Fluwoksamina

Fluwoksamina jest lekiem przeciwdepresyjnym i przeciwlękowym. Mechanizm jego działania polega na hamowaniu procesu wychwytu zwrotnego serotoniny. W związku z tym dochodzi do wzrostu serotoniny w ośrodkowym układzie nerwowym przez hamowanie jej transportu z powrotem do komórki nerwowej.

Lek, którego substancją czynną jest fluwoksamina, jest stosowany w leczeniu:

• ciężkich epizodów depresyjnych,
• zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (objawiające się natrętnymi myślami, wyobrażeniami lub zachowaniem przymusowym).

Leki z fluwoksaminą przeznaczone są do stosowania u osób dorosłych. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia z wyjątkiem pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi. Osoby poniżej 18 lat narażone są na większe ryzyko działań niepożądanych, takich jak: myśli samobójcze, samookaleczanie, wrogość, przejawy gniewu.

Lek przeciwdepresyjny z fluwoksaminą stosuje się doustnie, w postaci tabletek powlekanych. Po podaniu doustnym lek wchłania się szybko.

Osoby dorosłe:

Leczenie depresji

Zalecana dawka wynosi od 50 mg do 100 mg przyjmowana raz na dobę, najlepiej w porach wieczornych.

Leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych

Leczenie należy rozpocząć od dawki wynoszącej 50 mg.

Jeśli po kilku tygodniach pacjent nie zauważy poprawy zaleca się kontakt z lekarzem prowadzącym. Specjalista może zwiększyć dawkę, gdzie maksymalna dobowa dawka wynosi 300 mg.

Dzieci i młodzież (od 8. roku życia):

Leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych

Zaleca się przyjmowanie leku w dawce 25 mg (pół tabletki) przyjmowanego tuż przed snem. Lekarz może zwiększyć dawkę co 4-7 dni. Maksymalna dawka dobowa wynosi 200 mg. Jeśli specjalista zaleci stosowanie leku w dawce większej niż 50 mg, produkt należy przyjmować w dwóch dawkach.

Nie wolno stosować leku u dzieci w leczeniu depresji. Produkt może być stosowany tylko i wyłącznie w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.

Nie wolno samodzielnie przerywać leczenia fluwoksaminą. Substancję czynną należy odstawiać stopniowo w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów odstawienia.

Pacjent nie powinien stosować leku z fluwoksaminą, jeśli:

• jest na niego uczulony,
• przyjmuje leki zawierające tyzanidynę,
• stosuje leki nazywane inhibitorami monoaminooksydazy (leczenie stosowania fluwoksaminy można rozpocząć 2 tyg. po odstawieniu nieodwracalnych inhibitorów MAO lub 1 dzień po odstawieniu odwracalnych inhibitorów MAO),
• przyjmuje lek neuroleptyczny stosowany w leczeniu schizofrenii (np. pimozyd),
• przyjmuje leki zawierające ramelteon.

Szczególną ostrożność podczas przyjmowania leku z fluwoksaminą należy zachować, jeśli:

• pacjent cierpi na choroby serca,
• pacjentka jest w ciąży lub podejrzewa, że może być,
• zaobserwowano napady drgawek lub padaczkę,
• występują krwawienia,
• pacjent ma cukrzycę,
• u pacjenta występuje jaskra,
• pacjent leczony jest elektrowstrząsami,
• występowała u pacjenta mania,
• pacjent ma zaburzenia czynności wątroby lub nerek,
• pacjenci przyjmujący leki zawierające buprenorfinę lub buprenorfinę z naloksonem,
• zaobserwowano wysypkę lub zmiany na błonie śluzowej,
• zaobserwowano zmniejszenie popędu płciowego.

Jednoczesne przyjmowanie różnych leków może powodować interakcje między nimi, co wpływa na bezpieczeństwo i skuteczność ich stosowania. Dlatego przed zastosowaniem leku z fluwoksaminą na receptę należy poinformowac lekarza o wszystkich dotąd przyjmowanych lekach, również tych bez recepty. Szczególnie ważne, aby pacjent poinformował lekarza, jeśli przyjmuje któryś z poniższych leków:

• stosowane w zapobieganiu zakrzepom krwi (np. warfaryna, nikumalon),
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy),
• stosowane w leczeniu alergii (np. terfenadyna, astemizol, cyzapryd – ryzyko wydłużenia odstępu QT),
• stosowane w leczeniu choroby Alzheimera (np. takryna),
• stosowane w leczeniu astmy i zapalenia oskrzeli (np. teofilina),
• stosowane w leczeniu bólu (np. metadon),
• stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np. meksyletyna),
• przeciwpadaczkowych (np. fenytoina lub karbamazepina),
• stosowane w celu osłabienia działania układu immunologicznego (np. cyklosporyna),
• w leczeniu choroby Parkinsona (np. ropinirol),
• w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi (np. propranolol),
• w leczeniu zaburzeń erekcji (np. sildenafil),
• leki przeciwbólowe (np. tramadol),
• buprenorfina lub buprenorfina z naloksonem,
• przeciwmigrenowe (np. tryptany),
• pimozyd.

Leki z fluwoksaminą mogą powodować skutki uboczne, należy jednak pamiętać, że nie u każdego pacjenta one wystąpią.

Częste działania niepożądane fluwoksaminy (mogą wystąpić od 1 do 10 na 100 osób) to:

• anoreksja,
• jadłowstręt,
• lęk,
• nerwowość,
• senność,
• ból głowy,
• zawroty głowy,
• kołatanie serca,
• zaburzenia przewodu pokarmowego,
• suchość w ustach,
• nudności,
• wymioty,
• nadmierne pocenie się.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą dotyczyć od 1 do 10 na 1000 osób) to:

• omamy, zaburzenia pozapiramidowe,
• dezorientacja,
• zaburzenia koordynacji ruchowej,
• spadek ciśnienia krwi,
• reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy),
• bóle stawów,
• bóle mięśni,
• opóźniony wytrysk nasienia.

Do rzadkich działań niepożądanych (dotyczą od 1 do 10 na 1000 osób) zalicza się:

• manię,
• drgawki,
• zaburzenia czynności wątroby,
• nadwrażliwość na światło,
• mlekotok.