Lantus

Ile kosztuje lek Lantus? Cena, refundacja

Lek Lantus to lek refundowany. 

• Insulina Lantus cena 100% za opakowanie 5 wkładów wynosi 196,31 zł.

Pacjenci uprawnieni do refundacji otrzymają lek za darmo lub po cenie ryczałtowej. 

Podane ceny w przyszłości mogą ulec zmianie.

Lantus – jak działa, na co i dla kogo

Lantus to roztwór do wstrzykiwań zawierający insulinę glargine. Jest to zmodyfikowana insulina, zbliżona do insuliny ludzkiej. Wskazaniem do jego zastosowania jest cukrzyca, która jest spowodowana niewystarczającym wytwarzaniem insuliny niezbędnej do kontrolowania stężenia cukru we krwi. Lantus (insulina glargine) działa stale i długotrwałe obniżając stężenie cukru we krwi.

Lek przeznaczony jest dla dzieci od 2. roku życia, młodzieży i dorosłych.

Lantus – skład leku

Substancją czynną leku Lantus jest insulina glargine. Każdy mililitr roztworu zawiera 100 jednostek substancji oraz substancje pomocnicze: chlorek cynku, meta-krezol, glicerol, wodorotlenek sodu, kwas solny, woda do wstrzykiwań.

Lantus – dawkowanie

Lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości dotyczących 

Biorąc pod uwagę tryb życia pacjenta, wartości stężenia cukru (glukozy) we krwi pacjenta oraz dotychczas stosowane dawki i rodzaj insuliny lekarz podejmuje decyzję o: 

• wymaganej dawce dobowej leku i porze jej podania,
• harmonogramie badania stężenia cukru we krwi i konieczność wykonania badania moczu, 
• sytuacjach w których może być potrzebne wstrzyknięcie większej lub mniejszej dawki leku.

Lantus to insulina długo działająca. Może być ona stosowana jednocześnie z insuliną krótkodziałającą lub doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. 

Na stężenie cukru we krwi może mieć wpływ wiele czynników. Pacjent powinien wiedzieć jakie to są czynniki, aby właściwie reagował na zmiany stężenia cukru i im zapobiegał. Więcej informacji znajduje się w ulotce dołączonej do opakowania leku Lantus. 

Brak danych odnośnie stosowania leku Lantus u dzieci poniżej 2. roku życia.

Dawkowanie 

Lantus wstrzykuje się podskórnie 1 raz na dobę (zawsze o tej samej porze). U dzieci badania były prowadzone tylko z wieczorną porą podawania leku. 

Lek nie jest przeznaczony do dożylnego podawania, gdyż zmienia się jego działanie i może pojawić się hipoglikemia. Lekarz pokaże pacjentowi, w które obszary skóry należy stosować lek, z zaznaczeniem, że przy każdym kolejnym wstrzyknięciu miejsca podawania w obrębie określonych przez lekarza obszarów skóry powinny być zmieniane. 

Sposób postępowania z wkładami oraz zasady związane ze stosowaniem wstrzykiwacza zostały dokładnie opisane w ulotce dołączonej do opakowania insuliny Lantus.

W sytuacji niespodziewanej zmiany wyników stężenia cukru we krwi należy zawsze zmienić wkład na nowy, gdyż pogorszenie się wyników może być spowodowane częściową utratą skuteczności insuliny. 

Przed zrobieniem zastrzyku należy usunąć wszystkie pęcherzyki powietrza i należy się upewnić czy insulina Lantus nie została zanieczyszczona alkoholem, innym środkiem odkażającym, bądź inną substancją. Puste wkłady nie są przeznaczone do ponownego napełniania i używania. Nie rozcieńczać i nie mieszać, gdyż może to wpłynąć na zmianę działania leku. Nie wolno dodawać do wkładów innej insuliny, mieszać leku z inną insuliną, bądź jakimkolwiek innym lekiem. 

Przedawkowanie może skutkować zmniejszeniem się stężenia cukru we krwi (hipoglikemia). Trzeba wówczas często monitorować stężenie cukru we krwi. W celu uniknięcia ewentualnej hipoglikemii zaleca się spożycie większego posiłku i kontrolowanie stężenia cukru we krwi. 

