Betesda

Ile kosztuje lek Betesda? Cena, refundacja

Lek Betesda to lek nierefundowany. 

• Betesda krople 20 mg/ml cena za opakowanie 15 ml wynosi od 29,99 zł do 68,59 zł,
• Betesda 10 mg cena za opakowanie 10 tabletek wynosi od ok. 19 zł do 35 zł.

Podane ceny w przyszłości mogą ulec zmianie.

Betesda – jak działa, na co i dla kogo

Substancją czynną leku jest escytalopram, należący do selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Lek zwiększa stężenie serotoniny działając na układ serotoninergiczny w mózgu. Zaburzenia czynności tego układu w mózgu są ważnym czynnikiem rozwoju depresji i podobnych zaburzeń. 

Wskazaniem do stosowania leku są:

• depresja (epizody ciężkiej depresji),
• zaburzenia lękowe, takie jak: zespół lęku napadowego z agorafobią (lęk przed otwartą przestrzenią) lub bez agorafobii, fobia społeczna, uogólnione zaburzenia lękowe i zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. 

Zazwyczaj efekty działania leku Betesda są widoczne dopiero po kilku tygodniach. Ważne, aby kontynuować zażywanie tego leku, nawet jeśli w początkowym etapie leczenia pacjent nie zauważy poprawy. Zaleca się konsultację z lekarzem jeśli pacjent nie poczuje się lepiej lub jego stan ulegnie pogorszeniu.

Lek przeznaczony jest dla dorosłych.

Betesda – skład leku

Substancją czynną leku Betesda jest escytalopram. 

Krople doustne (roztwór)

Każdy mililitr zawiera 20 mg substancji oraz substancje pomocnicze: galusan propylu, kwas cytrynowy, etanol 96%, wodorotlenek sodu, woda oczyszczona.

Tabletki powlekane

Każda tabletka zawiera 10 mg substancji oraz substancje pomocnicze, stanowiące rdzeń i otoczkę tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, kroskarmeloza sodowa, talk, stearynian magnezu, dwutlenek tytanu (E 171), hypromeloza 3 cP, hypromeloza 6 cP, makrogol 400, polisorbat 80. 

Betesda – dawkowanie

Lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości dotyczących dawkowania leku, konieczna jest konsultacja z lekarzem lub farmaceutą.

Krople doustne (roztwór)

Butelkę należy odwrócić do góry dnem. Jeśli lek nie wypływa, można delikatnie postukać dłońmi w dno butelki, aby rozpocząć dozowanie kropli. Należy odliczyć potrzebną ilość kropli do napoju (woda, sok pomarańczowy lub sok jabłkowy), szybko wymieszać i wypić. Nie łączyć leku Betesda z innymi płynami ani lekami.

Dawkowanie w depresji

Zalecana dawka to 10 mg (10 kropli) jeden raz na dobę. Lekarz może podjąć decyzję o zwiększeniu dawki do dawki maksymalnej – 20 mg (20 kropli) na dobę. 

Dawkowanie w zespole lęku napadowego 

Dawka początkowa to 5 mg (5 kropli) raz na dobę w pierwszym tygodniu leczenia, a następnie dawka powinna być zwiększona do 10 mg (10 kropli) na dobę. Lekarz może podjąć decyzje o zwiększeniu dawki do dawki maksymalnej – 20 mg (20 kropli) na dobę.

Dawkowanie w fobii społecznej

Zalecana dawka to 10 mg (10 kropli) jeden raz na dobę. Lekarz może podjąć decyzję o zmniejszeniu dawki do 5 mg (5 kropli) na dobę lub zwiększeniu jej do maksymalnie 20 mg (20 kropli) na dobę, w zależności od reakcji pacjenta na lek. 

Dawkowanie w uogólnionym zaburzeniu lękowym 

Zalecana dawka to 10 mg (10 kropli) raz na dobę. Lekarz może podjąć decyzję o zwiększeniu dawki do dawki maksymalnej – 20 mg (20 kropli) na dobę.  

