencyjnie rano w trakcie śniadania. Istnieje możliwość podziału tabletek na równe części, jeśli zachodzi taka potrzeba.

Czas trwania terapii może być różny i często wydłuża się do kilku miesięcy lub dłużej, zależnie od zaleceń lekarza. U pacjentów w wieku powyżej 65 lat maksymalna dawka wynosi 40 mg na dobę. W przypadku zaburzeń czynności wątroby lub nerek lekarz może dostosować dawkę leku Paxtin 20 do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Zasady postępowania w przypadku przedawkowania są jasno określone: nie należy przekraczać dawki zaleconej przez lekarza. W przypadku zażycia nadmiernej ilości leku, konieczna jest natychmiastowa konsultacja medyczna lub udanie się do szpitala z opakowaniem leku.

Zalecenia dotyczące pominięcia dawki podkreślają regularność przyjmowania leku. Jeżeli pacjent zapomni o dawce i przypomni sobie o niej przed snem, powinien ją przyjąć niezwłocznie. W przypadku późniejszego przypomnienia zaleca się pominięcie zapomnianej dawki i kontynuację leczenia o zwykłej porze następnego dnia. Podwójna dawka w celu rekompensaty pominiętej nie jest wskazana.

Brak poprawy samopoczucia po kilku tygodniach terapii wymaga konsultacji z lekarzem. Lekarz powinien monitorować postęp leczenia i dostosować plan terapeutyczny w zależności od reakcji pacjenta na lek.

Przerwanie stosowania leku Paxtin 20 powinno odbywać się pod kontrolą lekarza, który może zalecić stopniowe zmniejszanie dawki, aby zminimalizować ryzyko objawów odstawienia. Objawy te są zazwyczaj łagodne i ustępują w ciągu dwóch tygodni, jednak mogą wystąpić w bardziej nasilonej formie u niektórych pacjentów.

Objawy odstawienia mogą obejmować zawroty głowy, mrowienie, szum w uszach, zaburzenia snu, niepokój, bóle głowy, nudności, pocenie się, drżenie, splątanie, biegunkę, emocjonalność, rozdrażnienie, zaburzenia widzenia oraz uczucie kołatania serca. W przypadku wystąpienia objawów odstawienia zaleca się kontakt z lekarzem.

Paxtin 20 — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przeciwwskazania do stosowania leku Paxtin 20:

• stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO), w tym moklobemidu i chlorku metylotioniny (błękitu metylenowego), lub ich przyjmowanie w ciągu ostatnich 14 dni,
• przyjmowanie leków przeciwpsychotycznych tiorydazyny lub pimozydu,
• uczulenie na paroksetynę lub jakikolwiek składnik preparatu.

Środki ostrożności:
Przed rozpoczęciem terapii Paxtinem 20 konieczna jest konsultacja z lekarzem lub farmaceutą, szczególnie w przypadku:

• stosowania innych leków, w tym tamoksyfenu,
• zaburzeń czynności nerek, wątroby lub serca,
• epilepsji lub wcześniejszych napadów drgawek,
• historii epizodów manii,
• leczenia elektrowstrząsami,
• skłonności do krwawień lub stosowania leków zwiększających ryzyko krwawienia,
• ciąży lub planowania ciąży,
• cukrzycy,
• diety ubogosodowej,
• jaskry,
• wieku poniżej 18 lat.

Dzieci i młodzież:
Paxtin nie jest zalecany osobom poniżej 18. roku życia z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych, takich jak myśli samobójcze, próby samobójcze i agresywne zachowania.

Myśli samobójcze i pogorszenie depresji lub zaburzeń lękowych:
Pacjenci z depresją lub zaburzeniami lękowymi mogą doświadczać nasilenia myśli samobójczych, szczególnie na początku terapii lub jeśli są młodymi dorosłymi poniżej 25. roku życia.

Istotne działania niepożądane:

• akatyzja, czyli niepokój psychoruchowy,
• zespół serotoninowy lub złośliwy zespół neuroleptyczny,
• zaburzenia funkcji seksualnych, które mogą utrzymywać się po zakończeniu leczenia.

Interakcja z innymi lekami

Interakcje leku na depresję Paxtin 20 z innymi lekami mogą wpływać na jego działanie lub zwiększać ryzyko działań niepożądanych. Lek może również oddziaływać na efektywność innych substancji. Wśród leków, które mogą wchodzić w interakcje z Paxtin 20, znajdują się:

• inhibitory monoaminooksydazy (IMAO), w tym moklobemid i chlorek metylotioniny (błękit metylenowy),
• leki przeciwpsychotyczne, takie jak tiorydazyna czy pimozyd,
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, celekoksyb, etodolak, diklofenak, meloksykam,
• leki przeciwbólowe, jak tramadol i petydyna,
• tryptany, stosowane w leczeniu migreny,
• inne leki przeciwdepresyjne, w tym selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), tryptofan, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. klomipramina, nortryptylina, dezypramina),
• suplementy diety zawierające tryptofan,
• leki stosowane w znieczuleniu ogólnym, jak miwakurium i suksametonium,
• leki przeciwpsychotyczne, np. lit, rysperydon, perfenazyna, klozapina,
• fentanyl, używany w znieczuleniu lub leczeniu przewlekłego bólu,
• leki antyretrowirusowe, takie jak połączenie fosamprenawiru i rytonawiru,
• ziele dziurawca, roślinny lek przeciwdepresyjny,
• leki przeciwdrgawkowe, jak fenobarbital, fenytoina, sodu walproinian, karbamazepina,
• atomoksetyna, lek na ADHD,
• procyklidyna, stosowana w łagodzeniu drżenia przy chorobie Parkinsona,
• leki przeciwzakrzepowe, np. warfaryna,
• leki na arytmie serca, jak propafenon, flekainid,
• metoprolol, beta-adrenolityk na wysokie ciśnienie i choroby serca,
• prawastatyna, na wysoki cholesterol,
• ryfampicyna, lek na gruźlicę i trąd,
• linezolid, antybiotyk,
• tamoksyfen, lek na raka piersi.