W sytuacji pominięcia lub zastosowania zbyt małej dawki leku stężenie cukru we krwi może się zwiększyć (hiperglikemia). Zalecane jest wtedy częste kontrolowanie stężenia cukru we Nie należy stosować dawki podwójnej w celu rekompensaty za pominiętą dawkę. 

Informacje odnośnie leczenia hipoglikemii i hiperglikemii znajdują się w ulotce dołączonej do opakowania Lantus.

Przerwanie przyjmowania insuliny Lantus może doprowadzić do ciężkiej hiperglikemii (bardzo duże stężenie cukru we krwi) i kwasicy ketonowej (zwiększone stężenie kwasu we krwi, ponieważ w organizmie dochodzi do rozpadu tłuszczu, a nie cukru). Nie wolno przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem.

Lantus – przeciwwskazania, środki ostrożności

Należy dokładnie zapoznać się z przeciwwskazaniami i środkami ostrożności wymienionymi w ulotce leku przed jego zastosowaniem.

Przeciwwskazania do stosowania leku Lantus:

• uczulenie (nadwrażliwość) na insulinę glargine lub na którykolwiek z pozostałych składników leku.

Środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Lantus konieczna jest konsultacja z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.

Dawkowanie leku, kontrola stężenia cukru (we krwi i w moczu) i zalecenia dotyczące diety i aktywności fizycznej przekazane pacjentowi przez lekarza powinny być przestrzegane.

W przypadku wystąpienia zbyt niskiego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii), należy postępować zgodnie z wytycznymi znajdującymi się w ulotce insuliny Lantus.

Przed podróżą zaleca się omówienie z lekarzem poniższych kwestii: 

• dostępność stosowanej insuliny w kraju docelowym, 
• zaopatrzenie w insulinę , strzykawki itd., 
• właściwe przechowywanie insuliny w czasie podróży, 
• czas spożywania posiłków i przyjmowania insuliny w czasie podróży, 
• ewentualne skutki zmiany strefy czasowej, 
• ewentualne nowe czynniki ryzyka dotyczące zdrowia w kraju docelowym,
• co powinno się zrobić w sytuacjach zagrożenia, gdy pacjent źle się poczuje lub zachoruje. 

Zaleca się bardzo staranne monitorowanie pacjenta w poniższych sytuacjach (na przykład, w przypadku dostosowania dawki leku, kontroli stężenia cukru w krwi i w moczu): 

• wystąpienie choroby lub poważny uraz – ryzyko wzrostu stężenia cukru we krwi (hiperglikemii), 
• spożycie zbyt małej ilości pokarmu – ryzyko obniżenia się stężenia cukru we krwi. 

Powyższe stan często wymagają pomocy lekarza, z którym pacjent powinien mieć zapewniony szybki kontakt.

Przyjmowanie dostatecznej ilości węglowodanów i kontynuowanie leczenia insuliną jest istotne u pacjentów z cukrzycą typu 1 (cukrzyca insulinozależna). Osoby opiekujące się pacjentem muszą wiedzieć o konieczności stosowania insuliny przez pacjenta. 

Pogorszenie niewydolności serca może się pojawić u niektórych pacjentów z: 

• długo trwającą cukrzycą typu II i chorobą serca lub przebytym wcześniej udarem mózgu, leczonych jednocześnie pioglitazonem i insuliną.

W przypadku wystąpienia objawów niewydolności serca, takich jak nietypowe skrócenie oddechu, gwałtowne zwiększenie masy ciała lub obrzęk miejscowy, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Spożywanie alkoholu może wpływać na wzrost lub spadek stężenia cukru we krwi.

Należy skonsultować się z lekarzem w celu określenia czy pacjent może prowadzić pojazdy i obsługiwać maszyny, w szczególności jeśli hipoglikemia występuje często, a jej pierwsze objawy ostrzegawcze są osłabione lub nie występują.

