Finlepsin

Finlepsin to lek doustny zawierający karbamazepinę – substancję o działaniu przeciwpadaczkowym, neurotropowym i psychotropowym. Preparat znajduje zastosowanie w leczeniu padaczki przebiegającej z napadami częściowymi, napadami uogólnionymi toniczno-klonicznymi lub napadami o postaciach mieszanych. Ze względu na swoje właściwości przeciwbólowe karbamazepina jest wskazana także w przypadku idiopatycznego nerwobólu nerwu trójdzielnego lub językowo-gardłowego, bólu związanego z neuropatią cukrzycową oraz nerwobólu nerwu trójdzielnego u osób ze stwardnieniem rozsianym. Podaje się ją także zapobiegawczo w alkoholowym zespole abstynencyjnym. Dla Finlepsin charakterystyczne jest stopniowe zwiększanie dawek. Lek jest wydawany na podstawie recepty lekarskiej i może być stosowany przez osoby dorosłe i dzieci powyżej 3. roku życia.

Finlepsin – co to za lek?

Finlepsin to lek zawierający substancję czynną karbamazepinę. Karbamazepina wykazuje złożone działanie, którego mechanizm nie został do końca poznany. Z pewnością wpływa na kanały sodowe i stabilizuje błony komórkowe neuronów. Może być stosowana w leczeniu padaczki – choroby dotykającej ok. 1% populacji, charakteryzującej się występowaniem napadów nadmiernych wyładowań w komórkach nerwowych. Ponadto lek Finlepsin jest skierowany do osób zmagających się z przewlekłymi dolegliwościami bólowymi, takimi jak nerwobóle nerwu trójdzielnego lub językowo-gardłowego oraz neuropatia cukrzycowa. 

Na co stosuje się Finlepsin?

Lek Finlepsin jest stosowany w leczeniu różnych form padaczki, obejmujących napady częściowe proste i złożone, napady uogólnione toniczno-kloniczne i napady o charakterze mieszanym. Ponadto, lek jest wskazany w terapii idiopatycznego nerwobólu nerwu trójdzielnego lub językowo-gardłowego, bólu w przebiegu neuropatii cukrzycowej oraz nerwobólu nerwu trójdzielnego w przebiegu stwardnienia rozsianego. Dodatkowe zastosowanie leku w warunkach szpitalnych stanowi profilaktyka napadów drgawkowych w alkoholowym zespole abstynencyjnym.

Jak działa Finlepsin?

Substancja czynna leku Finlepsin 200 (karbamazepina) ma właściwości przeciwdrgawkowe, neurotropowe i psychotropowe. Dodatkowo, ma zastosowanie w terapii przeciwbólowej. Mechanizm działania przeciwdrgawkowego karbamazepiny nie jest w pełni zrozumiały. Uważa się, że lek ten działa poprzez blokowanie rozprzestrzeniania się nieprawidłowych wyładowań bioelektrycznych w mózgu.

Dla kogo jest przeznaczony lek Finlepsin?

Lek Finlepsin może być stosowany przez osoby dorosłe i dzieci powyżej 3. roku życia.

Co wchodzi w skład leku Finlepsin?

Tabletka Finlepsin zawiera substancję czynną karbamazepinę w ilości 200 mg.

Pozostałe substancje pomocnicze to: celuloza mikrokrystaliczna, żelatyna, kroskarmeloza sodowa, magnezu stearynian.

Finlepsin – zamienniki

Zamiennikiem leku Finlepsin jest Amizepin.

Finlepsin – dawkowanie

Tabletki Finlepsin należy przyjmować podczas posiłku lub po posiłku, popijając odpowiednią ilością wody. Rozpoczęcie terapii Finlepsin wymaga indywidualnego dostosowania początkowej dawki, która jest następnie stopniowo zwiększana do osiągnięcia optymalnej dawki podtrzymującej. Leczenie powinno odbywać się pod kontrolą specjalisty. W przypadku zamiany karbamazepiny na inne preparaty przeciwpadaczkowe, należy stopniowo zmniejszać dawkę odstawianego leku.