Dawkowanie w zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym (ZOK) 

Zalecana dawka to 10 mg (10 kropli) raz na dobę. Lekarz może podjąć decyzję o zwiększeniu dawki do dawki maksymalnej – 20 mg (20 kropli) na dobę.

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) 

Zalecana dawka to 5 mg (5 kropli) raz na dobę. Lekarz może podjąć decyzję o zwiększeniu dawki do 10 mg (10 kropli) na dobę. 

Tabletki powlekane

Dawkowanie w depresji

Zalecana dawka to 10 mg jeden raz na dobę. Lekarz może podjąć decyzję o zwiększeniu dawki do dawki maksymalnej – 20 mg na dobę. 

Dawkowanie w zespole lęku napadowego 

Dawka początkowa to 5 mg raz na dobę w pierwszym tygodniu leczenia, a następnie dawka powinna być zwiększona do 10 mg na dobę. Lekarz może podjąć decyzje o zwiększeniu dawki do dawki maksymalnej – 20 mg na dobę.

Dawkowanie w fobii społecznej

Zalecana dawka to 10 mg jeden raz na dobę. Lekarz może podjąć decyzję o zmniejszeniu dawki do 5 mg na dobę lub zwiększeniu jej do maksymalnie 20 mg na dobę, w zależności od reakcji pacjenta na lek.

Dawkowanie w uogólnionych zaburzeniach lękowych

Zalecana dawka to 10 mg raz na dobę. Lekarz może podjąć decyzję o zwiększeniu dawki do dawki maksymalnej – 20 mg na dobę.

Dawkowanie w zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym (ZOK) 

Zalecana dawka to 10 mg raz na dobę. Lekarz może podjąć decyzję o zwiększeniu dawki do dawki maksymalnej – 20 mg na dobę.

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) 

Zalecana dawka to 5 mg raz na dobę. Lekarz może podjąć decyzję o zwiększeniu dawki do 10 mg na dobę. 

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek 

Wymagane jest zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężkim zaburzeniem funkcji nerek. Lek Betesda powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami lekarza. 

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby 

U pacjentów z zaburzeniami funkcjonowania wątroby, nie jest zalecane przyjmowanie powyżej 10 mg na dobę. Lek Betesda powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami lekarza.

Dawkowanie u pacjentów wolno metabolizujących leki przy udziale izoenzymu CYP2C19 

U pacjentów z tym znanym genotypem nie powinno się stosować dawki wyższej niż 10 mg na dobę. Lek Betesda powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami lekarza.

Lek Betesda jest przeciwwskazany u dzieci i młodzieży. 

Pacjent może poczuć się lepiej zazwyczaj po paru tygodniach leczenia. Terapię należy kontynuować, nawet jeśli upłynie nieco czasu, zanim nastąpi pacjent odczuje poprawę samopoczucia. Nie wolno samodzielnie zmieniać dawkowania leku. Lek Betesda powinien być stosowany tak długo, jak zaleci lekarz. W przypadku przedwczesnego przerwania terapii, objawy mogą powrócić. Zalecane jest przyjmowanie leku przez co najmniej 6 miesięcy po odzyskaniu dobrego samopoczucia. 

W przypadku przedawkowania leku Betesda pacjent powinien niezwłocznie skonsultować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego szpitala, nawet jeśli nie odczuwa żadnych dolegliwości. Objawami przedawkowania mogą być: zawroty głowy, drżenia, pobudzenie, drgawki, śpiączka, nudności, wymioty, zaburzenia rytmu serca, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Należy zabrać ze sobą opakowanie/butelkę leku Betesda w celu pokazania jej personelowi medycznemu.

Nie należy stosować podwójnej dawki w celu rekompensaty za pominiętą dawkę. W przypadku przypomnienia sobie o tym przed zaśnięciem, należy natychmiast zażyć pominiętą dawkę, a  następnie stosować lek zgodnie z zaleceniami. Jeśli pacjent przypomni sobie o pominięciu dawki w nocy lub kolejnego dnia, należy przyjąć dawkę o zwykłej porze, pomijając zapomnianą. 