W przypadku stosowania wymienionych leków konieczna może być modyfikacja dawki lub zmiana terapii.

Stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią

Stosowanie leku Paxtin 20 w ciąży: 

Zaleca się konsultację z lekarzem lub farmaceutą przed rozpoczęciem terapii Paxtin 20 w przypadku ciąży, podejrzenia ciąży lub planowania rodziny. Obserwacje wskazują na zwiększone ryzyko wad wrodzonych, szczególnie serca, u płodów narażonych na działanie paroksetyny w pierwszych miesiącach ciąży. Częstość występowania wad serca może wzrosnąć z 1% do 2% u dzieci matek leczonych tym lekiem. Decyzja o kontynuacji lub zmianie terapii powinna być podjęta przez lekarza po ocenie stanu pacjentki. Niezbędne jest poinformowanie opiekuna medycznego o przyjmowaniu Paxtin 20.

Ryzyko PPHN i inne zaburzenia u noworodków: Leki z grupy Paxtin 20 stosowane w ostatnim trymestrze ciąży mogą przyczynić się do wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN) oraz innych zaburzeń, takich jak trudności w oddychaniu, zaburzenia termoregulacji, wymioty, problemy ze ssaniem, zmęczenie, płacz, nieprawidłowa sztywność lub wiotkość mięśni, drżenie, drgawki czy wzmożone odruchy. W przypadku zaobserwowania tych objawów u noworodka należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem lub położną.

Ryzyko krwotoku poporodowego: Stosowanie Paxtin 20 w końcowym okresie ciąży może zwiększać ryzyko krwotoku poporodowego, szczególnie u pacjentek z zaburzeniami krzepnięcia. Informacja o terapii Paxtin 20 jest istotna dla personelu medycznego w celu zapewnienia odpowiedniej opieki.

Stosowanie leku Paxtin 20 podczas karmienia piersią: 

Paxtin 20 może przenikać do mleka matki w niewielkich ilościach. Przed podjęciem decyzji o karmieniu piersią podczas stosowania leku, zalecana jest konsultacja z lekarzem.

Paxtin 20 — skutki uboczne 

Możliwe działania niepożądane leku Paxtin 20:

Niezbyt częste działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• nietypowe siniaki lub krwawienia, w tym obecność krwi w wymiocinach lub kale,
• trudności w oddawaniu moczu.

Rzadkie działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 1 000 osób):

• napady drgawek,
• niepokój, niemożność spokojnego siedzenia lub stania (akatyzja),
• zmęczenie, osłabienie, dezorientacja, ból, sztywność lub brak koordynacji ruchów.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• reakcje alergiczne, w tym czerwona, wzniesiona wysypka, obrzęk twarzy, trudności w oddychaniu,
• zespół serotoninowy lub złośliwy zespół neuroleptyczny,
• ostra jaskra.

Działania niepożądane występujące z nieznaną częstością: 

• myśli samobójcze lub agresja,
• ciężki krwotok poporodowy,
• zgrzytanie zębami, szum w uszach, zapalenie okrężnicy.

Bardzo częste działania niepożądane (występują częściej niż u 1 na 10 osób):

• nudności, zmiany popędu płciowego lub funkcji seksualnych.

Częste działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 10 osób):

• zwiększone stężenie cholesterolu, brak apetytu, bezsenność, senność,
• zawroty głowy, drżenie, ból głowy, trudności w koncentracji,
• pobudzenie, nietypowe osłabienie, niewyraźne widzenie,
• ziewanie, suchość w jamie ustnej, biegunka, zaparcie, wymioty, zwiększenie masy ciała, pocenie się.

Niezbyt częste działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• szybkie zmiany ciśnienia tętniczego, szybsza czynność serca,
• sztywność, drżenie, nieprawidłowe ruchy mięśni, rozszerzenie źrenic,
• wysypka, świąd, splątanie, omamy, zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu,
• zaburzenia kontroli stężenia cukru we krwi u pacjentów z cukrzycą.

Rzadkie działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 1 000 osób):

• nieprawidłowe wytwarzanie mleka, powolne bicie serca, wpływ na czynność wątroby,
• napady paniki, maniakalne reakcje, depersonalizacja, niepokój, zespół niespokojnych nóg,
• ból stawów lub mięśni, zaburzenia miesiączkowania.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (występują rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka,
• zaburzenia czynności wątroby, SIADH, zatrzymywanie płynów, nadwrażliwość na światło,
• bolesny, długotrwały wzwód, mała liczba płytek krwi.

Dodatkowe informacje:

• działania niepożądane są bardziej prawdopodobne w pierwszych tygodniach stosowania,
• w przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy skontaktować się z lekarzem.

Przechowywanie leku Paxtin 20

Przechowywanie Paxtin 20 powinno być realizowane w sposób zapewniający jego ochronę przed dostępem osób nieupoważnionych, zwłaszcza dzieci, dlatego miejsce to musi być dla nich niewidoczne i niedostępne. Aby zachować właściwości farmakologiczne leku, niezbędne jest utrzymanie temperatury otoczenia poniżej 30ºC.