Tialorid

Ile kosztuje lek Tialorid? Cena, refundacja

Lek Tialorid jest obecnie refundowany — jego cena 100% wynosi ok. 10,68 zł. Tialorid w postaci tabletek może być bezpłatny lub częściowo refundowany dla pacjentów, którzy mają do tego wskazania. 

Cena tego leku w przyszłości może ulec zmianie.

Tialorid – jak działa, na co i dla kogo?

Tialorid to lek, który łączy w sobie działanie dwóch substancji czynnych: amilorydu i hydrochlorotiazydu. Amiloryd chlorowodorek jest diuretykiem, który ma za zadanie zwiększać wydalanie moczu, jednocześnie zapobiegając utracie potasu z organizmu. Hydrochlorotiazyd, również będący diuretykiem, charakteryzuje się umiarkowanym wpływem na zwiększenie produkcji moczu.

Zastosowanie Tialoridu obejmuje terapię różnych stanów klinicznych. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego krwi o nasileniu lekkim lub umiarkowanym, gdzie może być wykorzystywany jako monoterapia lub w kombinacji z innymi lekami hipotensyjnymi. Ponadto, znajduje zastosowanie w terapii niewydolności krążenia, jak również w leczeniu marskości wątroby, która towarzyszy wodobrzuszem i obrzękami.

Tialorid – skład leku

Tialorid zawiera jako substancje czynne amilorydu chlorowodorek oraz hydrochlorotiazyd. W każdej tabletce znajduje się 5 mg amilorydu chlorowodorku i 50 mg hydrochlorotiazydu.

W składzie leku, oprócz substancji czynnych, występują następujące substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, powidon, talk oraz magnezu stearynian.

Tialorid – dawkowanie

Dawkowanie leku Tialorid jest uzależnione od wskazań klinicznych oraz wieku pacjenta. W przypadku leczenia nadciśnienia tętniczego krwi u osób dorosłych zaleca się inicjację terapii od przyjęcia jednej tabletki Tialorid raz na dobę.

W sytuacji zastoinowej niewydolności krążenia, zalecane jest również rozpoczęcie terapii od jednej tabletki Tialorid na dobę, z opcją stopniowego zwiększania dawki do maksymalnie dwóch tabletek Tialorid dziennie. Nie powinno się przekraczać wskazanej maksymalnej dawki.

Przy marskości wątroby, terapia Tialoridem powinna zaczynać się od mniejszych dawek, które są sukcesywnie podwyższane do momentu osiągnięcia pożądanego efektu diuretycznego, przy czym maksymalna dawka nie powinna przekraczać dwóch tabletek Tialorid na dobę. Po ustąpieniu objawów obrzękowych, dawkę leku należy zmniejszyć, a dawka podtrzymująca może być niższa niż początkowa.

Dzieci i młodzież poniżej 18 roku życia nie powinny stosować leku Tialorid. W przypadku pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat), dawkowanie powinno być dostosowane indywidualnie, w zależności od funkcji nerek i odpowiedzi na leczenie.

W sytuacji przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, konieczne jest niezwłoczne powiadomienie lekarza lub zgłoszenie się do najbliższego oddziału ratunkowego, zabierając ze sobą pozostałe tabletki lub opakowanie leku.

Jeśli pacjent pominie zaplanowaną dawkę leku Tialorid, powinien pominąć zapomnianą dawkę i kontynuować przyjmowanie leku o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Tialorid – przeciwwskazania, środki ostrożności

Przeciwwskazania do stosowania leku Tialorid:

• uczulenie na amilorydu chlorowodorek, hydrochlorotiazyd, inne sulfonamidy lub jakikolwiek składnik leku,
• podwyższone stężenie potasu, wapnia, mocznika lub kreatyniny we krwi,
• choroba Addisona,
• cukrzyca,
• choroby wątroby lub nerek,
• stosowanie litu,
• stosowanie innych leków oszczędzających potas,
• suplementacja potasu lub dieta bogata w potas (decyzja lekarza przy znacznym zmniejszeniu stężenia potasu),
• karmienie piersią,
• wiek poniżej 18 lat.

Środki ostrożności:
Należy zachować ostrożność przy podwyższonym stężeniu kwasu moczowego, cholesterolu i trójglicerydów, występowaniu tocznia układowego rumieniowatego, dny moczanowej, nasilonych wymiotach lub biegunce, podawaniu dożylnym płynów oraz planowaniu badania czynności przytarczyc. W przypadku nowotworu złośliwego skóry w przeszłości lub nieoczekiwanych zmian skórnych podczas leczenia, należy chronić skórę przed światłem słonecznym i promieniowaniem UV. Objawy takie jak osłabienie wzroku lub ból oka mogą wskazywać na nadmierne nagromadzenie płynu w oku lub zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego i wymagają natychmiastowej konsultacji medycznej. Osoby z wcześniejszą alergią na penicylinę lub sulfonamidy mogą być bardziej narażone na te objawy. W przypadku problemów z oddychaniem po przyjęciu leku, należy niezwłocznie szukać pomocy medycznej.