Krople Betesda nie powinny być przyjmowane bez konsultacji z lekarzem. Pod koniec leczenia zazwyczaj zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawki przez okres kilku tygodni. 

Po zaprzestaniu przyjmowania leku Betesda (w szczególności nagłym) pacjent może odczuwać objawy odstawienia. Występują one często po przerwaniu leczenia, a ich ryzyko jest większe w przypadku długotrwałego stosowania leku lub w dużych dawkach, bądź w sytuacji gdy dawkę leku zmniejszono zbyt gwałtownie. Większość pacjentów odczuwa te objawy jako łagodne. Ustępują one samoistnie w ciągu dwóch tygodni. U niektórych pacjentów mogą być one jednak bardziej nasilone lub utrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). W przypadku pojawienia się ciężkich objawów odstawienia po zaprzestaniu leczenia lekiem Betesda, należy skonsultować się z lekarzem, który może zalecić powrót do  przyjmowania leku i jego wolniejsze odstawianie. Objawami odstawienia mogą być: zawroty głowy (niepewny chód lub zaburzenia równowagi), uczucie mrowienia, uczucie pieczenia oraz (rzadziej) wrażenie porażenia prądem elektrycznym (również w głowie), zaburzenia snu (wyraziste sny, koszmary senne, bezsenność), lęk, ból głowy, mdłości (nudności), pocenie się (w tym poty nocne), niepokój psychoruchowy lub pobudzenie, drżenia, uczucie dezorientacji, chwiejność emocjonalna lub drażliwość, biegunka (luźne stolce), zaburzenia widzenia, trzepotanie lub kołatanie serca (palpitacje).

Betesda – przeciwwskazania, środki ostrożności

Należy dokładnie zapoznać się z przeciwwskazaniami i środkami ostrożności wymienionymi w ulotce leku przed jego zastosowaniem.

Przeciwwskazania do stosowania leku Betesda:

• uczulenie na escytalopram lub którykolwiek z pozostałych składników leku, 
• przyjmowanie innych leków należących do nieselektywnych nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (MAO), w tym selegiliny (stosowanej w leczeniu choroby Parkinsona), moklobemid (stosowany w leczeniu depresji) i linezolid (antybiotyk),
• wrodzony nieprawidłowy rytm serca lub epizod nieprawidłowego rytmu serca w przeszłości (widoczny w EKG – badaniu pozwalającym na sprawdzenie jak pracuje serce),
• przyjmowanie leków stosowanych w zaburzeniach rytmu serca lub leków, które mogą wpływać na rytm serca.

Środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Betesda konieczna jest konsultacja z lekarzem, jeśli u pacjenta występuje którakolwiek z poniższych sytuacji lub schorzeń:

• padaczka –  leczenie należy przerwać, jeśli drgawki wystąpią po raz pierwszy lub zwiększy się ich częstość,
• zaburzenia czynności wątroby lub nerek – może być konieczne dostosowanie dawki przez lekarza,
• cukrzyca  – leczenie może zaburzać kontrolę stężenia glukozy we krwi, w związku z czym może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków obniżających stężenie glukozy we krwi,
• zmniejszone stężenie sodu we krwi, 
• zwiększona skłonność do krwawień, tworzenia się siniaków,
• ciąża, 
• leczenie elektrowstrząsami,
• choroba niedokrwienna serca,
• choroba serca obecnie lub w przeszłości lub zawał serca w ostatnim czasie,
• niskie tętno spoczynkowe i (lub) występowanie niedoboru soli z powodu przedłużającej się, ciężkiej biegunki i wymiotów lub stosowania leków moczopędnych (leków odwadniających), 
• szybkie lub nieregularne tętno, omdlenia, zapaść lub zawroty głowy przy zmianie pozycji na stojącą, co może wskazywać na nieprawidłową czynność serca, 
• problemy z oczami obecnie lub w przeszłości, takie jak np. jaskra z wąskim kątem przesączania (zwiększone ciśnienie w oku).