Schemat dawkowania jest zależny od wskazania:

• Padaczka: u dorosłych dawka początkowa wynosi od 100 mg do 400 mg karbamazepiny dziennie, a dawka podtrzymująca od 600 mg do 1200 mg karbamazepiny dziennie. U dzieci dawka podtrzymująca jest zależna od masy ciała i wynosi 10-20 mg/kg/dobę. Szczegółowa informacja jest zawarta w tabeli znajdującej się w ulotce.
• Nerwoból nerwu trójdzielnego lub językowo-gardłowego: zalecana dawka dobowa to od 200 mg do 400 mg, z możliwością zwiększenia do 400 mg lub 800 mg na dobę w 1 lub 2 dawkach podzielonych. W niektórych przypadkach można kontynuować terapię dawką zredukowaną (1 tabletka Finlepsin 200 mg 2 razy na dobę).
• Ból w neuropatii cukrzycowej: leczy się go zazwyczaj dawką Finlepsin wynoszącą 600 mg, z możliwością zwiększenia do 1200 mg na dobę w wyjątkowych przypadkach.
• Nerwoból nerwu trójdzielnego w stwardnieniu rozsianym: zwykle stosuje się 1 tabletkę Finlepsin 2-4 razy na dobę (co daje 400-800 mg karbamazepiny).
• W profilaktyce napadów drgawkowych w alkoholowym zespole abstynencyjnym: zazwyczaj stosuje się jedną tabletkę Finlepsin 3 razy na dobę. W ciężkich przypadkach dawka może być zwiększona do 3 tabletek przyjmowanych 2 razy na dobę. 

U osób w podeszłym wieku, z ciężką chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobą wątroby lub niewydolnością nerek wystarczająca może okazać się niższa dawka leku niż ta zazwyczaj stosowana.

W razie jakichkolwiek wątpliwości jak stosować Finlepsin, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Pominięcie zastosowania leku Finlepsin

W przypadku pominięcia dawki, nie zaleca się stosowania dawki podwójnej. Należy kontynuować przyjmowanie leku zgodnie z ustalonym harmonogramem.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Finlepsin, przedawkowanie

W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawka Finlepsin, mogą wystąpić nasilone objawy niepożądane, głównie związane z funkcjonowaniem układu nerwowego. Postępowanie terapeutyczne obejmuje leczenie objawowe i jest najczęściej prowadzone w szpitalu. 

Przerwanie stosowania leku Finlepsin

Nie należy przerywać stosowania leku ani modyfikować dawek bez konsultacji z lekarzem. Leczenie padaczki oraz choroby afektywnej dwubiegunowej jest zazwyczaj długotrwałe. Nagłe odstawienie leku może spowodować nasilenie napadów padaczkowych.

Finlepsin – przeciwwskazania, środki ostrożności

Przeciwwskazania do stosowania leku Finlepsin – leku nie należy przyjmować w następujących przypadkach:

• uczulenie na karbamazepinę, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub inne składniki leku,
• zaburzenia czynności szpiku kostnego lub jego supresja w wywiadzie,
• ciężkie zaburzenia przewodnictwa serca (blok przedsionkowo-komorowy),
• ostra porfiria przerywana,
• stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy i przez 14 dni po ich odstawieniu,
• stosowanie worykonazolu.

Środki ostrożności:
Przed rozpoczęciem terapii Finlepsin konieczna jest konsultacja z lekarzem w przypadku występowania:

• chorób krwi,
• nietypowej nadwrażliwości na okskarbazepinę lub inne leki w wywiadzie medycznym,
• chorób serca, wątroby lub nerek obecnie lub w przeszłości,
• podwyższonego ciśnienia śródgałkowego (jaskry),
• psychoz,
• stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych. 

Jeśli podczas stosowania leku Finlepsin wystąpi któryś z poniższych objawów, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem:

• reakcja nadwrażliwości (tj. gorączka z obrzmieniem węzłów chłonnych, wysypka i wykwity skórne)
• ciężkie reakcje skórne (tj. wysypka, zaczerwienienie skóry, pęcherze na ustach i oczach, złuszczanie naskórka, gorączka),
• zwiększenie liczby napadów padaczkowych,
• myśli samobójcze lub o samookaleczeniu.

W przypadku wysypki lub innych zmian skórnych konieczne jest przerwanie stosowania leku.

Lek Finlepsin może obniżać skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych. W celu zapobiegania ciąży pacjentka powinna stosować inne skuteczne metody antykoncepcji.

Podczas terapii Finlepsin nie należy spożywać alkoholu.

Interakcja z innymi lekami

Leki mogą wchodzić ze sobą w interakcje, co może wpływać na bezpieczeństwo i skuteczność ich stosowania. Należy poinformować lekarza o wszystkich obecnie i w przeszłości stosowanych lekach, oraz o preparatach, które pacjent planuje przyjmować w najbliższym czasie.

Aby poznać interakcje leku Finlepsin z innymi lekami, należy zapoznać się z ulotką. Warto też zrobić przegląd przyjmowanych leków i omówić potencjalne interakcje wspólnie z lekarzem lub farmaceutą.