Interakcja z innymi lekami

Interakcje lekowe mogą wpływać na działanie leków i ich bezpieczeństwo. Pacjenci powinni poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich przyjmowanych obecnie lub niedawno lekach, w tym o tych, które zamierzają stosować. Szczególną uwagę należy zwrócić na:

• leki przeciwcukrzycowe, w tym chlorpropamid, inne doustne środki przeciwcukrzycowe oraz insulinę,
• leki przeciwnadciśnieniowe, takie jak guanetydyna, metylodopa, antagoniści angiotensyny II, inhibitory ACE (np. enalapryl, kaptopryl),
• aminy presyjne (np. adrenalina) stosowane w ciężkich reakcjach alergicznych,
• lit wykorzystywany w terapii depresji,
• barbiturany używane przy bezsenności lub lęku,
• narkotyczne leki przeciwbólowe, w tym kodeina, dekstropropoksyfen, morfina, pentazocyna, petydyna,
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, stosowane przy bólu i gorączce,
• kolestyramina lub kolestypol w terapii hipercholesterolemii,
• kortykosteroidy przyjmowane w przypadku reumatyzmu, zapalenia stawów, alergii, niektórych chorób skóry, astmy lub zaburzeń krwi,
• hormon adrenokortykotropowy (ACTH) wykorzystywany w testach funkcji nadnerczy,
• takrolimus stosowany po transplantacji wątroby lub nerek w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepu,
• cyklosporyna używana przy reumatoidalnym zapaleniu stawów lub w profilaktyce odrzucenia przeszczepu,
• trilostan w terapii raka sutka lub nadczynności nadnerczy,
• leki zwiotczające mięśnie z grupy tubokuraryny, stosowane podczas zabiegów chirurgicznych.

Stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią

Stosowanie leku Tialorid w ciąży: 

Zastosowanie leku dopuszczalne jest wyłącznie, gdy istnieje bezwzględna potrzeba.

Stosowanie leku Tialorid podczas karmienia piersią: 

Hydrochlorotiazyd przechodzi do mleka matki. Nie zaleca się stosowania leku przez kobiety karmiące piersią.

Tialorid – skutki uboczne 

Możliwe działania niepożądane leku Tialorid:

Bardzo rzadkie (występujące u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• ostra niewydolność oddechowa (objawy: ciężka duszność, gorączka, osłabienie, splątanie).

Częstość nieznana:

• zaburzenia żołądkowo-jelitowe (brak łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, ból żołądka, krwawienia, uczucie pełności, pragnienie, suchość jamy ustnej, czkawka, zapalenie trzustki, zaburzenia smaku),
• kaszel,
• zaburzenia neurologiczne (zawroty głowy, ból głowy, osłabienie, znużenie, ból w klatce piersiowej i plecach, parestezja, osłupienie, niepokój ruchowy, bezsenność, senność, uczucie zmęczenia, nerwowość, zaburzenia pamięci, depresja),
• zaburzenia krążenia (zmiany w obrazie krwi, niedokrwistość, zaburzenia rytmu serca, tachykardia, nadmierne obniżenie ciśnienia, omdlenie, choroba niedokrwienna serca),
• impotencja,
• zaburzenia urologiczne (zaburzenia w oddawaniu moczu, oddawanie moczu w nocy, nietrzymanie moczu, zaburzenia czynności nerek),
• reakcje skórne (świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło, zaczerwienienie twarzy, obfite pocenie się),
• ból kończyn, kurcze mięśni, ból stawów,
• duszność,
• zaburzenia widzenia,
• gorączka, niedrożność nosa,
• zaburzenia metaboliczne (hiperkaliemia, zaburzenia elektrolitowe, hiperglikemia, odwodnienie, dna moczanowa),
• reakcja anafilaktyczna,
• nowotwory złośliwe skóry i warg,
• osłabienie wzroku lub ból oczu (możliwe objawy gromadzenia się płynu w oku lub ostrej jaskry zamkniętego kąta).

Przechowywanie leku Tialorid

Lek Tialorid powinien być przechowywany w miejscu niedostępnym dla dzieci. Konieczne jest utrzymanie leku w oryginalnym opakowaniu, co jest kluczowe dla zachowania jego jakości oraz ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Warunki temperaturowe, w jakich lek powinien być przechowywany, nie mogą przekraczać 25°C.