U części pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym może wystąpić faza maniakalna. Objawia się ona nietypowymi i szybko zmieniającymi się pomysłami, nieuzasadnionym poczuciem euforii oraz nadmierną aktywnością fizyczną. W przypadku pojawienia się tych objawów należy skontaktować się z lekarzem.

Podczas pierwszych tygodni leczenia mogą wystąpić niepokój lub trudności w utrzymaniu pozycji siedzącej lub stojącej. W przypadku ich pojawienia się należy natychmiast powiadomić lekarza.

Leki takie jak Betesda (znane jako SSRI lub SNRI) mogą prowadzić do pojawienia się zaburzeń czynności seksualnych, które w niektórych przypadkach mogą utrzymywać się nawet po zakończeniu leczenia.

W przypadku depresji i (lub) zaburzeń lękowych mogą czasami pojawić się myśli samobójcze lub skłonności do samookaleczenia. Objawy te mogą się nasilać na początku leczenia lekami przeciwdepresyjnymi, gdyż ich działanie często zaczyna być widoczne dopiero po około 2 tygodniach, a czasami później. Ryzyko wystąpienia takich myśli jest większe, gdy:

• pacjent miał już wcześniej myśli o samobójstwie lub samookaleczeniu,
• pacjent jest młodą dorosłą osobą, gdyż badania kliniczne wykazały wyższe ryzyko prób samobójczych u dorosłych poniżej 25. roku życia z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi.

W przypadku pojawienia się myśli o samookaleczeniu lub samobójczych, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala. Pomocne może się okazać poinformowanie bliskich o depresji lub zaburzeniach lękowych pacjenta oraz przekazanie im ulotki dołączonej do opakowania Betesda. Pacjent może poprosić, aby bliscy informowali go, gdy zauważą pogorszenie depresji lub lęku lub zauważą niepokojące zmiany w zachowaniu.

Lek Betesda nie jest zalecany dla dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia. Młode osoby przyjmujące leki z tej grupy są narażone na zwiększone ryzyko działań niepożądanych, takich jak próby samobójcze, myśli samobójcze oraz wrogość (w tym agresja, buntownicze zachowania i gniew). Mimo to, lekarz może zdecydować o przepisaniu leku Betesda pacjentom poniżej 18 lat, jeśli uzna to za najlepsze rozwiązanie w danej sytuacji.

Należy ponownie skontaktować się z lekarzem, jeśli podczas stosowania leku Betesda przepisanego pacjentowi poniżej 18 roku życia pojawią się jakiekolwiek obawy. W przypadku nasilenia się objawów wymienionych powyżej, również należy skonsultować się z lekarzem. Nie stwierdzono dotychczas długoterminowego wpływu leku Betesda na bezpieczeństwo wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego w tej grupie wiekowej.

Nie zaleca się spożywania alkoholu podczas terapii lekiem Betesda, choć interakcje nie są znane.

Należy powstrzymać się od obsługiwania maszyn i prowadzenia pojazdów do czasu poznania swojej reakcji na lek.

Interakcja z innymi lekami

Przed rozpoczęciem terapii lekiem Betesda istotne jest poinformowanie lekarza lub farmaceuty o wszystkich przyjmowanych aktualnie lub niedawno lekach, również preparatów dostępnych bez recepty. 

Lek Betesda może wchodzić w interakcje z:

• nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) zawierającymi jako substancję czynną: fenelzynę, iproniazyd, izokarboksazyd, nialamid i tranylocyprominę – w przypadku przyjmowania któryś z tych leków, należy odczekać 14 dni przed rozpoczęciem zażywania leku Betesda. Po zakończeniu stosowania leku Betesda pacjent musi zaczekać 7 dni, zanim przyjmie którykolwiek z tych leków,
• odwracalne, selektywne inhibitory monoaminooksydazy A (MAO-A) zawierające moklobemid (lek stosowany w leczeniu depresji),
• nieodwracalne inhibitory monoaminooksydazy B (MAO-B) zawierające selegilinę (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona) – zwiększone ryzyko działań niepożądanych,
• antybiotykiem linezolidem,
• litem (stosowany w leczeniu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego) i tryptofanem,
• imipraminą i dezypraminą (oba leki stosowane w leczeniu depresji),
• sumatryptanem i podobnymi lekami (stosowane w leczeniu migreny) oraz buprenorfiną, tramadolem i podobnymi lekami (opioidy stosowane w silnych bólach) – ryzyko interakcji z lekiem Betesda i wywoływania objawów takich jak: mimowolne, rytmiczne skurcze mięśni, w tym mięśni warunkujących ruchy gałki ocznej, pobudzenie, omamy, śpiączka, nadmierna potliwość, drżenie, wzmożenie odruchów, zwiększone napięcie mięśniowe, temperatura ciała powyżej 38°C. W przypadku ich wystąpienia należy skontaktować się z lekarzem,
• cymetydyną, lanzoprazolem i omeprazolem (stosowane w leczeniu wrzodów żołądka), flukonazolem (stosowany w leczeniu zakażeń grzybicznych),
• fluwoksaminą (lek przeciwdepresyjny) oraz tyklopidyną (stosowaną w celu zmniejszenia ryzyka udaru) – ryzyko zwiększenia stężenia escytalopramu we krwi,
• dziurawcem zwyczajnym (Hypericum perforatum) – lek ziołowy stosowany w depresji.
• kwasem acetylosalicylowym (aspiryna) i niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (leki stosowane przeciwbólowo lub w celu rozrzedzenia krwi, tzw. leki przeciwzakrzepowe) – ryzyko wzrostu skłonności do krwawień,
• warfaryną, dipyrydamolem i fenprokumonem (leki stosowane w celu rozrzedzenia krwi, tzw. leki przeciwzakrzepowe) – prawdopodobnie zalecone zostanie badanie czasu krzepnięcia krwi na początku i po przerwaniu stosowania leku Betesda aby ustalić, czy dawka leku przeciwzakrzepowego jest wciąż odpowiednio dobrana,
• meflochiną (stosowana w leczeniu malarii), bupropionem (stosowany w leczeniu depresji) oraz tramadolem (stosowany w silnych bólach) – ryzyko obniżenia progu drgawkowego,
• neuroleptykami (leki stosowane w leczeniu schizofrenii, psychozy) oraz lekami przeciwdepresyjnymi (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny – ang. SSRI) – ryzyko obniżenia progu drgawkowego, flekainidem, propafenonem i metoprololem (stosowane w chorobach układu krążenia), klomipraminą i nortryptyliną (leki przeciwdepresyjne) oraz rysperydonem, tiorydazyną i haloperydolem (leki przeciwpsychotyczne) – możliwa potrzeba zmiany dawkowania leku Betesda,
• lekami, które zmniejszają stężenie potasu lub magnezu we krwi – ryzyko zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Leku Betesda nie można stosować z poniższymi lekami stosowanymi w chorobach serca lub lekami, które mogą wpływać na rytm serca:

• leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, 
• leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol),
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne,
• niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie, pentamidyna, leki przeciwmalaryczne zwłaszcza halofantryna), 
• niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, hydroksyzyna, mizolastyna). 

Stosowanie Betesda w ciąży i w okresie karmienia piersią

W przypadku ciąży lub jej podejrzenia, a także podczas planowania potomstwa, przed zastosowaniem leku zaleca się konsultację z lekarzem, który oceni potencjalne korzyści i ryzyko dla matki i dziecka.

Stosowanie Betesda w ostatnich trzech miesiącach ciąży, może wywołać następujące objawy: trudności w oddychaniu, sinica, drgawki, wahania temperatury ciała, problemy z karmieniem, wymioty, niskie stężenie glukozy we krwi, sztywność lub wiotkość mięśni, wzmożone odruchy, drżenia, nerwowość, drażliwość, letarg, płaczliwość, senność oraz trudności w zasypianiu. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Należy również poinformować lekarza i (lub) położną o stosowaniu leku Betesda, gdyż przyjmowanie takich leków w ostatnich trzech miesiącach ciąży może zwiększać ryzyko poważnych powikłań u noworodka, takich jak zespół przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN), który objawia się przyspieszonym oddechem i sinicą. Objawy te zazwyczaj pojawiają się w ciągu pierwszych 24 godzin po porodzie. W przypadku ich wystąpienia należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem i (lub) położną.

