Jakie samopoczucie po pierwszych dniach stosowania leku Dulsevia?

mgr farm. Aleksandra Kowalczyk

Po pierwszych dniach stosowania leku Dulsevia pacjenci mogą zauważyć różnorodne reakcje organizmu, które wpływają na ich samopoczucie. Wśród bardzo częstych działań niepożądanych, które mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów, znajdują się nudności, suchość w jamie ustnej oraz brak apetytu. Te objawy mogą prowadzić do dyskomfortu oraz utrudniać normalne funkcjonowanie w codziennym życiu. Ponadto, pacjenci mogą doświadczać zaburzeń snu, co objawia się trudnościami z zasypianiem oraz zwiększoną pobudliwością, a także uczuciem lęku, co może być niepokojące, zwłaszcza w kontekście depresji, której leczenie jest celem stosowania Dulsevii.

Często występują również objawy somatyczne, takie jak zawroty głowy, uczucie spowolnienia oraz drżenie mięśni, co może wpłynąć na komfort psychiczny i fizyczny pacjentów. Zdarza się, że pojawiają się również nietypowe odczucia, takie jak mrowienie czy drętwienie, co również może być nieprzyjemne. Osoby przyjmujące Dulsevię mogą odczuwać niewyraźne widzenie, a także szumy w uszach, co w połączeniu z innymi objawami może wpływać na ogólną jakość życia.

Pacjenci mogą też zauważyć zmiany w ciśnieniu tętniczym, uczucie kołatania serca, a także nagłe zaczerwienienie twarzy. Zwiększone pocenie, problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak zaparcia czy biegunka, a także bóle brzucha i zgaga, mogą również pojawić się w trakcie pierwszych dni terapii. Dodatkowo, mogą występować zmiany w popędzie seksualnym, w tym obniżenie libido i trudności z osiągnięciem orgazmu, co w przypadku pacjentów z depresją może być szczególnie trudne do zaakceptowania.

Warto również zwrócić uwagę na zmiany masy ciała, które mogą wystąpić, szczególnie u dzieci i młodzieży. Na początku leczenia można zauważyć spadek masy ciała, który z czasem powinien się ustabilizować. Chociaż wiele z tych objawów może być nieprzyjemnych, warto zaznaczyć, że mogą one ustąpić w miarę kontynuacji leczenia, co sprawia, że istotne jest, aby pacjenci pozostawali w kontakcie ze swoim lekarzem i informowali go o wszelkich niepokojących objawach, które mogą się pojawić. Monitorowanie samopoczucia i dostosowanie terapii może pomóc w uzyskaniu jak najlepszych efektów leczenia i poprawie jakości życia.