Interakcja z innymi lekami

Przed rozpoczęciem terapii lekiem Lantus istotne jest poinformowanie lekarza lub farmaceuty o wszystkich przyjmowanych aktualnie lub niedawno lekach, również preparatów dostępnych bez recepty. 

Niektóre leki mogą wpływać na poziom cukru we krwi, powodując jego wzrost lub spadek, a czasem oba te efekty w zależności od sytuacji. W takich przypadkach może być konieczne dostosowanie dawki insuliny, aby uniknąć hipoglikemii lub hiperglikemii. Zaleca się zachowanie ostrożności przy rozpoczęciu lub zakończeniu stosowania nowego leku.

Leki, które mogą obniżać stężenie cukru we krwi:

• wszystkie inne leki w leczeniu cukrzycy,
• inhibitory enzymu konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowane w leczeniu niektórych chorób serca lub wysokiego ciśnienia krwi),
• dizopyramid (stosowany w leczeniu niektórych chorób serca),
• fluoksetyna (stosowana w leczeniu depresji),
• fibraty (stosowane do obniżenia podwyższonego poziomu tłuszczów we krwi),
• inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (stosowane w leczeniu depresji),
• pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany (takie jak kwas acetylosalicylowy stosowany w łagodzeniu bólu i obniżaniu gorączki),
• antybiotyki sulfonamidowe.

Leki, które mogą zwiększać stężenie cukru we krwi:

• kortykosteroidy (takie jak kortyzon stosowany w leczeniu stanów zapalnych),
• danazol (lek wpływający na owulację),
• diazoksyd (stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),
• leki moczopędne (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub nadmiernego zatrzymywania płynów),
• glukagon (hormon trzustki stosowany w leczeniu ciężkiej hipoglikemii),
• izoniazyd (stosowany w leczeniu gruźlicy),
• estrogeny i progestageny (takie jak leki antykoncepcyjne stosowane do kontroli urodzeń), pochodne fenotiazyny (stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych), somatropina (hormon wzrostu),
• leki sympatykomimetyczne (takie jak epinefryna [adrenalina] lub salbutamol, terbutalina stosowane w leczeniu astmy),
• hormony tarczycy (stosowane w leczeniu nieprawidłowej czynności tarczycy),
• nietypowe leki przeciwpsychotyczne (takie jak olanzapina, klozapina),
• inhibitory proteazy (stosowane w leczeniu zakażeń HIV).

Leki, które mogą zarówno obniżać, jak i zwiększać stężenie cukru we krwi:

• leki beta-adrenolityczne (stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),
• klonidyna (stosowana w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),
• sole litu (stosowanych w leczeniu zaburzeń psychicznych).

Pentamidyna, stosowana w leczeniu niektórych pasożytniczych infekcji, może wywoływać hipoglikemię, po której czasami następuje hiperglikemia. 

Leki beta-adrenolityczne oraz inne sympatykolityczne, takie jak klonidyna, guanetydyna i rezerpina, mogą osłabiać lub całkowicie zahamować pierwsze objawy ostrzegawcze hipoglikemii, utrudniając jej rozpoznanie.

Stosowanie Lantus w ciąży i w okresie karmienia piersią

W przypadku ciąży lub jej podejrzenia, a także podczas planowania potomstwa przed zastosowaniem leku zaleca się konsultację z lekarzem, który oceni potencjalne korzyści i ryzyko dla matki i dziecka.

W ciąży i po porodzie może być konieczna zmiana dawki insuliny. Bardzo staranny monitoring cukrzycy i zapobieganie hipoglikemii ma duże znaczenie dla zdrowia dziecka. 

Lantus a karmienie piersią

Przyjmowanie leku w okresie karmienia piersią wymaga konsultacji z lekarzem, gdyż może wystąpić konieczność zmiany diety i dawek insuliny.

Lantus – skutki uboczne 

Każdy produkt leczniczy niesie ze sobą ryzyko wystąpienia różnorodnych skutków ubocznych, chociaż nie każdy pacjent ich doświadczy.

Hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi) może być bardzo niebezpieczna. Gwałtowne obniżenie stężenia cukru we krwi może prowadzić do utraty przytomności. Ciężka hipoglikemia może uszkodzić mózg i stanowić zagrożenie dla życia. W przypadku wystąpienia objawów niskiego poziomu cukru we krwi, należy natychmiast podjąć działania mające na celu jego podniesienie.

Jeśli pojawią się objawy takie jak: rozległa wysypka i swędzenie skóry, poważny obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), duszność, spadek ciśnienia krwi z przyspieszonym tętnem i poceniem się, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Mogą to być oznaki ciężkiej reakcji alergicznej na insulinę, która może być groźna dla życia.

Po zastosowaniu leku Lantus działania niepożądane mogą mieć różne nasilenie i występować ze zmienną częstotliwością. 

Bardzo często (częściej niż  1 na 10 pacjentów): 

• hipoglikemia.

Podobnie jak w przypadku wszystkich insulin, najczęstszym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia. Informacje o działaniach niepożądanych związanych z niskim lub wysokim poziomem cukru we krwi znajdują się w ulotce dołączonej do opakowania Lantus.

Często (1 do 10 pacjentów):

• zmiany skórne w miejscu wstrzyknięcia: częste wstrzykiwanie insuliny w to samo miejsce może prowadzić do zmian w grubości podskórnej tkanki tłuszczowej, powodując jej przerost lub zanik. Przerost tkanki tłuszczowej występuje u 1% do 2% pacjentów, podczas gdy zanik jest rzadszy. Insulina podawana w takie zmienione miejsca może nie działać prawidłowo. Rotacja miejsc wstrzyknięć może zapobiec tym problemom skórnym,
• reakcje w miejscu wstrzyknięcia i nadwrażliwość: u 3%-4% pacjentów mogą pojawić się przejściowe reakcje skórne w miejscu podania leku, takie jak zaczerwienienie, silny ból podczas wstrzyknięcia, swędzenie, pokrzywka, obrzęk lub zapalenie. Te zmiany mogą rozprzestrzeniać się na obszar wokół miejsca wstrzyknięcia. Większość łagodniejszych reakcji ustępuje zazwyczaj w ciągu kilku dni lub tygodni.

Rzadko (1 do 1000 pacjentów):

• ciężkie reakcje alergiczne na insulinę: możliwe są poważne reakcje alergiczne, objawiające się rozległymi zmianami skórnymi (wysypka i swędzenie całego ciała), znacznym obrzękiem skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), dusznością, spadkiem ciśnienia krwi z przyspieszonym tętnem i poceniem się. Te objawy mogą wskazywać na ciężką alergię na insulinę, która może stanowić zagrożenie dla życia,
• zaburzenia oka: znaczne wahania poziomu cukru we krwi mogą czasowo zaburzać widzenie. U pacjentów z proliferacyjną retinopatią (choroba oczu związana z cukrzycą) ciężka hipoglikemia może prowadzić do przejściowej utraty wzroku,
• zaburzenia ogólne: w rzadkich przypadkach terapia insuliną może powodować przemijające zatrzymanie wody w organizmie, objawiające się obrzękami w okolicach łydek lub kostek.

Lista rzadziej występujących skutków ubocznych Lantus znajduje się w ulotce leku.

Przechowywanie leku

Lek Lantus należy umieścić w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. 

Przechowywanie wkładów nieużywanych

Należy przechowywać w lodówce (2°C – 8°C) w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać. Należy unikać bezpośredniego kontaktu insuliny Lantus z zamrażalnikiem lub z pojemnikiem zawierającym substancję zamrażającą. 

Przechowywanie wkładów będących w użyciu lub zapasowych

Można je przechowywać w temperaturze nie przekraczającej 25°C i z daleka od bezpośredniego źródła ciepła lub światła przez maksymalnie 4 tygodnie. Nie wolno przechowywać w lodówce. 

Jeśli w leku są widoczne cząstki stałe, nie należy go stosować. Lek można wstrzykiwać jedynie, gdy roztwór jest przezroczysty, bezbarwny i podobny do wody.