Dodatkowo, stosowanie leku Betesda pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy, zwłaszcza jeśli pacjentka ma w wywiadzie zaburzenia krzepnięcia krwi. Pacjentka powinna poinformować lekarza lub położną o przyjmowaniu leku, aby uzyskać odpowiednie porady.

Nie należy nagle przerywać stosowania leku Betesda w trakcie ciąży.

Betesda a karmienie piersią

Przyjmowanie leku w okresie karmienia piersią wymaga konsultacji z lekarzem, ponieważ lek może przenikać do mleka.

Betesda – skutki uboczne 

Każdy produkt leczniczy niesie ze sobą ryzyko wystąpienia różnorodnych skutków ubocznych, chociaż nie każdy pacjent ich doświadczy.

Po zastosowaniu leku Betesda działania niepożądane mogą mieć różne nasilenie i występować ze zmienną częstością. 

Jeżeli podczas leczenia wystąpi którekolwiek z następujących działań niepożądanych należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala:

Niezbyt często (nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• nietypowe krwawienia, w tym z przewodu pokarmowego. 

Rzadko (nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów): 

• obrzęk skóry, języka, warg, gardła lub twarzy, pokrzywka, albo pojawiające się trudności w oddychaniu lub połykaniu (ciężka reakcja alergiczna),
• wysoka gorączka, pobudzenie, splątanie, drżenia i gwałtowne skurcze mięśni, które mogą być objawami zespołu serotoninowego. 

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• trudności w oddawaniu moczu,
• napady drgawkowe,
• żółte zabarwienie skóry i białkówki oczu będące objawem zaburzenia czynności wątroby/zapalenia wątroby,
• szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenie, które mogą być objawami stanu zagrażającego życiu zwanego Torsades de Pointes,
• myśli o samookaleczeniu lub myśli o samobójstwie,
• nagle występujący obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy).

Poza opisanymi powyżej występują również inne działania niepożądane.

Bardzo często (częściej niż u 1 na 10 pacjentów): 

• nudności,
• ból głowy.

Często (nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• niedrożność nosa lub katar (zapalenie zatok),
• zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia,
• lęk, 
• niepokój psychoruchowy, 
• nietypowe sny, 
• trudności w zasypianiu, 
• senność, 
• zawroty głowy, 
• ziewanie, 
• drżenia, 
• kłucie w skórze,
• biegunka, 
• zaparcia, 
• wymioty, 
• suchość w jamie ustnej,
• nasilone pocenie się,
• bóle mięśni i stawów,
• zaburzenia seksualne (opóźnienie wytrysku, zaburzenia wzwodu, osłabienie popędu płciowego oraz u kobiet trudności w osiąganiu orgazmu),
• uczucie zmęczenia,
• gorączka,
• zwiększenie masy ciała.

Niezbyt często (mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• pokrzywka, 
• wysypka, 
• świąd,
• mimowolne zgrzytanie zębami, 
• pobudzenie, 
• nerwowość, 
• napady lęku, 
• stany splątania,
• zaburzenia snu, 
• zaburzenia smaku, 
• omdlenie,
• rozszerzenie źrenic, 
• zaburzenia widzenia, 
• dzwonienie w uszach (szumy uszne),
• wypadanie włosów,
• nadmierne krwawienie miesiączkowe,
• nieregularne krwawienie miesiączkowe,
• zmniejszenie masy ciała,
• szybkie bicia serca,
• obrzęki kończyn górnych lub dolnych, 
• krwawienie z nosa.

Lista rzadziej występujących skutków ubocznych Betesda znajduje się w ulotce leku.

Przechowywanie leku

Lek Betesda należy umieścić w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Lek należy przechowywać w oryginalnym opakowaniu, chroniąc go przed temperaturą powyżej 25°C (krople doustne) lub 30°C (tabletki powlekane). Lek w formie kropli można stosować do 8 tygodni po otwarciu.