Stosowanie Finlepsin w ciąży i w okresie karmienia piersią

Stosowanie leku Finlepsin w ciąży wymaga oceny korzyści terapii względem ryzyka przez lekarza. Istnieje zwiększone ryzyko poważnych wad wrodzonych oraz potencjalny negatywny wpływ na rozwój neurologiczny dziecka. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję i konsultować z lekarzem zmianę metody leczenia przed planowaniem ciąży. W przypadku zajścia w ciążę nie należy przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem, aby uniknąć ryzyka napadów padaczkowych. Zalecane jest przyjmowanie kwasu foliowego przed ciążą i w jej trakcie. 

Karbamazepina przenika do mleka matki w małych ilościach. Karmienie piersią może być kontynuowane za zgodą lekarza, jednak w przypadku wystąpienia działań niepożądanych u niemowlęcia, takich jak brak przyrostu wagi czy nadmierne uspokojenie, należy przerwać karmienie i skonsultować się z lekarzem.

Finlepsin a prowadzenie pojazdów 

Na początku leczenia karbamazepiną obserwuje się występowanie działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy, senność, zaburzenia chodzenia oraz bóle głowy. Te objawy są szczególnie zauważalne przy stosowaniu dużych dawek leku Finlepsin, jak również w przypadku terapii skojarzonej z innymi substancjami wpływającymi na ośrodkowy układ nerwowy. Mogą prowadzić do znacznego ograniczenia zdolności do prowadzenia pojazdów oraz obsługi urządzeń mechanicznych, co jest związane z potencjalnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa. Pacjenci powinni być świadomi potencjalnego wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn, szczególnie w początkowym okresie terapii oraz przy kombinacji z alkoholem lub innymi substancjami wpływającymi na ośrodkowy układ nerwowy.

Finlepsin – skutki uboczne 

Stosując lek Finlepsin, należy wziąć po uwagę, że podobnie jak każdy inny lek, może on powodować skutki uboczne o różnym nasileniu, chociaż nie każdy pacjent ich doświadczy.

W przypadku leku Finlepsin 200 skutki uboczne występujące bardzo często (tj. częściej niż u 1 na 10 osób) to:

• leukopenia,
• zawroty głowy,
• ataksja,
• senność,
• złe samopoczucie,
• wymioty,
• wzrost aktywności gamma-glutamylotranspeptydazy (zwykle nieistotny klinicznie),
• alergiczne zapalenie skóry,
• pokrzywka.

Częste działania niepożądane Finlepsin dotyczą mniej niż 1 na 10 osób i obejmują:

• ból głowy,
• podwójne widzenie,
• nieostre widzenie,
• suchość śluzówek jamy ustnej,
• brak apetytu,
• wzrost aktywności fosfatazy zasadowej,
• trombocytopenię,
• eozynofilię,
• hiponatremię (może powodować: zatrzymanie płynów, obrzęki, wzrost masy ciała, spadek osmolarności osocza, wymioty, bóle głowy, dezorientację, letarg, inne nieprawidłowości neurologiczne).

Podane przykłady nie wyczerpują listy możliwych działań niepożądanych. Aby zapoznać się z pełną listą rzadziej występujących skutków ubocznych, należy przeczytać ulotkę leku.

Jak przechowywać lek Finlepsin?

Po zakupie leku należy sprawdzić w ulotce, w jakich warunkach powinien być on przechowywany, ponieważ niewłaściwe przechowywanie może wpływać na skuteczność jego działania. 

Ile kosztuje lek Finlepsin? Cena, refundacja, dostępność w aptekach

Jeśli lek Finlepsin znajduje się na liście refundacyjnej, to jego cena będzie zależała od wskazanej tam ceny urzędowej i poziomu odpłatności oraz informacji, jakie lekarz umieści na recepcie. 

Jeśli leku Finlepsin nie ma w wykazie leków refundowanych, to jego cena może różnić się w zależności od apteki.

Finlepsin to lek zawierający karbamazepinę. Jest wskazany w leczeniu padaczki oraz nerwobólów o różnej lokalizacji i podłożu. Ponadto może być stosowany w profilaktyce napadów padaczkowych w przebiegu alkoholowego zespołu abstynencyjnego. Terapia Finlepsin wymaga ścisłej współpracy z lekarzem. Nie należy samodzielnie odstawiać leku ani modyfikować dawek. Najczęstsze skutki uboczne obejmują zawroty głowy, problemy z zachowaniem równowagi, senność, pogorszenie samopoczucia, wymioty, alergiczne zapalenie skóry, pokrzywkę oraz zmiany w zakresie niektórych parametrów laboratoryjnych.

Tekst nie ma charakteru porady lekarskiej ani promocji leku. Należy zapoznać się z ulotką bądź skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą przed jego użyciem.